1 april 2009 was blijkbaar een belangrijke dag, omdat dan de G20-top van start ging in Londen. Een belangrijke dag, inderdaad, maar dan enkel voor het kapitalisme. De G20 discussieerde op de top over de economische crisis, maar verder dan wat ronkende verklaringen zijn ze niet gekomen. Alles is er op gericht om het kapitalisme in stand te houden.

De G20 is een bijeenkomst van de 20 landen met de belangrijkste economieën in de wereld. Vaak spreken de media over de G20 als de 20 grootste economieën. Dit is niet zo. Bijvoorbeeld, de Belgische economie (454 miljard $ in 2007) is groter dan die van Argentinië (260 miljard $), Zuid-Afrika (283), Indonesië (432) en Saoedi-Arabië (381).* De G20 is dus niet zozeer de verzameling van de 20 grootste economieën. Het gaat eerder om het betrekken van enkele regionale economische machten (meestal uit de 'Derde Wereld') bij internationale beslissingen van de grootmachten. Zo willen ze de schijn creëren van een rechtvaardigere wereld, terwijl er in essentie niets verandert aan de kloof tussen arm en rijk. Meer zelfs, landen zoals Zuid-Afrika, Brazilië en India staan in internationale studies bekend als de 'kampioenen' van de kloof tussen arm en rijk.

Het kapitalisme houdt de ongelijkheid in stand. Tijdens de economische crisis verandert dat niet, je moet slechts een krant openslaan om het bewijs daarvan te zien. Arbeiders creëren de rijkdom voor de kapitalist, die er enkel op uit is om de door hen geproduceerde goederen op de markt te verkopen tegen een zo hoog mogelijke winst. Winsten waar de arbeidersklasse niet van kan genieten, want elke meerwaarde wordt hen onteigend. Als het dan crisis is, krijgt de kapitalist nog steeds alle voordelen van de staat toegestuurd. De staat grijpt niet in, reguleert de bedrijven niet, probeert het kapitalisme kost wat kost in stand te houden, stapt hooguit even over van een neoliberaal beleid naar een keynesiaans beleid, maar draagt mee de verantwoordelijkheid. Men denkt er maar niet aan om de winsten te collectiviseren. Enkel de schulden, veroorzaakt door een kleine klasse van kapitalisten, worden gecollectiviseerd. Winsten zijn voor hen een doel, geen middel. Winsten, die evengoed een maatschappelijk nut kunnen hebben, verdwijnen in de zakken van enkelen, terwijl de overgrote meerderheid armer wordt, omdat het recht op arbeid hen wordt ontzegd. Eerst zoveel mogelijk arbeiders optimaal uitbuiten, om ze dan aan de deur te zetten wanneer het 'plots' minder gaat. De werkloosheid swingt de pan uit, maar de staat reageert nauwelijks. Nationalisering van noodlijdende bedrijven komt niet op in de hoofden van de staatsleiders. Financiële injecties, dat is alles wat ze doen. Na zoveel maanden crisis hebben ze nog steeds niet door dat dit niet werkt, dat bedrijven nog steeds sluiten, dat een deel van het geld terechtkomt bij de kapitalisten zelf en dat de arbeidersklasse kan stikken. Zelfs bedrijven die decennialang enorme winsten hebben gemaakt, kunnen het niet laten om arbeiders af te danken. Hoe immoreel is dit systeem eigenlijk?

De situatie in de rijkste landen, de landen die de economie dragen, de landen die deelnemen aan de G20-top, is volstrekt niet goed. Maar in de 'Derde Wereld' is het nog erger gesteld. Gewone mensen krijgen daar enorm lage lonen, kunnen met moeite overleven, moeten steeds meer betalen voor een basisgoed als water. Volgens 11.11.11 leeft 14 procent van de wereldbevolking in een permanente staat van honger. Wat zal de G20 hieraan veranderen? Niets. Op 2 april werd er bijvoorbeeld beslist 250 miljard dollar te pompen in het systeem om de internationale handel te steunen, maar we weten nu al dat dit geld uiteindelijk niet ten dienste zal staan van de meerderheid van de bevolking. Als je deze 250 miljard dollar optelt bij al de injecties die men wereldwijd al heeft gedaan in alle takken van de economie, dan kom je ongetwijfeld uit op een enorm bedrag dat armoede op zijn minst kan verminderen. Obama en de andere wereldleiders zullen, als marionetten van de bourgeoisie, geen verandering brengen op wereldvlak. In punt 9 van het ontwerpcommuniqué van de G20 staat "We remain committed to meeting the Millennium Development." De millenniumdoelstellingen voor de ontwikkeling gingen sowieso al niet bereikt worden, en de huidige crisis heeft die droom helemaal aan diggelen geslagen.

Vaak wordt gezegd dat marxisten 'utopisch' zijn. Stellen dat het kapitalisme op termijn tot gelijkheid kan komen of stellen dat het kapitalisme een systeem zonder crisissen kan worden, dát is pas utopisch. Sarkozy mag dan wel lachen voor de camera, maar als hij stelt dat de G20-top "concrete resultaten moet opleveren" en dat "een mislukking van de top verboden is" (De Standaard, 1/04/2009), dan mag hij nu al - samen met de andere wereldleiders - het ontslag van de G20 aanbieden.

www.marxistischestudenten.bewww.marxistischestudenten.be

* Cijfers uit World Economic Outlook 2008 van het IMF