Door de Aziatische crisis van 1997-98 werd algemeen gevreesd voor een wereldrecessie. Maar die bleef uit. Het Westen stevende zelfs af op de grootste economische opleving sinds de jaren ’70. De Tijgers konden hiervan meeprofiteren door hun producten tegen lagere prijzen te exporteren. Zuid-Korea noteerde in 1999 opnieuw een groei van 10,7 %. Toch was de Koreaanse beurs de eerste maanden van 2000 in vrije val (-30 %) en bleef ook na enige stabilisering in juni wispelturig.
De ‘ezel en de olifant’ hebben altijd hetzelfde bed gedeeld. Amerikanen kennen de incestueuze praktijken van het tweepartijstelsel al jaren. Dit jaar lijkt het of iemand anders zal meespelen in de Greatest Show on Earth, namelijk Ralph Nader, de kandidaat van de Groenen.
De geforceerde onderhandelingen in Camp David tussen Israël en de PLO verbergen een diepgaande economische crisis in heel het Midden-Oosten. Sinds het ontstaan van Israël in 1948 kon dit land zich enkel politiek, economisch en militair handhaven door een niet aflatende stroom van militaire en economische hulp vanuit de Verenigde Staten.
“Reformasi is fantastisch. Nu zijn we niet meer onwetend over onze rechten als arbeiders en aanvaarden we onze uitbuiting niet meer zoals voorheen”, zegt een van de leiders in de bezetting van de Sony-fabriek in Jakarta. Terwijl het land steeds verder de onzekerheid tegemoet gaat, begint de arbeidersklasse, die op grote schaal sympathiseerde maar nooit een actief deelnemer was in de studentenbeweging die Suharto ten gronde bracht, zich langzaam maar zeker opnieuw te doen gelden als een sociale klasse.
Deze maand veertig jaar geleden werd Congo onafhankelijk. België is echter nooit helemaal weggeweest van het Congolese toneel en sinds het aantreden van de nieuwe regering lijkt de Belgische belangstelling voor Centraal-Afrika opnieuw toe te nemen. Vonk sprak hierover met Ludo De Witte, auteur van “Crisis in Congo” (1996) en “De moord op Lumumba” (1999)
De recente gebeurtenissen in Sierra Leone bevestigen het beeld dat veel mensen hebben van Afrika. Een oppervlakkige waarnemer zou kunnen besluiten dat negers gewoon te dom en te primitief zijn om zichzelf te besturen, en daarom argumenteren voor een verhoogde aanwezigheid van de VN. Een andere zou vanuit dezelfde ideeën zeggen dat dit verspilling is van geld en krachten aangezien Afrika een verloren continent is.
Na een week van massale protesten, wegblokkades en een algemene staking in de stad Cochabamba, heeft de Boliviaanse regering van Hugo Banzer de noodtoestand uitgeroepen.
Het protest was vooral gericht tegen de beslissing om het waterbevoorradingsysteem van de stad te verkopen aan Aguas del Tunari, een multinationaal consortium van privé-ondernemingen. Onmiddellijk na de privatisering onder druk van de Wereldbank, verdubbelde de prijs van het water.
Al jarenlang voert de familie van de oprichter van de Marokkaanse Socialistische Partij (USFP) Mehdi Ben Barka een campagne om de waarheid aan het licht te brengen over de geheimzinnige verdwijning en de moord op hun vader. Ben Barka werd in oktober 1965 in Parijs ontvoerd, met duidelijke medewerking van Franse politiemannen en geheime agenten. Deze zaak leidde onder meer tot het aftreden van de later als oorlogsmisdadiger veroordeelde Papon.
Al jarenlang voert de familie van de oprichter van de Marokkaanse Socialistische Partij (USFP) Mehdi Ben Barka een campagne om de waarheid aan het licht te brengen over de geheimzinnige verdwijning en de moord op hun vader. Ben Barka werd in oktober 1965 in Parijs ontvoerd, met duidelijke medewerking van Franse politiemannen en geheime agenten. Deze zaak leidde onder meer tot het aftreden van de later als oorlogsmisdadiger veroordeelde Papon.
