Verkiezingen Verenigd Koninkrijk: historische kans voor Labour | Europa | Internationaal

Een steeds terugkerend verschijnsel plaagt de Westerse democratieën: verkiezingen kunnen niet meer voorspeld worden. De kandidaten van de heersende klasse krijgen het steeds moeilijker gedurende een verkiezingscampagne.

Op dinsdag 18 april was Lia Van Bekhoven, correspondent in Londen, uitgenodigd in Terzake (1) om haar licht te laten schijnen over de nakende verkiezingen in het Verenigd Koninkrijk. Duidelijker kon ze niet zijn: Theresa May kan deze verkiezingen niet verliezen! De polls gaven haar toen gelijk. Ze gaven de conservatieven (de rechtse partij) het dubbel aantal stemmen van Labour (de arbeiderspartij). Dit was de reden waarom Theresa May vol vertrouwen de verkiezingen uitriep. Wat is er ondertussen veranderd?

Stand van zaken in het Verenigd Koninkrijk

Het Verenigd Koninkrijk heeft, net als de rest van de wereld, te maken met de diepe crisis van het kapitalisme. De economische crisis van 2008 wordt moeilijk verteerd, veel trager en moeilijker dan vroegere crisissen. Dit is het bewijs dat er iets fundamenteel verkeerd gaat met het kapitalisme. De kapitalisten zullen er echter alles aan doen om uit de crisis te geraken, met nefaste gevolgen voor de arbeidersklasse. De levens -en arbeidsomstandigheden van de meerderheid zal achteruit moeten gaan zodat een minderheid vooruit kan. De toekomst in het Verenigd Koninkrijk, net als in België, zal in het teken staan van verdere besparingen en economische instabiliteit. Enkel de mobilisatie van de arbeidersklasse en de onderdrukte lagen van de bevolking kan daar verandering brengen. Dat is het perfecte recept voor een verharding van de klassenstrijd.

Ook in het Verenigd Koninkrijk organiseert het verzet zich. Een steeds grotere groep mensen radicaliseert ten gevolge van de organische crisis van het kapitalisme, die de jongeren en werkers, geen uitweg meer biedt. Ter linkerzijde werd de radicale stemming uitgedrukt in de verkiezing van Corbyn als leider van de Labour partij in 2015 en 2016 (2). De overwinning van Corbyn in de komende parlementsverkiezingen zou slechts een voortzetting zijn van de radicalisering, maar op een kwalitatief hoger niveau.

"Corbyn de onverkiesbare"

Je kunt geen voeling hebben met de gewone mens als je in een ivoren toren leeft. De opponenten van Corbyn (binnen en buiten zijn partij) maken hier geen uitzondering op. Sinds zijn verkiezing als leider van de partij (tot tweemaal toe) brullen en tieren ze over zijn zogenaamde onverkiesbaarheid. Het plan was om Corbyn, ten laatste voor de verkiezingen in 2020 (die nu echter vervroegd zijn), uit zijn functie te zetten om een verkiezingsfiasco te vermijden. Dat is de officiële versie van de rechterzijde van de partij. Aangezien we graag dieper ingaan op de waarheid, passen we het volgend marxistisch beginsel toe: wil je de burgerij begrijpen, luister niet naar wat ze zeggen, maar kijk wat hun belangen zijn! Waar ze sinds het begin bang van zijn is niet de zogenaamde onverkiesbaarheid van Corbyn, maar het tegenovergestelde. Hun nachtmerrie is dat hij verkozen zou worden op het meest linkse programma in tijden. Het Verenigd Koninkrijk leeft niet in een vacuüm, ook zij zijn onderhevig aan de veranderingen in onze maatschappij.

Ter linkerzijde is het na Mélenchon in Frankrijk, nu de beurt aan Corbyn om een indrukwekkende stijging te maken in de peilingen. De opgelegde besparingen en de sociale ravages die ze veroorzaken, met als belangrijkste voorbeeld de slechte staat van de nationale gezondheidszorg (NHS), zorgen voor een polarisering in de maatschappij (3). Steeds bredere kringen van de bevolking staan open voor socialistische ideeën als ze duidelijk gebracht worden.

De Labour partij heeft onmiddellijk na het lanceren van de zogenaamde ‘Labour manifesto’, een boekje van 128 pagina’s waarin het programma van de partij wordt besproken, een enorme sprong vooruit gemaakt in de peilingen (4) . Dat is het bewijs dat het manifest goed onthaald werd door een groot deel van de bevolking. Een ander gedeelte van de bevolking (5), vaker te vinden op exclusieve evenementen dan op de werkvloer, heeft haar misnoegdheid door middel van de door haar gecontroleerde media niet onder stoelen of banken gestopt (6).

De stijging in de peilingen heeft ook te maken met de goede campagne die Corbyn aan het voeren is. Via massameetings slaagt hij er, net als Mélenchon, in om brede massa’s van de bevolking te mobiliseren. Hierdoor kan hij de leugens en verdraaiingen van de media grotendeels counteren.

Belangrijkste programmapunten (7)

Zijn manifest is een gedurfde en noodzakelijke breuk met het verleden: einde aan privatisering gezondheidszorg; nationaliseren van spoorwegen en energiebedrijven; aanpakken van de woningcrisis enz (8).

In het manifest staan ook tal van compromissen met de rechterzijde van de partij. De kandidaten van Labour zijn voor het overgrote deel nog dezelfde als voor de verkiezing van Corbyn als partijvoorzitter. De meesten zijn hem vijandig gezind. Corbyn heeft nagelaten om hen te vervangen door middel van een democratische selectieprocedure. