‘‘Nationale eenheid’ is het nieuwe mantra van de regering en van de meeste politieke partijen. Het wordt oneindig herhaald bij elke politieke verklaring, in elk editoriaal van de mainstream media, bij elk persbericht van de regering. In crisissituaties duwen onpopulaire regeringen meestal in paniek op de noodknop van de nationale eenheid. Ze hopen hiermee hun eigen verdeeldheid te verbergen. Vooral proberen ze de reële klassentegenstellingen te verdoezelen.
Herbekijk hier de Facebook-Live van zondag 22 maart 2020 (19u) over de coronacrisis.
De centrales van het ABVV uit de privé sector zijn gestart met een campagne voor de verhoging van het minimumloon naar 14 euro per uur. Een Engelstalige benaming voor een vakbondsinitiatief dat de mosterd vooral gaat halen in de Verenigde Staten. Daar wordt al een hele tijd actie gevoerd voor een uurloon van $15.
Bron: Soin en Lutte@Facebook
Carine Rosteleur, werkzaam in de gezondheidszorg en regionaal secretaris van CGSP ALR Brussel doet een boekje open over de staat van de gezondheidszorg in België.
Drie maanden na de verkiezingen zit er nog geen millimeter schot in de vorming van een federale regering. Het enige waar de politici van de traditionele partijen mee bezig lijken te zijn, is hun eigen kopmannen prestigieuze en lucratieve jobs bezorgen in de Europese Unie. Wij Belgen, Vlamingen, Walen en Brusselaars verdienen beter dan dit stuitend cynisme waarbij het eigenbelang primeert.
Toen midden mei de minimale verdienste per levering onder de 4 eur dook, naar 3,75 eur/rit, was het genoeg.
De verkiezingen van 26 mei zijn uitgedraaid op een duidelijke nederlaag voor de uittredende regering. De partijen van de Zweedse coalitie hebben geen meerderheid meer in het federale parlement.
Vonk/Révolution roept op om voor de PVDA/PTB te stemmen. De Partij van de Arbeid is op dit ogenblik de beste politieke vertolking van vijf jaar ononderbroken strijd tegen de regering Michel.
Op vrijdag 10 mei begaven tien maaltijdkoeriers uit Brussel en Gent zich naar de hoofdzetel van Deliveroo om hun eisen te overhandigen en te spreken met het management.
Voor het Vlaams Belang waren de lokale verkiezingen van 2018 een comeback. In 2014 waren ze zes op de tien kiezers verloren tegenover vijf jaar eerder, maar in 2018 wonnen ze de meesten weer terug.
Zelden is een verkiezingsperiode met zoveel beroering ingezet. Meer dan 20 klimaatbetogingen en –stakingen, een geslaagde algemene staking op 13 februari, talloze goed opgevolgde stakingen zoals de recente algemene staking van het onderwijs. En dat alles met een ontslagnemende minderheidsregering! Het is duidelijk dat er een enorm ongenoegen leeft bij de bevolking.
De PVDA pleit voor een sociale klimaatrevolutie. Haar programma werd gebundeld in 10 punten. In tegenstelling tot de andere partijen begrijpt de partij zeer goed dat er geen oplossing is voor de klimaatcrisis binnen het systeem.
De algemene ledenvergadering van sp.a Antwerpen heeft met een meerderheid van 71% haar goedkeuring gegeven aan de coalitie met N-VA en VLD. Het was een bevreemdende ervaring.
De Antwerpse sp.a stapt samen met de N-VA in het stadsbestuur. Hoe is het toch mogelijk hoor je op vele plaatsen? Hoe kan een socialistische partij een bestuursakkoord afsluiten met een openlijk anti-socialistische partij, een nationalistische, racistische en anti-syndicale partij?
De socialistische ACOD-CGSP heeft de eerste sociale verkiezingen bij de Belgische spoorwegen begin december 2018 overtuigend gewonnen. Dit zijn de verkiezingen voor de personeelsafgevaardigden in talrijke (85) overlegorganen met de directie. Met 58 procent van de stemmen haalt de rode bond langs beide kanten van de taalgrens de meerderheid.
De regering Michel is gevallen. Na een ridicule poging om nog met een minderheidsregering verder te gaan onder de noemer Michel 2 is ook die na tien dagen gekapseisd. Op zich is dit zeer verwonderlijk. Bij haar aantreden werd deze regering beschreven als de meest homogene sedert jaren.