"Naar de hel met het IMF en zijn neo-imperialisme" staat te lezen op een spandoek dat wappert op het grasperk rondom het parlementsgebouw van Jakarta, de hoofdstad van Indonesië. Het is 1 april, de dag waarop de prijs van een heleboel basisproducten de lucht in schiet als gevolg van de vermindering van subsidies voor elektriciteit en benzine, opgelegd door het Internationaal Monetair Fonds.
Door de combinatie van elementen van de "vrije markt" met een bureaucratisch geleide economie belanden miljoenen Chinezen nu in het slechtste van de twee werelden. Elke verdere beweging in de richting van kapitalisme zal nog meer onheil brengen. Duizenden staalfabrieken, koolmijnen, textielbedrijven en cementfabrieken zijn met sluiting bedreigd. Men beweert dat als alle Chinezen op hetzelfde ogenblik op en neer zouden springen, de wereld zou beven. In de komende periode zal het internationaal kapitaal de grond onder haar voeten voelen beven als gevolg van miljoenen Chinese arbeiders die in actie komen.
De Iraanse verkiezingen van 18 februari jl. resulteerden in een grote overwinning voor de zogenoemde hervormers rond president Khatami in de nieuwe Majlis (parlement). Een van de belangrijkste factoren hierin was de hoge opkomst. Ongeveer 80% van de stemgerechtigden kwam opdagen. In grote steden zoals Teheran, Isfaban, Shiraz en Tabriz moesten de stembureaus twee uur langer open blijven om iedereen de gelegenheid te geven om te gaan stemmen. Er dienden zelfs extra stembrieven te worden aangevoerd.
Wat is de FPO? Wie is wie in de FPO? Of de beruchte partij van Haider een fascistische partij is of niet, gaat onze correspondent na in dit achtergondartikel over de ruk naar rechts in Oostenrijk.
Vorige maand startte een parlementaire commissie die de rol van België in de moord op Lumumba moet ophelderen haar werkzaamheden. De commissie krijgt een jaar om haar taak te volbrengen.
Pierre Dorremans geeft zijn visie op het recent verschenen boek "De moord op Lumumba" van Ludo De Witte.
Op 16 oktober 1998 arresteert de Britse politie Pinochet in Londen. Na 17 maanden juridisch en diplomatisch getouwtrek, keerde de oud-dictator onlangs als een vrij man terug naar Chili.
De laatste monarchie van Afrika gebruikt lichtelijk andere technieken dan Laken om haar blazoen op te poetsen. Hier geen dom blondje, maar een stevige mannelijke hand die orde op zaken stelt. De vraag is natuurlijk om welke orde het juist gaat.
Een oppervlakkige waarnemer zou vandaag de intrede van Haiders partij in een blauwzwarte regering kunnen gelijkstellen met het scenario van Oostenrijk in 1934, of Duitsland in 1933 met het aan de macht komen van Hitler. Het grote verschil ligt niet in het curriculum of de subjectieve intenties van Haider of Hitler, Schüssel of Dolfuss. Het grote verschil ligt in de maatschappelijke krachtsverhoudingen en de ongebroken macht van de arbeidersbeweging in het bijzonder.
De aanduiding van Frank Dobson als Labour-kandidaat voor het burgemeesterschap in Londen zal bij de meerderheid van de partij- en vakbondsleden woede en afkeer opwekken. De kleine marge waarmee hij won, toont overduidelijk aan dat Livingstone als winnaar uit de bus was gekomen indien de stemming eerlijk was verlopen.
Het toetreden van de rechtse Vrijheidspartij van Haider tot de Oostenrijkse regering zorgt voor een enorme polarisatie in Oostenrijk. De huidige situatie zorgt er voor dat Oostenrijk definitief gebroken heeft met z’n verleden van overleg en consensus. Vandaag is de klassenstrijd, in al z’n vormen, terug op de orde van de dag. Vonk sprak met Herbert Bartik, militant van de Vienna Socialist Youth en van het marxistische blad Der Funke, over de situatie in Oostenrijk.
Afgezien van de ellende kreeg oudejaar voor veel Russen waarschijnlijk een extra feestelijk tintje. De ondertussen gehate president Jeltsin trad af. Eigenlijk kon het amper een verrassing zijn. De rol van Jeltsin was reeds geruime tijd uitgespeeld.
