Op woensdag 27 juni werd in het Mechelse 't Arsenaal een provinciale bijeenkomst georganiseerd. De leden bogen zich met kandidaat-voorzitter Caroline Gennez over de recente verkiezingsnederlaag en over de koers die de partij in de oppositie moet nemen.

Terwijl heel wat terechte bemerkingen vanuit de zaal kwamen, hamerde Caroline Gennez er in haar discours op dat de partij moet voortgaan op haar elan. De afgelopen weken had ook Johan Vande Lanotte in interviews duidelijk gemaakt dat de partijvernieuwing verder moet worden gezet. Patrick Janssens, die een analyse van de verkiezingsuitslag maakt, gaf al te kennen dat er volgens hem niets aan de hand is met de partij. Ondertussen dringt SP.a Rood al twee jaren aan op een ernstige herbronning.

In tegenstelling tot wat de peilingen hadden doen vermoeden, was niet Open vld, maar sp.a de grote verliezer van de verkiezingen. De dag erna al werden de eerste conclusies getrokken... “omwille van de corruptieschandalen van de PS”, “de Vlaamse kiezer is gewoon te rechts”, ... Vande Lanotte ging ook snel in de verdediging; de partij was niet te rechts geworden, eerder “te links”(!). SP.a Rood maakt vanaf haar ontstaan in oktober 2005 een andere analyse. Voor de beweging was de nederlaag dus geen verrassing. Ook de basis leek de verkiezingsuitkomst beter te analyseren dan partijtop en media, zo bleek tijdens de bijeenkomst.

De afdelingen nemen het woord

Na een algemene inleiding over de neergang van sp.a in de provincie Antwerpen, kreeg tijdens de provinciale bijeenkomst in Mechelen de zaal het woord. Al vrij snel werd duidelijk dat er iets leeft aan de basis. Het feit dat er überhaupt een evaluatiemoment werd georganiseerd, werd door vele aanwezigen aangevoeld als iets ongewoons. Het geeft aan dat de leiding moet toegeven aan de druk van onderuit.

Een kameraad uit Zwijndrecht zette al meteen de toon. De plaatselijke afdeling was tot het besluit gekomen dat de partij niet meer links genoeg is, en dat de militanten te weinig aan bod komen. Hoofdafgevaardigde van ABVV-Metaal en sp.a-kandidaat tijdens de laatste verkiezingen, Rudi Kennes, bevestigde dit laatste: “er is een grote frustratie bij de militanten die alles van bovenaf gedicteerd zien.” En verder: “de partij is zijn core business vergeten.” Voor iemand uit Mechelen leek het alsof wij een vleugel van een paarse partij waren. Zijn conclusie: “de interne democratie moet beter worden georganiseerd.” Een kameraad uit Sint-Katelijne-Waver was blij dat anderen die dag dezefde analyse maakten als hij: “in Duffel werd ik bekritiseerd omdat ik beweerde dat de partij haar ideologie kwijt is.”

Dat sp.a zich laat leiden door rechtse retoriek, is ook na de verkiezingen merkbaar, onder andere bij de bereidheid om de staatshervorming vanuit de oppositie te steunen. Ook hier is de kritiek bij de basis genadeloos. Iemand uit Schoten merkte dit op, en dit werd gesteund door iemand uit Willebroek: “we mogen niet meegaan in het anti-Waalse discours. De staatshervorming is een thema van de rechtse partijen.” In tegenstelling tot de partijtop, blijkt de basis vaak haar ideologische wortels trouw te willen blijven.

Rudi Kennes stelde ook de vraag wat de meerwaarde is van het kartel met Spirit. Hiermee verwoordt hij nog een verzuchting die duidelijk bij de basis leeft. Het is overigens zeer opvallend hoe de sp.a-top dit kartel nog steeds onvoorwaardelijk steunt, niettegenstaande de kritiek van onderuit, terwijl Spirit wél aan die analyse toe is.

De analyse van SP.a Rood door Herman Luyckx plaatste de conclusies van de vele sprekers in het bredere kader van het Generatiepact. Voor SP.a Rood is het immers duidelijk dat sp.a haar eigen graf heeft gegraven. Door niet te luisteren naar de vakbonden ten tijde van het Generatiepact, heeft ze de werkende bevolking bewust de rug toegekeerd. De uitspraken die enkele van onze nationale mandatarissen hebben gedaan, heeft veel kwaad bloed gezet. Door de liberalisering en de asociale doelstellingen van Lissabon zo openlijk en tegen de wil van de achterban in door te duwen, heeft de sp.a-top zelf voor de nederlaag gezorgd.