Op zondag 2 december vond de grootste klimaatmars ooit in België plaats. 75000 mensen kwamen op straat om de machthebbers op de urgentie van de ecologische problemen te wijzen. En wat deden die? Het patronaat zat op de golfbaan, want die wisten al dat hun werk rond was. De toenmalige minister van Energie en Leefmilieu Marie-Christine Marghem liep mee op de betoging. En wat deed Marghem daarna? Ze stapte op een zakenjet naar Katowice, om daar samen met enkele andere landen de klimaattop te kelderen.
Interview met Veronique, verpleegster intensieve zorgen Pediatrie en syndicaal afgevaardigde.
Ons gezondheidssysteem wordt steeds ongelijker. Om beter de dagelijkse afbraak van onze sociale zekerheid te begrijpen geven we het woord aan een ingewijde. Ze geeft ons haar visie op haar beroep en op de toekomst van de zorgsector in ons land.
Wat is de onderliggende oorzaak van depressie en angststoornissen? En hoe kunnen we deze problemen echt oplossen? De Britse journalist Johann Hari probeert hier op in te gaan in zijn nieuwe boek, Lost Connections.
Het verval van vakbonden in de ontwikkelde landen is niets nieuws. In de VS daalde het aandeel van werknemers in vakbonden van een hoogtepunt van 35 procent
in 1954, voornamelijk in de particuliere sector, tot 11 procent in 2016 met bijna de helft in de publieke sector. De organisatiegraad in het VK daalde van een hoogtepunt van 55 % in 1979 tot 25% in 2016.
Mei ’68 zal voor altijd gelinkt worden aan de revolutionaire gebeurtenissen in Frankrijk. De grootste stakingsbeweging uit de geschiedenis (tot nu toe) duwde het kapitalisme in de hexagone tot aan de rand van de afgrond. Het kon niet anders dan dat deze gebeurtenissen een impact zouden hebben op de arbeidersstrijd in België. Die nam de vorm aan van een langgerekte stakingsbeweging.
Sommigen zagen hen als gespeend van elk collectief bewustzijn. Collectieve actie was dus voor hen niet weggelegd, laat staan collectieve organisatie. Koeriers zouden te individualistisch zijn, te jong, te onafhankelijk en te strak in het gareel gehouden door een patronale tirannie. Maar de recente acties van de Deliveroo koeriers in Brussel, Luik, Antwerpen en Gent, duiden in een andere richting. Yes, they can organise and fight back! Twee jaar geleden kwam de eerste verrassing uit Londen. Tijdens de zomer weigerden de koeriers van dezelfde maaltijdbezorger verder individueel behandelt te worden i.v.m. hun grieven. Ze eisten collectief overleg met het management, een duidelijke breuk met de bedrijfscultuur.
Het cynisme waarmee de N-VA aan politiek doet bereikte de voorbije maand een triest hoogtepunt. Het enige wat voor hen telt is het electoraal belang, de eigen achterban moet gepamperd worden en de Vlaams Belang stemmers teruggewonnen. De beste manier om de aandacht af te leiden van de zware besparingsmaatregelen zoals de hoge energiefacturen, de lagere pensioenen, de duurdere medicijnen, de verlenging van de loopbaan tot je 67e, de verslechtering van de openbare dienstverlening, etc. is alles afschuiven op een zondebok. Iemand van buitenaf, waarmee je weinig gemeen hebt, die je niet zo goed kent, waar je diep in je hart een beetje bang van bent en die je overal de schuld kan van geven. Het is dit beleid of een open grenzen beleid, klinkt het dan.
Over de hele wereld staat de onderdrukking van vrouwen centraal. Vandaag – Internationale Vrouwendag – zijn er in verschillende landen stakingen en vele anderen demonstraties, marsen en publieke bijeenkomsten.
Deze zomer heeft de regering de zogenaamde tax-shift doorgevoerd. De gewone burger krijgt door de tax-shift een kleine stijging van zijn of haar nettoloon, nog niet genoeg om de daling door de indexsprong te compenseren. De grote geschenken gaan naar de bedrijven in de vorm van drastische verlaging van de vennootschapsbelastingen. De factuur van dit alles beloopt meer dan 4 miljard euro. Op termijn dreigt dit een enorm gat in de begroting te slaan. Maar de regering deed geen enkele poging om de tax-shift te compenseren door maatregelen die nochtans voor de hand lagen, zoals het schrappen van de notionele interestaftrek of een vermogensbelasting de naam waardig.
