De Arizona regering heeft haar paasakkoord klaar, waarin een eerste deel van de maatregelen in wetteksten werden gegoten die waren overeengekomen in de regeringsverklaring. Onmiddellijk is duidelijk waar de prioriteiten van deze regering liggen. Wie krijgt: landsverdediging en de wapen industrie 4 miljard, verlaging van de patronale bijdragen voor de lage en middenlonen 1 miljard. Een eerste fiscale overtreding te goeder trouw door bedrijven wordt niet langer bestraft. Wie betaalt: degenen die meer dan twee jaar werkloos zijn verliezen hun uitkering op 1 januari 2026 (100.000 mensen!). Het aantal langdurig zieken wordt “teruggedrongen” ondermeer door de art-sen ”te responsabiliseren rond hun voorschrijfgedrag”. De patroonsorganisatie VOKA is lyrisch over dit alles.
Dat is een eerste schuif van een hele reeks geplande maatregelen waarvan de strekking de zelfde is: wie het moeilijk heeft wordt nog dieper in de put geduwd, wie werkt moet dat langer doen voor minder loon en pensioen en in slechtere omstandigheden (uithollen van de overuren, flexibilisering, veralgemenen van zondagswerk… ). Tegelijkertijd wordt kwistig met miljarden gestrooid, vooral naar de superrijken om ze te verleiden toch maar in ons land te investeren, maar zonder voorwaarden op te leggen natuurlijk. Och ja, er was ook spraak van een meerwaardebelasting op aandelen, die misschien wel 500 miljoen zou kunnen opbrengen. Dat is eventjes uitgesteld, “wegens te gevoelig”. Let ook op de grootteorde van de bedragen. 1 miljard vermindering van de patronale bijdragen is geen peanuts en natuurlijk ondermijnt dit de sociale zekerheid. Zet daar tegenover de minieme bedragen voor investeringen in situaties die zodanig nijpend zijn dat de regering wel verplicht is er iets aan te doen: zo trekt de regering 33,5 miljoen uit voor investeringen in justitie, na de schrijnende toestanden in overbevolkte gevangeniseen, iets waarvoor België al vele malen internationaal is veroordeeld. Niet dat deze regering alle dringende problemen aanpakt: verre van. Het ergste voorbeeld daarvan is de klimaatcrisis, daar schenkt Arizona geen enkele aandacht aan. Geplande maatregelen wil ze eerder afbouwen tot “haalbaar” en “betaalbaar”.
De rol van Vooruit
“Wat doet Vooruit nog in deze regering?” zullen velen zich afvragen, met inbegrip van hun leden die hebben deelgenomen aan de recente stakingen en betogingen tegen de regering. Maar Conner Rousseau is niet onder de indruk. “Vooruit maakt het verschil. Voor heel veel mensen.” schrijft hij aan zijn leden. Als voorbeelden geeft hij dat wie een opleiding volgt, voor een knelpuntberoep als de zorg, zijn werklozensteun niet verliest na twee jaar en dat het kunstenaarsstatuut behouden blijft. Dat waren inderdaad voorstellen die in de pers circuleerden en bij de betrokkenen veel onzekerheid brachten. Maar in feite was dit een zeer doorzichtige tactiek van de regering: stop enkele voorstellen in het pakket die zowel onzinnig als schandalig zijn. De regeringspartijen die dat kunnen tegenhouden, zullen dat als pluimen op hun hoed zetten, terwijl het gros van de asociale maatregelen doorgaat. Het is een Trumpiaans tactiekje waarvoor voormalig ABVV federaal secretaris Jef Maes tijdig heeft gewaarschuwd in een opinie in de Morgen, op 31 maart. Al de “overwinningen” die Rousseau aanhaalt, staan erin vermeld. En Jef Maes besluit:
“De politici van de meerderheid proberen hun beschadigd imago te herstellen door zich te profileren op de spectacu-laire zaken die in het nieuws komen. Voor die laatsten is er waarschijnlijk een oplossing. De gewone mensen moeten zichzelf zien te redden.”
Daarop geeft hij een hele reeks overtuigende voorbeelden die aantonen hoe zwaar de regeringsbeslissingen zullen vallen voor mensen als de poetsvrouw die deeltijds wekt en van wie de echtgenoot overlijdt of weggaat, over de machinist tot de bouwvakker met een versleten rug. Leest Rousseau geen kranten?
Een eigen gezicht
In feite is een groot deel van de arbeidersbeweging, ook de vakbonden, in meerdere of mindere mate in het zelfde bedje ziek als Vooruit. Ze laten het initiatief bijna volledig aan het patronaat, de rechtse partijen en de regering en trachten daarna de schade te beperken. Waar blijven de eigen programma’s? Voor een goed loon, werkbaar werk en een pensioen voor je uitgeteld bent, voor gezonde en betaalbare woningen onder meer door massale bouw van sociale woningen, voor gratis kwalitatieve en openbare gezondheidszorg, voor massale investeringen in gratis onderwijs, openbaar vervoer, voor bestrijding van de klimaatcrisis en nog veel meer. Enkel defensief werken overtuigt niemand: niet de eigen leden en ook niet de rest van de bevolking. Onhaalbaar, onbetaalbaar zal heel de rechterzijde ongetwijfeld zeggen. Het is hetzelfde riedeltje dat onze voorouders hoorden toen ze met succes streden voor de afschaffing van de kinderarbeid, de achturendag, betaalde vakantie of de sociale zekerheid. Alles hangt af van de klassen-strijd. En de arbeidersbeweging bouwt geen machtspositie op door zich enkel defensief op te stellen. Als de kapitalisten zeggen dat zij dit niet kunnen veroorloven, dan moeten wij zeggen dat we het kapita-lisme niet kunnen veroorloven. Over gans de wereld wordt al tientallen jaren de zelfde zwendel toegepast: het is crisis dus moeten “we” inleveren. Daardoor worden steeds grotere delen van de bevolking in ellende gestort, maar worden de superrijken steeds rijker. De kapitalisten zelf zien het niet meer zitten, zoals de vele krankzinnige regeringen ter wereld getuigen. Uiteindelijk zal enkel een socialistische wereldrevolutie een definitieve oplossing brengen. Maar laat ons eerst voor eigen deur vegen: Arizona buiten!