De pas verkozen algemeen secretaris van het ABVV, Bert Engelaar, wil dat Vooruit uit de regering stapt. Zijn verklaring in een interview met Humo lokte prompt scherpe veroordelingen uit bij de topmannen en -vrouwen van sommige vakcentrales van het ABVV. Het is absoluut geen toeval dat deze discussie aan de top van de socialistische vakbond gevoerd wordt op een moment dat het sociaal protest, na 6 maanden strijd, een tweede adem zoekt.
‘Vooruit kan niet blijven zeggen: zonder ons zou het nog erger zijn geweest’, vindt Engelaar. Maar een aantal grote vakcentrales van het ABVV ziet dat toch anders: ‘Als Vooruit eruit stapt, wordt het pas echt gevaarlijk.’ lezen we in een artikel in de Knack. Er volgen een reeks uitlatingen van Chris Reniers (ACOD), Frank Moreels (BTB) en Alain De Temmerman van Horval, die de regeringsdeelname van Vooruit verdedigen. Ze herhalen alledrie het afgezaagde argument: ‘Zonder hen zou het veel erger zijn’. Dat is het soort syndicalisme waarbij de vakbond herleid wordt tot sociaal assistent of stervensbegeleider. Zo gaan we van nederlaag naar nederlaag.
Toevallig of niet (niet dus) vinden we bij deze pleitbezorgers van Vooruit, de BTB; een centrale die haar economische macht de laatste 6 maanden nauwelijks of niet heeft ingezet tegen de regering. Erger nog, de BTB heeft, de staking van 31 openlijk gesaboteerd door de dokwerkers in de havens niet op te roepen om mee te staken. Indien de havens, die van Antwerpen in het bijzonder, lam lagen, is het vooral te danken aan de acties van de sluiswachters en loodsen die niet zijn aangesloten bij de BTB…
De leiders van de BTB en anderen die de kaart van Vooruit trekken, zijn ook degene die op de rem hebben gestaan tijdens de laatste mobilisaties. Bovendien overdrijven ze bewust de ‘verworvenheden’ van Vooruit in de regeringsvorming, zoals het behoud van de index bijvoorbeeld. De laatste maanden hebben we moeten vaststellen dat de toepassing van de automatische indexering voor de gezondheidswerkers (600,000 mensen) met een paar maanden werd uitgesteld, net zoals bij andere beroepen. Zo kan het zorgpersoneel tot 170 euro per maand mislopen bij elke overschrijding van de spilindex.
Het is zeldzaam dat politieke verschillen in het ABVV zo aan de oppervlakte komen. Waarschijnlijk leven die spanningen al een hele tijd aan de top van de vakbond, maar werden ze niet naar buiten gebracht. Beter was geweest een openlijke democratische discussie te voeren, samen met alle militanten, delegees en secretarissen, over de band tussen politiek en vakbond en in het bijzonder over de verhouding tussen Vooruit en de vakbond. De discussie over wat men van Vooruit verwacht, legt ook iets anders bloot: de syndicale strategie die erin bestaat, kleine ‘verbeteringen’ te willen bekomen aan fundamenteel asociale maatregelen.
Nu en dan probeert Conner Rousseau de aandacht af te leiden met bv. de meerwaardebelasting en andere trucjes. Zo probeert hij de indruk te scheppen dat ze nog nuttig zijn voor de vakbonden. In werkelijkheid is hij het ‘linkse’ vijgenblad van een zeer rechts beleid. Bert Engelaar heeft het begrepen. Veel vakbondsmilitanten ook.