Rosetta

Rosetta is de recente Belgische productie over een jonge vrouw bij wie de drang naar erkenning is overgeslagen in een obsessie. Haar enige doel is het bekomen van een job, een echte job, geen zwart werk! En om dat te bekomen wil ze alles doen, niets of niemand kan haar stoppen. Niet haar aan drank verslaafde moeder, met wie ze in een goedkoop woonwagenpark woont, noch de jonge collega die verliefd op haar wordt. Ergens heeft Rosetta het in haar hoofd gehaald dat die job haar zal bevrijden van een instortende leefwereld. Het portret dat de regisseurs, de broers Doudenne, van haar neerzetten zou je bezwaarlijk sympathiek noemen, maar daarin ligt de kracht van de film. Hij is realistisch, op het deprimerende af en slaagt erin de kijker zelf de onderliggende maatschappijkritiek te laten ontdekken. Rosetta is geen voorbijgaande ontspanning, maar een ijskoude aanklacht tegen de uitzichtloosheid van een bestaan in de marge van onze zogenaamde verzorgingsstaat. Rosetta is als film hard maar oprecht.

Eyes Wide Shut

En dan wil ik het ook nog over de laatste Kubrick hebben, Eyes Wide Shut die in de VS als schandaalfilm werd onthaald. Als er iets schandalig aan deze film is, zijn het wel de kleinburgerlijke seksuele zeden die constant aangevoerd worden; Wat mij tot de bedenking brengt in hoeverre al die heisa niet een uitgewerkte reclame campagne was. In dat opzicht was het plotse overlijden van de maker waarschijnlijk ook handig meegenomen, net voor het beƫindigen van de montage. Maar een interessant imago zorgt deze keer nog niet voor een goede film, integendeel. Me herinnerend voor welke baanbrekende producties Kubrick in het verleden zorgde (o.a. Lolita, Dr. Strangelove, A Clockwork Orange) en vaak het provocerende niet uit de weg ging, is het spijtig dat zijn levenswerk met deze prent moet eindigen. Misschien dat dit soort film in de late jaren 60 vernieuwend was, maar te moeten ontdekken dat het nu nog steeds voor rumoer zorgt is ronduit droevig. Daarbij komt nog dat het verhaal zich in een typische -hetero, stand by your man/woman- sfeer afspeelt. De weinige keren dat dit dan wel doorbroken wordt moet er wel een zweem van decadentie rondhangen. Mocht uiteindelijk blijken dat het Amerikaanse publiek (of toch een deel daarvan) deze film echt als schokkend ervaart, stel ik me de vraag in hoeverre dit land ooit een "seksuele revolutie" heeft doorgemaakt. Ik hoop ten zeerste dat dit negatief beeld ten onrechte blijkt te zijn.