“Er dreigt een horizontale barst binnen de SP.a”, schreef De Morgen dit weekend. Zo kreeg Jef Sleeckx bijvoorbeeld nogal wat bijval naar aanleiding van de oproep die hij verspreidde aan het congres van SP.a. We publiceren hier een brief van een syndicalist die “de partijleiding duidelijk wil maken dat we deze houding niet langer slikken”.

Beste Jef,

De val van de Muur was de gedroomde kans voor de sociaal-democratie om de socialistische ideologie volledig af te zweren. Het kind werd met het badwater weggegooid. Hierop kreeg de partij een toeloop van baantjeszoekers en opportunisten op alle niveaus, ging de kleine en grote corruptie in baronieën op stedelijk en federaal vlak gewoon verder.

De verrechtsing van de SP/SP.a is een proces dat reeds jaren aan de gang is. Ze is in een stroomversnelling gekomen door het zogenaamde open gooien van de partij, gekoppeld aan een nog meer centralistische besluitvorm met uitholling van de democratische beslissingsvorm in partijafdelingen en -federaties. Van een ledenpartij is men geëvolueerd naar een machine voor stemronseling, wat de partij zogenaamd uit het diepe dal gehaald heeft, maar uit de laatste peilingen blijkt dat deze vooruitgang eerder een strovuur was. Bovendien werd er een niet onaardige prijs voor betaald: naast de stunts van Steve werden hand- en spandiensten verleend aan de liberale ‘vrienden’. Daarbij werd het geld uit onze zakken massaal aan het patronaat doorgesluisd (zie o.a. de IPA-resultaten), in een periode dat de globale winsten van de bedrijven met meer dan vijftig percent waren toegenomen. Ondertussen bleek de beloofde tewerkstelling een lachertje, ondanks de economische groeicijfers.

Nu gaat men zelfs door de knieën voor het rechts en uiterst rechts Vlaams-nationalistisch vergif, dat de Vlaamse arbeiders poogt te overtuigen dat de Vlaamse bazen onze vrienden zijn en de Waalse en Brusselse arbeiders en bedienden onze vijanden. Zo staat ondermeer in de intentieverklaring van Vande Lanotte dat hij het tewerkstellingsbeleid wil regionaliseren, wat een formule is om sociale dumping tussen de gewesten in te voeren. Daarbij wordt bijvoorbeeld een Vlaamse, Waalse, Brusselse brugpensioenregeling en dito CAO mogelijk. Zo worden de arbeiders van de ene regio tegen deze van een andere regio opgezet.

De arrogante houding tegenover de stakers van ABVV en ACV en tegenover hun organisaties die meer dan 2,7 miljoen leden tellen, de verwijzing naar hun ‘rechtse’ houding bij het verdedigen van hun met strijd verworven rechten, is de druppel die de emmer doet overlopen. Alle socialisten moeten vandaag nog hun partijleiding duidelijk maken dat ze deze houding niet langer slikken.

Als toemaatje nog het volgende: het totale bezit van de Belgen bedraagt 1300 miljard euro of 52.190 miljard Bef. De helft hiervan is in handen van 10 percent Belgen, of nog, 70 percent van dit bedrag behoort aan 30 percent van de Belgen. Bij dergelijke verhoudingen en rekening houdend met de 600.000 werklozen moeten we geen cent meer inleveren noch een minuut langer werken. Wel integendeel: een vermogenskadaster en dito belasting met opheffing van het bankgeheim en bescherming van de kleine spaarders, gekoppeld aan een arbeidsduurvermindering tot 32 uur per week met behoud van inkomsten en compenserende wervingen, worden dan ook logische socialistische eisen.

Vanderbeke Roland, militant ACOD Overheidsbedrijven / ACOD afdeling Oostende