Dit is het relaas van wat er schuilgaat achter de klik waarmee je een bestelling plaatst op de website van Amazon.
Het federaal comité van het ABVV van 23 januari 2018 nam standpunt in over de pensioenafbraak.
Jean-Pierre Blumberg, advocaat en docent aan de Universiteit Antwerpen, publiceerde op 23 november ll. in Trends een opiniestukje onder de opvallende titel 'De tijd is rijp om de klassenstrijd definitief naar de geschiedenisboeken te verwijzen’. Het is een merkwaardig artikel in verschillende opzichten, soms zelfs tegenstrijdig en het maakt bij ons een aantal bedenkingen los die we graag even met u delen.
De idee dat automatisering en technologische vooruitgang aan de basis liggen van werkloosheid, is zeer wijd verspreid. Het debat over de oorzaken van werkloosheid en de rol van automatisering is belangrijk omwille van de politieke implicaties. Dit artikel argumenteert dat werkloosheid niet het gevolg is van automatisering, maar dat het een bijproduct is van de kapitalistische economie en dat het kapitalisme niet in staat is om de automatisering te organiseren op een menselijke manier en zelfs niet op een manier die economisch efficiënt is.
Geweld tegen vrouwen is nog steeds alomtegenwoordig in de wereld. De hashtag #Metoo, waarmee vrouwen hun getuigenis neerschrijven op sociale media, gaf nog maar eens weer hoe massaal vrouwen seksueel geïntimideerd, aangerand en verkracht worden. Bijna één op de drie vrouwen in België werd ooit verkracht(1). Per dag registreert de Belgische politie 8 verkrachtingen. Dit zijn hallucinante cijfers en daarbij moeten we nog rekening houden dat ongeveer 90% van de slachtoffers verkrachting niet aangeeft bij de politie. Dit is ook begrijpelijk aangezien ze maar al te vaak op onbegrip stoten en slechts in 13% van de zaken de dader veroordeeld wordt.
Hoe Het Laatste Nieuws weer eens het bedje spreidt voor een besparingsbeleid. Deze bijdrage verschijnt in het herfstnummer van Standpunt, het tijdschrift van ACOD Onderwijs Antwerpen/Kempen/Mechelen.
Georges Spriet, vertaalde het boek ‘Octobre 1917 et le mouvement ouvrier belge’ (Claude Renard, 1967). Hij is onze gastspreker op de Marxisme 2017 dag over de Russische Revolutie deze zaterdag 6 mei in Brussel. Georges licht hier kort toe wat je kan verwachten van de discussie. Kom zeker af.
De afgelopen maanden was er in het secundair onderwijs commotie over een arbeidsduurverhoging van één of twee lesuren per week. Onder druk van de vakbonden heeft minister Crevits de maatregel in de ijskast gezet. Deze bijdrage verscheen in Standpunt, het tijdschrift van ACOD Onderwijs Antwerpen/Kempen/Mechelen.
Enkele jaren geleden maakten onderzoekers van de universiteiten van Luik en Gent een uitgebreide analyse die een duidelijk beeld geeft van het vrijwilligerswerk in ons land. Wettelijk gezien is vrijwilligerswerk een activiteit die onbezoldigd en niet verplicht is, en die geen persoonlijk profijt op het oog heeft. Ze wordt verricht buiten het familieverband en ingericht door een organisatie.
Antwerpen is in meer dan één opzicht een laboratorium voor de rechterzijde. De politiek trekt voluit de kaart van de commercialisering van sociale voorzieningen.
Met Let op je woorden publiceerde Jan Blommaert een boekje dat gretig gebezigd mag worden door ieder die zich mengt in de sociale strijd. We nemen deze recensie over uit het herfstnummer van Standpunt, het tijdschrift van ACOD Onderwijs Antwerpen/Kempen/Mechelen.
