Een paar uur voordat de nieuwe actieweek van de rode voedingsvakbond van start ging, deelde Baudouin Ferrant, secretaris ABVV Voeding Brussel, met ons zijn eerste analyse. De stakingsacties vorige week waren echte voltreffers.
In de hoofdstad organiseerden Baudouin en de delegees geslaagde stakingen bij Krafts (voormalig Côte D’Or), Godiva en het depot van Inbev (Interbrew). Dit zorgde zelfs op het journaal van TV Brussel voor een goede reportage die werd ingeleid door het zingen van de Internationale aan het overwegend vrouwelijke piket! Maar alle onderhandelingen en verzoeningsinspanningen ten spijt is er geen schot in de zaak gekomen. Daarom besliste de zeer strijdbare militantenbijeenkomst verleden vrijdag in Blankenberge om de druk verder op te drijven. De nieuwe stakingen zullen hun nut hebben, denkt Baudouin.
“Er bestaat nu zoiets als een gemeenschappelijk front tussen Fevia, de patroonsorganisatie van de voedingsindustrie, en het ACV. Allebei hebben ze wel verschillende redenen om dwars te liggen in het afsluiten van een akkoord. Maar beide willen niet dat het ABVV als winnaar uit de bus komt! We staan dus alleen met onze wil om de loonnorm te doorbreken. Het ACV staat in de onderhandelingen vooral op de invulling van de ‘sociale democratie’. Dat is de vakbondsvertegenwoordiging in kleine bedrijven vanaf twintig werknemers. Deze afspraak was gemaakt in de laatste CAO van de sector. De kans om een vakbond op te richten in een klein bedrijf was wel ondergeschikt aan de goedkeuring van de helft van het personeel. Deze voorwaarde hadden de bazen opgelegd. In de praktijk betekent dit dat de baas de vakbondsdelegee wil verkiezen. In de vorige twee jaar is het ABVV er niet in geslaagd ook maar één delegee te doen verkiezen. Het ACV echter wel.”
Het belangrijkste struikelblok is natuurlijk de wil van het ABVV om de loonnorm te doorbreken in de hele sector. Baudouin gaat verder:
“Twee jaar geleden lag de loonnorm, die niet indicatief was, al serieus op onze lever. Dit jaar hebben wij in de Voeding ook tegen het Interprofessioneel Akkoord gestemd. De grote bedrijven doen het goed. De winsten stijgen. Sommige bazen zijn zelfs op ondernemingsvlak bereid loonstijgingen toe te kennen van 6 à 7 procent. Onze eisen blijven dus dat er een loonsverhoging moet komen in de hele sector van 4,5 procent en dat er in performante bedrijven nog meer uit de brand moet kunnen worden gehaald. Je kan eigenlijk wel zeggen dat we ook een ideologische oorlog aan het voeren zijn om in onze sector de loonnorm te doorbreken. In andere sectoren zetten ze grote ogen op als ze naar onze eisenbundel kijken en onze strijdvaardigheid zien. Ik hoorde dit weekeinde dat bij Volkwagen (VW) de directie stoere taal spreekt. VW wil dat als er een CAO wordt afgesloten in de metaalsector, dat die voor het automobielbedrijf een nuloperatie wordt. Zij willen een afwijking bekomen van de sectorale afspraken. Geen loonsverhoging dus!”
Als we Baudouin vertellen dat de vakbeweging in de voedingsindustrie inderdaad lang de indruk gaf zich in de achterhoede te bevinden, reageert hij zeer eerlijk.
“Toen ik vier jaar geleden begonnen ben als secretaris dacht ik dat ook. Maar ik heb moeten vaststellen dat er een echte democratische trend bestaat in de centrale. Ik weet niet of je echo’s hebt gehoord van de militantenvergadering in Blankenberge vorige vrijdag? We waren daar met zevenhonderd militanten, delegees en secretarissen uit het hele land. Het was echt een ‘wilde’ assemblee, met vrije micro en al. Allemaal even strijdbaar en dit langs beide kanten van de taalgrens. Dat betekent dat iedereen aan het woord kwam die ook maar iets wenste te vertellen. En daar werd gretig van gebruik gemaakt. De mensen vertelden geen stommiteiten. Zo’n ambiance ken ik van de vergaderingen van de metaal van de jaren ‘70 [Baudouin is begonnen in de metaalindustrie, n.v.d.r.]. De nationale voorzitter Fons Demey neemt zijn mandaat die hij van de basis heeft gekregen ook ernstig.”
“Wij hebben niet voor niets als ABVV de recentste sociale verkiezingen gewonnen in de Voeding. In het Brusselse wonnen we zelfs 20 procent aan aanhang. Onze eisen leven dus sterk onder de mensen. De toestand in de voedingscentrale is het resultaat van een wisselwerking tussen de basis en de structuren van de vakbond. Als de mensen hun uurloon vergelijken met de superwinsten van de ondernemingen dan snijdt het matigingsdiscours geen hout meer.”
Wat er nu in de voedingsector gebeurt, wordt natuurlijk met argusogen gevolgd in de andere sectoren waar de onderhandelingen gaan beginnen. De houding van ABVV Voeding heeft dan ook gevolgen ver buiten de eigen industrie. Baudouin beaamt dit.
“Fevia heeft verklaard dat het ABVV zich op een onverantwoordelijke manier gedraagt door te proberen de loonnorm te doorbreken. Ik denk dat ze nattigheid voelen. Eigenlijk zitten we met onze beweging op dezelfde trend als in Frankrijk [waar de laatste maanden de strijd weer is opgelaaid voor loonsverhogingen en tegen de afschaffing van de 35-urenweek, n.v.d.r.]. Daar worden de mensen ook geconfronteerd met grote winsten en tegelijkertijd verdere aanvallen. En een regering die een premie op tafel wil gooien van 200 euro per werknemer om de mensen te sussen.”
De arbeiders van de Voeding verdienen onze solidariteit. Hun strijd is een voorbeeldige strijd. Bespreek de strijd van de Voeding in je bedrijf en vakbond! Vervoeg hun piketten in de volgende dagen. Volg hun voorbeeld: durf de loonnorm te doorbreken, durf strijden, durf winnen!