Met bijna geen middelen maar des te meer inzet hebben we maandenlang aan de kar getrokken om deze actie gestalte te geven. Tientallen scholen werden maanden aan een stuk ‘warm’ gehouden voor deze actie waarop vooraf geen datum kon worden geplakt. Het zelforganiserend vermogen van de jongeren werd daardoor op de proef gesteld. Maar de nieuwe anti-oorlogsgeneratie is daarin met glans geslaagd. Op 17 oktober begon de campagne van het Antwerps Anti-OorlogsComité (AAOC) met zeventig manifestanten. Op de betoging van 12 februari brachten we er al duizend op de been via onze samenwerking met talrijke organisaties in het Antwerps Platform tegen de Oorlog. Met de vijfduizend van gisteren die we ondanks de tegendruk van veel schooldirecties naar buiten brachten, hebben we bewezen dat de beweging nu mainstream geworden is bij de Antwerpse jeugd.

De betoging van 12u30 op de Groenplaats was de grootste en meest geanimeerde. Minstens drieduizend jongeren stapten op achter de spandoeken ‘Havens wapenvrij’ en ‘No blood for oil’ van het AAOC. Gedurende enige tijd werden de trappen van het Museum voor Schone Kunsten bezet om de media de kans te geven de massa mooi in beeld te brengen. Wat natuurlijk niet wegneemt dat in de massamedia vooral de relletjes rond een andere betoging van een driehondertal manifestanten, later op de dag, in beeld werden gebracht. Maar dat zijn we ondertussen gewoon. Daarom is de uitbouw van een marxistisch medium zoals Vonk ook zo belangrijk.

Verschillende pogingen (tot driemaal toe) van de bekende sectaire groepjes om ook de AAOC-betoging af te leiden van het traject draaiden op niets uit. Honderden jongeren meldden zich bij de AAOC-stand om het anti-oorlogscomité verder uit te bouwen. Onze stickers waren in een mum van tijd uitverkocht zodat we in de loop van de dag al een nieuwe bestelling moesten plaatsen. Die komt er snel aan, desnoods blazen we ze zelf droog zegt onze drukker…

Ook de avondbetoging trok meer dan tweeduizend deelnemers, hoewel we daar in de propaganda minder aandacht aan hadden besteed. Diverse organisaties van het Antwerps Platform tegen de Oorlog hadden zich bij de oproep van het AAOC aangesloten. Opnieuw trachtten bepaalde sectaire groepjes de betoging te kapen. Dit werd opgelost door hen vooruit te sturen en hen onderling te laten wedijveren voor deze twijfelachtige eer. Daarmee lieten ze zich meteen tellen. Het waren er ongeveer vierhonderd. Het gros van de betoging trok ondertussen op achter de hoofdspandoek ‘Havens wapenvrij’.

In Antwerpen is nu de basis gelegd voor een brede anti-oorlogsbeweging bij de jongeren. Deze anti-oorlogsbeweging neemt in de hoofden van de jongeren ook spontaan de vorm aan van een antikapitalistische beweging. Je hoeft er immers geen ingewikkelde theoretische analyses meer bij te slepen om uit te leggen waar het in deze oorlog om gaat en wie er achter schuilt. De maskers van het systeem vallen af. Een nieuwe generatie die zal vechten voor socialistische maatschappijverandering staat op.