Naar aanleiding van de spontane stakingen bij de NMBS en de maandlange staking van de Brusselse en Waalse cipiers proberen de media en de rechtse politici de sociale strijd weer te communautariseren. De oude mythes van de 'stakende Waal' en de ' hardwerkende Vlaming' worden afgestoft. De Vlaming zou berusten in zijn lot en kiezen voor hard werken in plaats van te protesteren. De Waal daarentegen houdt niet van werken en staakt om de haverklap. De bedoeling hiervan is overduidelijk, de protestbeweging tegen de regering voorstellen als een beweging die vooral gedreven wordt door het Zuiden van het land terwijl Vlaanderen soms op sleeptouw wordt genomen maar eigenlijk niet ongelukkig is met deze regering. Binnen de vakbeweging durft er wel eens iemand grijpen naar deze vooroordelen om de verschillen in syndicale strategie te 'culturaliseren'. De onderzoeker Stan De Spiegelaere fileerde deze mythes reeds in 2012. Vandaag zorgde hij voor een update. Een goed antidotum op het communautaire gezwets.
Sinds de besparingsregering en haar aanval op de publieke sector zijn de problemen bij het spoor niet meer weg te branden uit het nieuws: klachten van gebruikers over het nieuwe vervoersplan, politieke druk om een minimumdienstverlening in te voeren, oplopende schuldenberg (5 miljard), enzovoort. Men zou denken dat het slechts woorden zijn en dat er in de praktijk niet veel verandert zolang er niets beslist is (1). De mensen hebben toch hun vaste benoeming, een goed salaris en genoeg verlofdagen, dus wat hebben ze te klagen?
Een commerciële piloot fileert de huidge luchtvaartindustrie. 'Het is nuttiger om een algemeen kader van de huidige stand van de luchtvaartindustrie te schetsen dan te speculeren over persoonlijke beweegredenen. Wanneer de massamedia berichten over deze tragedie focussen ze zich enkel op het persoonlijke aspect. Het staat nooit echt in de publieke belangstelling, maar de druk is zich binnen de sector nu al een tijd aan het opbouwen. Het moreel bevindt zich in de meeste luchtvaartmaatschappijen op een dieptepunt.'
VRT-journaliste Lina Nasser werkte met 'Twintigers' een driedelige documentairereeks af waarvan woensdag op canvas het eerste deel werd uitgezonden. Voor deze reeks dook ze in de statistieken en stelde ze zich de vraag wat twintigers, de zogenaamde generatie Y, zoal bezig houdt. Uit de cijfers blijkt dat zes op de tien twintigers de toekomst somber tegemoet kijkt. Vooral op vlak van werk blijken ze veel kopzorgen te hebben. Vonk maakte van deze gelegenheid gebruik om een werkzoekende twintiger te interviewen.
Het basisinkomen is weer in de mode. Niet alleen in rechts libertaire kringen maar ook bij links radicale groepen of in sommige vakbondsmiddens. De linkse en rechtse voorstanders van een basisinkomen zijn het erover eens dat het inkomen onvoorwaardelijk moet zijn en aan iedereen moet worden uitbetaald door de overheid. Iedereen hetzelfde, of je nu arm of rijk bent, eigenaar of niet, werkt of niet, gehandicapt of ziek bent, oud of jong; het speelt geen rol. Het basisinkomen zou een antwoord zijn op het gebrek aan beschikbaar werk en een uitweg uit de loonslavernij, weg uit de vervreemding en een springplank naar ‘autonome’ en ‘creatieve’ arbeid.
De misdaden van IS (Islamitische Staat) roepen overal schrik en verontwaardiging op. Terecht natuurlijk, hun methoden en doenstellingen zijn zonder meer barbaars te noemen. Maar de berichtgeving in de media en de discussies die hierover gevoerd worden staan bol van schijnheiligheid en drogredeneringen. Om te beginnen met de term die wordt gebruikt: “radicalisatie”. Blijkbaar kunnen ze de gelegenheid niet laten voorbijgaan om alle radicalisatie (links of rechts, wij horen ze het al zeggen) op één hoop te gooien en als verwerpelijk voor te stellen.
De Belgische arbeidsmarkt behoort tot de meest discriminerende in Europa.
De crisis is weer voorbij! U gelooft het niet? Wij ook niet.
Denk je dat voetbal niets met politiek heeft te maken en dat het sowieso nooit links kan zijn, dan moet je dit artikel zeker lezen
Halsstarrig versterkte de regering het stelsel van 'Gemeentelijke Administratieve Sancties'. Het protest hiertegen groeit.
Wie gelooft het verhaal nog dat we allen in dezelfde boot zitten? De crisis treft niet iedereen.
