De Nieuwe Gazet denkt een wondermiddel gevonden te hebben tegen de eventuele negatieve uitwassen van een pro-Palestijnse betoging, namelijk ze verbieden! Nog onafgezien van het democratisch recht op betogen dat zij hiermee schaamteloos naar de prullenbak verwijzen kan daar nog het volgende over worden gezegd.
Als er op 21 april een betoging is, dan is het inderdaad mogelijk dat deze ontaardt in rellen, net zoals dat gebeurde op 3 april. Veel zal echter afhangen van het feit of deze betoging al dan niet gemengd dan wel gesegregeerd zal zijn, en dus ook van de wijze waarop en door wie zij zal worden georganiseerd. Door de stemmingmakerij rond deze betoging op te kloppen werkt de rechtse pers natuurlijk die segregatie in de hand. Nochtans is de verontwaardiging bij het Vlaams-Belgische deel van de bevolking (in het vakjargon autochtonen genoemd) groot genoeg om ook daar te mobiliseren voor een betoging tegen het staatsterrorisme van Israël in Palestina. De verantwoordelijkheid van de leiding van de arbeidersbeweging hierin is dan ook zeer groot: gaat zij nu eindelijk mee gestalte geven aan het protest of niet?
Als er echter op 21 april een betogingsverbod is dan zal de kans op rellen nog veel groter zijn. Daar moeten we geen tekeningetje bij maken zeker? Het is dan ook niet de bedoeling van het ‘voorstel’ van De Nieuwe Gazet om rellen te vermijden, wel om in te spelen op primaire angstgevoelens en vooroordelen bij de bevolking en daardoor kranten te verkopen, ter meerdere eer en glorie van de aandeelhouders van Hoste NV. Integendeel, als er dan toch rellen zullen zijn dan kan de Nieuwe Gazet daar in haar editie van maandag 22 april op inspelen met nog vettere krantenkoppen. Dat de publieke opinie daardoor ondertussen verder verrechtst, is mooi meegenomen voor de politieke familie waartoe de krant nog steeds behoort.
De Nieuwe Gazet begeeft zich hiermee wel op een glibberig pad. Gaat zij in het kader van haar reactionaire utopie van het ‘buiten de deur’ houden van de wereldproblemen in de toekomst elke betoging over een ‘buitenlandse’ kwestie of georganiseerd door zogenaamde ‘buitenlanders’ verbieden? Dan zijn we aanbeland bij een Nieuwe Apartheid. Of is mogelijk geweld het criterium? Stel dat een dezer dagen de Antwerpse dokwerkers besluiten te staken en te betogen tegen de liberalisering van de havenarbeid, en een en ander loopt uit de hand, zoals in het verleden ook nog wel eens is gebeurd. Zal DNG er dan in de toekomst voor pleiten elke actie en betoging van de Belgische Transportarbeiders Bond te verbieden? Heimelijk zullen er her en der op de redactie wel figuren rondlopen die niet liever hebben dan dat de politieke situatie in Europa verder degenereert in de richting van een negentiende eeuws liberalisme, en zien zij in deze stigmatisering van een pro-Palestijnse betoging al een eerste aanzet.
We eisen van DNG dan wel consequent gedrag: als zij het lef hebben een betoging te verbieden die protesteert tegen de Palestijnse tragedie, dat zij dan ook in hun sportbladzijden oproepen om elke risicovoetbalwedstrijd te verbieden. We zullen dan eens zien of de aandeelhouders daar nog mee kunnen lachen!