Sinds 1945 werd de Oostenrijkse politiek gekenmerkt door coalitieregeringen waarin de Socialistische Partij zetelde. Maar op 21 januari sprongen de coalitiegesprekken tussen de SP en de conservatieve PP af onder druk van de vakbonden. Gernot Trausmuth van de redactie van het Oostenrijkse marxistische blad 'Der Funke' kijkt naar de implicaties hiervan voor de toekomst.
"Swastanisasi" betekent privatisering in het Indonesisch. Op het menu van de gulzige multinationals en het Internationaal Monetair Fonds staan vier belangrijke universiteiten in Jakarta, Yogyakarta, Bogor en Bandung. Het internationaal kapitaal wil in de tempels van de kennis binnenbreken door middel van een politiek van zogenaamde financiële autonomie van deze campussen. Nadat ze komaf hebben gemaakt met de dictator Soeharto, trekken de studenten weer op oorlogspad tegen de opgelegde "Otonomie versie rektor".
We ontmoetten Sikit, student in Yogyakarta, actief in het verzet hiertegen.
Op 15 december stemde de Franse "Assemblé Nationale" de definitieve wet ter vermindering van de arbeidsduur tot 35u. Op 1 februari 2000 wordt de wettelijke arbeidstijd teruggebracht op 35 uur voor ondernemingen met meer dan 20 werknemers, het jaar daarop voor ondernemingen met 20 of minder werknemers. Dit brengt echter geen sociale vrede met zich mee, integendeel.
De oorlog in Tsjetsjenië is een duidelijke aanwijzing van een verschuiving van de macht in het Kremlin in de richting van de militairen. De generaals zitten vandaag stevig in het zadel. Ze beslissen niet alleen zelfstandig over de oorlogsagenda in Tsjetsjenië, maar trekken zich bovendien geen snars aan van wat de kliek in Moskou erover denkt. Maar wat is eigenlijk de werkelijke inzet van deze oorlog?
"Het Zwitserland van Latijns-Amerika", "de oudste en meest stabiele democratie van het continent" wordt al een jaar lang meegezogen in een politieke wervelwind zonder weerga. Het land bezit een van de grootste petroleumvoorraden ter wereld en de internationale burgerij is dan ook uiterst bezorgd over de situatie. Wat gebeurt er in Venezuela?
De toestand in Pakistan is uiterst onstabiel. De militairen hebben er net de regering afgezet. Een machtstrijd is nu aan de gang binnen het regime zelf. De terugkeer naar een militair regime betekent de vernietiging van de weinige democratische rechten die nog overeind zijn gebleven in Pakistan. Daarom is de Pakistan Trade Union Defence Campaign opgestart.
De SP-leiding wordt aangeraden dit artikel van onze Duitse medewerker, Hans-Gerd Offinger, te lezen om te zien tot wat de zogenaamde "Derde Weg" leidt.
De gevolgen van de jarenlange onderdrukking van de arbeiders in de VS is een breekpunt aan het bereiken. De plaag treft niet alleen meer de arbeiders, de gevangenen van de "prikklok", maar ook de jeugd. Van postbedienden tot verkopers, van klaslokalen tot bestuurslokalen beginnen de gewelddadige perversiteiten van de kapitalistische samenleving te schijnen doorheen de stars en stripes van Amerika.
De NAVO-bezetting heeft van Kosovo een westers protectoraat gemaakt. De officiële oorlogsdoelstellingen van de NAVO zoals het omverwerpen van Milosevic en het stopzetten van de etnische zuiveringen zijn dode letter gebleven. Nu is het de Servische bevolking, bevreesd voor de terreuractiviteiten van het nationalistische Albanese UCK, die Kosovo ontvlucht. De westerse troepen begeleiden in werkelijkheid deze nieuwe etnische zuivering.
Op 10 juli jongstleden werden vijf universiteitsstudenten op een brutale manier vermoord door een bende neofascisten in de hal van een woonblok aan de universiteit van Ife in Nigeria. Wat volgt is een ooggetuigenverslag.
