Onlangs verscheen “Over de grenzen”, een boekje van SP-voorzitter Patrick Janssens. Met dit werkje en een “Ronde van Vlaanderen” wil Janssens de ingeslagen weg van de partijvernieuwing een stapje verder brengen. Op maandagavond 28 mei was het de beurt aan de SP-federatie Antwerpen. Een honderdtal mensen, vooral SP-leden, waren afgezakt naar het Zuiderpershuis om de plannen van Janssens te bediscussiëren.
Een streepje live muziek en een amusante inleiding in onvervalste “politainment” stijl zette de toon voor de rest van de avond. Patrick maakte een korte analyse van de electorale achteruitgang van de partij en somde de belangrijkste ideeën uit zijn boekje op. “We moeten durven nadenken over een ander programma zonder hierbij de roots van de beweging te verloochenen. Je afkomst of de levensstandaard van je ouders mogen je kansen in de samenleving niet bepalen. Het doel mag niet verward worden met de middelen. Geen blind geloof in de markt, maar ook niet in de overheid. De partij moet meer gebruik maken van het potentieel van jongeren, vrouwen, allochtonen etc. De partij moet meer naar buiten treden, minder intern gefocust zijn”. Dit zijn in een notendop de prioriteiten die PJ naar voor bracht in zijn korte betoog.
Daarna kwam de nieuwe voorzitter van SP-Antwerpen Robert Voorhamme zijn sympathie voor de vernieuwing van PJ in de verf zetten. Merkwaardig genoeg was hij verbaasd over de 101 sollicitaties die hij binnenkreeg op de vacature voor een nieuwe medewerker. Hij zag hierin een bewijs dat jongeren toch interesse hebben in de SP. Een rare redenering. Het gaat hier om een betaalde job, niet over een onbaatzuchtig engagement. Verder had hij het over de ‘cultuur van verwijten’ binnen de partij en deed hij een oproep om deze achterwege te laten met het argument dat we toch allemaal socialisten zijn...
Moet de SP van naam veranderen?
Het interessantste luik van de avond was de vragenronde van het publiek. De eerste vraag was of de SP een andere naam moest krijgen. Enkel twee aanwezigen waren voor! Maar de overgrote meerderheid wou eerst een discussie over inhoud en programma alvorens over een naamsverandering te discussiëren. We zijn het meer dan eens met deze conclusie! Een oudere militant en voormalig lid van de redactie van het blad “Links”, ooit een referentie binnen de linkerzijde van de SP, stelde dat PJ bewust voorbijgaat aan een aantal ideologische zaken: “We vertrekken met socialisme en eindigen met sociaal-democratie. Aanvaarden wij de markt, aanvaarden wij het kapitalisme als ideologisch systeem? We moeten het over de fundamentele dingen hebben. Sociaal-democratie à la Blair en Schröeder is veredeld liberalisme”.
Een Jongsocialist uit Kapellen stelde trots te zijn op de verwezenlijkingen uit het verleden. “Jongeren aantrekken zal enkel kunnen op basis van een goed programma en door terug aansluiting te vinden bij de strijdbare traditie van de beweging. Socialisme en sociaal-democratie zijn twee verschillende dingen”.
Moet de SP opgaan in een koepelpartij?
De tweede vraag aan de sprekers had betrekking op het al dan niet samengaan van de SP met andere “progressieve en linkse partijen” zoals Agalev. Het aangehaalde voorbeeld was de Olijfboomcoalitie in Italië. Ook hier waren de meeste aanwezigen niet echt voor te vinden. Iemand stelde dat de CVP en VU al zoiets hadden geprobeerd in de vorm van Antwerpen ’94 en dat ook daar de verwachtingen niet ingelost waren. De beste tussenkomst kwam van een kameraad die in de haven werkt. Volgens hem is de SP in staat om zelf 40% van de stemmen te behalen. Toen hij lid werd, behaalde de SP in Antwerpen meer stemmen dan het Vlaams Blok nu. “Dit kan alleen maar op basis van een programma dat aansluit bij de noden van de (werkende) mensen”. Volgens hem moet de SP mobiliseren tegen de nieuwe saneringen en het been stijf houden. “Alleen zo’n imago trekt mensen aan”. De ervaring van het Vlaams Blok die zich opwerpt als enige anti-establishment partij is daar een levend bewijs van. De SP moet opnieuw haar tanden laten zien!