Met spijt melden wij u dat onze goede vriend en kameraad Jan Van Riet van ons is heengegaan, onmiskenbaar veel te vroeg.

Jan was een bekend gezicht van Vonk. Sinds eind jaren '90 zette hij zich in voor onze campagnes. Niet alleen tijdens manifestaties maar ook tijdens de vele plaktochten had hij energie te over om mensen aan te spreken over onze visie. Tegelijk besefte hij heel goed dat een missionarishouding tot weinig kan leiden. Hij kende de vallen van het kleinburgerlijke denken; voor hem waren klassenstrijd, klassenbewustzijn en emancipatie geen holle kreten, maar doorleefde begrippen. Jan was een man van actie, maar deze steunde op een zeer brede en rijke culturele bodem. Getuige hiervan zijn de artikels die hij voor onze site schreef en waarvan u onderaan een bloemlezing vindt. Daarin behandelde hij onder meer films die een onachtzaam oog zou afdoen als populaire cultuur, maar die Jan heel accuraat kon kaderen in het tijdsgewricht waarin we leven. Zijn andere artikels tonen een wereldburger met een duidelijke voorkeur voor analyses omtrent het Midden-Oosten.

Als homo universalis ging zijn interesse uit naar vele terreinen van de exacte en humane wetenschappen. Kameraden grapten met bewondering dat hij in staat was onvoorbereid een exposé te houden over het verband tussen de Mongoolse expansie onder leiding van Dzjengis Khan in de 13e eeuw en de huidige globalisering, met een tussenstop bij de vrouwenrechten in het Turkije van Kemal Atatürk en het kritisch belang van de recentste aflevering van South Park. Jan kende zijn eigen zwaktes, maar hij kon zich ook mateloos opwinden over de bekrompen geesten van sommige tijdsgenoten. Als hij fulmineerde tegen bureaucratisering en elitisme, was dit niet enkel vanuit een sociaal bewustzijn, maar ook, helaas, vanuit bittere ervaring. Sociale strijd was voor hem dan ook geen romantisch tijdverdrijf, maar kwam voort uit een zeer diepe overtuiging dat het anders en beter kan.

Jan is veel te vroeg van ons weggegaan. Hij had ons nog zoveel te bieden, en het leven aan hem. Toen hij enkele jaren geleden werk afwisselde met reizen, leidde zijn pad van Turkije via Iran tot in Cambodja. Dit laatste land, voor velen slechts een abstracte lettercombinatie, werd zijn tweede thuis. Helaas werd dit pas ten volle de realiteit na zijn onverwachte en veel te vroege overlijden. De mensen die ons uitvoerig inlichtten over Jan, waren zijn vrienden, de medewerkers van Korsang http://www.korsangkhmer.org/news.html . Deze ngo zou waarschijnlijk voor altijd onbekend zijn gebleven, als Jan het onwaarschijnlijke verhaal niet had verteld voor zijn terugkeer naar Cambodja.

De mannen van ngo Korsang waren ooit in de VS opgegroeide kinderen van vluchtelingen voor de Rode Khmer. De schade die dit bewind heeft aangericht, is niet in woorden uit te drukken. Ze weegt nog steeds op een volledig land en vele generaties. Dat de vluchtelingen en hun kinderen zwaar te kampen hadden met deze bloedige erfenis, maakte blijkbaar geen indruk op de Amerikaanse overheid. Jongeren die voor al te veel problemen zorgden, werden uit hun sociale en familiale context weggerukt en 'teruggestuurd' naar hun land van herkomst. Deze dubbele slachtoffers van burgeroorlog, sociaal onrecht en ontheemding, opgegroeid in de getto's van de Noord-Amerikaanse grootsteden, vervoegden in hun nieuwe thuis een ngo om de strijd tegen druggebruik aan te gaan in de sloppenwijken van Pnomh Penh. De draden van deze verschillende levens die Noord-Amerika, Cambodja en België verbinden, kwamen samen bij Jan. Het is jammer dat we nu pas intens hebben gecommuniceerd met deze mensen, naar aanleiding van het overlijden van een gemeenschappelijke vriend. We zijn hen erg dankbaar voor de mooie uitvaart die ze voor hem hebben verzorgd, aan de oevers van de Mekong.

Wij wensen zijn ouders, familie en vrienden sterkte. Jan leeft voort in onze gedachten.

Jan Van Riet behoorde tot de kern van een generatie vonkisten. Hij is daar niet uit weg te denken. Samen roeiden we tegen de stroom. Samen stonden we op de barricades. En samen hebben we enorm veel gelachen. Bedankt, Jan.