Op nog geen 2000 kilometer van hier komen honderden onschuldige mannen, vrouwen en kinderen op een gruwelijke wijze om het leven dankzij de "luchtcampagne" van de Navo. Hoewel de Navo Joegoslavië niet eens officieel de oorlog heeft verklaard, bombardeert ze het land terug naar de Middeleeuwen. Geen dag gaat voorbij of we horen dat de bombardementen nog worden opgevoerd. Hierbij treffen de "slimme Navobommen" niet alleen reeds lang verlaten militaire doelwitten, maar ook bruggen, spoor- en autowegen, fabrieken en burgerwoningen.
Door de dagelijkse taferelen op TV van wenende Kosovaarse kinderen en vrouwen, uitgeputte bejaarden, chaotische toestanden in vluchtelingenkampen en gruwelverhalen over etnische zuiveringen zal geen zinnig mens ontkennen dat "hiertegen iets moet gedaan worden". Overal te lande organiseren vrijwilligers van diverse organisaties geld- en voedselophalingen voor Kosovaarse vluchtelingen en er is een heel mediacircus op gang gekomen, waarbij zelfs TV1 en VTM voor het eerst een gemeenschappelijke "Kosovoshow" op touw zetten. Bij dit hele gebeuren wordt nauwelijks een woord gepiept over de honderden onschuldige Serviërs die sneuvelen onder de bombardementen.
Duidelijke gegevens over de kosten van de militaire operaties hebben we totnogtoe niet gevonden. Maar wie de kosten van het wapentuig vergelijkt met de steun die de NAVO-landen uittrekken voor hulp aan de Kosovaarse vluchtelingen, komt tot verbijsterende vaststellingen.
De beslissing van de Navo om troepen te zenden naar Kosovo betekent een belangrijk keerpunt. Officieel heeft de Navo de interventie nog niet goedgekeurd, maar de Navo-ministers zijn wel reeds overeengekomen om 30.000 soldaten te zenden wanneer de onderhandelingen tussen de regering van het voormalige Joegoslavië en de rebelen van het Kosovaarse Bevrijdings Leger (KBL) zouden mislukken.
In de afgelopen dagen bombarderen Navo-vliegtuigen Joegoslavië, waarbij onschuldige mannen, vrouwen en kinderen op gruwelijke wijze omkomen. Het is een daad van naakte agressie vanwege de grote imperialistische mogendheden, die onder het mom van een "humanitaire opdracht" hun doelstellingen in de regio willen doordrukken. Dit optreden zal de vrede in de regio zeker niet dienen. Integendeel, de bombardementen brengen alleen maar dood en vernieling en hebben de volkeren van de Balkan in een nieuwe nachtmerrie gedompeld.
Voor de arrestatie van PPK-leider Öcalan waren maar weinig mensen op de hoogte van de Koerdische kwestie. Hierin kwam verandering na het onderscheppen van Öcalan door de Turkse veiligheidsdiensten bij het verlaten van de Griekse ambassade in Kenia. De daaropvolgende bezetting van Griekse ambassades in de meeste Europese hoofdsteden, betogingen met hartscheurende taferelen waarbij sommige militanten zich voor het oog van de TV-camera's in brand staken, brachten de Koerdische kwestie volop in de spotlights.
Toen de boeren van Chiapas in opstand kwamen in januari 1994, hebben alle media hieraan ruchtbaarheid gegeven. Maar dit was niet de enige vuurhaard van sociale revolte in Mexico. Massabetogingen, landbezettingen en de electorale steun voor de PRD (Partij van de Democratiscche Revolutie) bij de recente verkiezingen getuigen van de misnoegdheid van de arbeiders, de boeren en brede lagen van de verarmde middenklasse sinds de economische crisis van 1994 en de sociaal-economische politiek van het Mexicaanse regime.
Dit jaar is het 40 jaar geleden dat Fidel Castro, Che Guevara en hun guerrillalegertje erin slaagden de gehate dictator Batista omver te gooien. Na al die jaren is Cuba nog steeds een doorn in het oog van de machtigste kapitalistische staat op aarde: de Verenigde Staten. Het is niet de bedoeling om een volledig overzicht te geven van de moderne Cubaanse geschiedenis. Het leek ons veel belangrijker stil te staan bij lessen en theoretische kwesties die van belang kunnen zijn voor jongeren en arbeiders die vandaag de dag een consequente antikapitalistische strijd willen voeren.