Dat ouderwetse socialisme toch... de stem van de top

Bij de tussenkomsten waren er natuurlijk ook stemmen die vóór de huidige ideologische koers bleven pleiten. Voor het merendeel was de kritiek gericht tegen “degenen die vinden dat we meer naar de arbeiders moeten luisteren”. Want: “de maatschappij bestaat niet alleen uit arbeiders.” Deze typische kritiek werd ook onder woorden gebracht door een jong provincieraadslid: “wij kiezen niet één groep in de maatschappij, de arbeiders zijn slechts een minderheid, de socialisten zijn er voor 'de velen, voor iedereen'.”

In de kritiek op de standpunten van SP.a Rood valt meteen op hoe de term 'arbeider' willens nillens verkeerd wordt opgevat. Nochtans zou dit moeten behoren tot het abc van elke sociaal-democraat. 'Arbeider' verwijst naar iedereen die met zijn werk zijn brood moet verdienen. Dat kan dus gaan om handarbeiders, bedienden, ambtenaren enzovoort. In deze definitie is 'de arbeider' de overgrote meerderheid van de bevolking, namelijk de loontrekkenden. Met andere woorden, terwijl de top van sp.a beweert er te zijn voor 'iedereen', maar in principe luistert naar het kapitaal, kiest SP.a Rood wel degelijk partij, maar dan voor 'de arbeider', 'de werkende', die de overgrote meerderheid van de bevolking blijkt te zijn!

Tot slot van het vragenrondje werd afwisselend opgeroepen tot eenheid, en werden elkaar dingen verweten. “t Is genoteerd,” besloot de voorzitter na afloop, “we zullen aan de partijdemocratie moeten werken. Er zullen meer van dergelijke vergaderingen komen.”

Hoewel ze “niet van plan was te spreken en enkel te luisteren”, rondde Caroline Gennez de bijeenkomst af. Na een lange speech waarin ze vooral duidelijk wilde maken dat ze naar de militanten luistert, volgden algauw de eerste krasse uitspraken. Zo zei ze dat “mensen voor deze vergadering nooit gezegd hebben dat er iets mis was, en dat er iets schorde aan de interne democratie.” Nochtans weet ze heel goed waar SP.a Rood al twee jaar mee bezig is én was ze er op de bewuste dag bij toen het ABVV protesteerde voor de deuren van het sp.a-congres met hun ruggen naar de partijtop.

Daarna volgde een heel gevaarlijke redenering, die echter heel belangrijk is om te onthouden naar de voorzittersverkiezing toe. “De kiezer heeft tegen ons gezegd: wij zijn rechtser dan uw programma.” “We moeten niet back to basics, degenen die dat hebben gedaan hebben nog geen 0,5 % gehaald, nl. de CAP.” Hiermee had ze de kritiek die ze had moeten aanhoren al weer volledig terzijde geschoven.

Een alternatief dient zich aan in de vorm van een actieve partij

Voor SP.a Rood is het al twee jaar duidelijk – en de verkiezingen hebben dit bevestigd – dat sp.a haar eigen graf is aan het graven. In het uitstippelen van haar beleid heeft ze de basis verwaarloosd, zelfs verraden. Met als triest hoogtepunt het Generatiepact. Daarnaast kan ze de zogenaamde vlottende kiezer niet meer bekoren, omdat ze geen alternatief biedt. (Een alternatief dat men dan maar zoekt in LDD of de oppositie.) Zeggen dat de kiezer 'rechts' is, en dat sp.a daarom ook rechtser moet worden om opnieuw meer stemmen te behalen, is een foute en gevaarlijke conclusie. In Nederland beweerden ze net hetzelfde met de overwinning van de Lijst Pim Fortuyn, maar enkele jaren later zette de linkse SP een klinkende overwinning neer. Toch houdt Caroline Gennez deze lijn aan. Hoe veel ze zich in de komende maanden zal opwerpen als de verzoenster tussen 'oud' en 'nieuw', voor SP.a Rood is het duidelijk dat mevr. Gennez de partij niet de nodige herbronning zal gunnen die ze verdient. Met Gennez blijft de partij gewoon in handen van mensen die een gepolijste, links-liberale mediamachine willen, waarin een verwijzing naar de basis en naar de arbeider niets meer is dan een marketing move.

De sp.a-leden gaan zich de komende maanden ernstig moeten beraden over de koers die onze partij uit moet. SP.a Rood wil alvast een duidelijk alternatief bieden, zowel inhoudelijk als organisatorisch. Meer informatie zal binnenkort verschijnen op de website www.sp-a-rood.bewww.sp-a-rood.be. SP.a Rood is ook van plan om afdelingen te bezoeken en haar visie toe te lichten.

Tijdschrift Vonk

layout Vonk 322 page 001

Activiteiten

Onze boeken

Onze boeken