Toegegeven, het is wel een zeer aangenaam zicht om de twee leiders van het Franse extreem-rechtse Front National, Bruno Mégret en Jean Marie Le Pen, met getrokken messen en schuimbekkend elkaar te lijf te zien gaan.
Wat is er toch aan de hand in deze partij? Wij stelden de vraag aan Manuel Abramowicz, journalist bij Résistances en auteur van verschillende werken over uiterst-rechts.
In de maand oktober hebben de Franse scholieren gedurende drie weken een indrukwekkende strijd gevoerd voor een verbetering van het onderwijs. Het hoogtepunt van de beweging was op 15 oktober, toen meer dan een half miljoen jongeren doorheen heel Frankrijk op straat kwamen.
"In Jakarta gingen de studenten over tot de oprichting van een straatparlement op het Merkeda-plein in het centrum van de stad, organiseerden ze dagelijks een betoging en probeerden ze om net als in mei en september het parlement te gaan bezetten." Een ooggetuigenverslag van Jean Duval, die net terug is uit Indonesië.
De meeste Europeanen kijken als een vis in een bokaal naar het spektakel rond de seksperikelen van de Amerikaanse president. Hoe is het mogelijk dat de machtigste politicus van deze planeet zijn job dreigt te verliezen wegens schuinschaatserij? En jongens, de hypocrisie van het gebeuren! Het Star-rapport dat onder druk van de preutse Republikeinen werd vrijgegeven bevat meer schunnigheden dan in een volledige jaargang van de Jerry Springer show worden weggeknipt.
Vorige maand protesteerden een half miljoen Franse jongeren voor meer middelen voor het onderwijs en tegen overvolle klassen. Een prachtige beweging die prompt oktober '98 genoemd werd, naar analogie met de studentenprotesten van mei '68. De media vond het pas interessant toen enkele honderden jongeren van de beweging gingen gebruik maken om een spoor van vernielingen aan te richten. Nochtans zijn er veel interessantere dingen te vertellen over deze revolte.
Sinds 1996 ligt het openbaar onderwijs in Oostenrijk zwaar onder vuur. De regering wil het budget voor het openbaar onderwijsnet terugschroeven. In de lente van dit jaar werd er beslist geen overuren meer uit te betalen en ook de betaling voor speciale lessen zoals skilessen en schooluitstappen werd stop gezet. De Oostenrijkse Studentenvakbond besliste dan ook tot het organiseren van een nationale actiedag tegen de besparingen, op 23 oktober.
Na achttien jaar Tories werden de conservatieven door het kiespubliek uitgespuwd en sleepte Labour onder Blair een klinkende verkiezingsoverwinning in de wacht, die het Lagerhuis waar ze 116 zetels op overschot hebben bijna deed kapseizen naar links. Links?
Wat volgt is een interview met Vera Dimitrievna Arfanas, voorzitster van het arbeiderscomité van de OAO Rosselmash-fabriek. Het is uiteraard een vertaling en werd overgenomen uit de Russische Marxistische krant Rabochaya Demokratiya (Arbeiders Democratie), nummer 45, augustus 1998.
De dreiging van een terugkeer van rechts werd bezworen op 20 september bij de stembusslag in Zweden. Ondanks een historisch dieptepunt in haar verkiezingsresultaat en een lage opkomst naar Zweedse maatstaven kan de sociaal-democratie aan de macht blijven.
De verrassing van de Duitse verkiezingen was niet zozeer de nederlaag van Bondskanselier Kohl, maar wel de grootte van zijn nederlaag en de klinkende overwinning van de linkse partijen: de SPD, groenen en de ex-communisten van de PDS die voor het eerst de 5% drempel hebben overschreden. Na zestien jaar Kohl was de boodschap duidelijk: genoeg is genoeg! De vraag is nu wat een rood-groene coalitie onder Duitslands nieuwe wonder boy Schröder ervan zal bakken.
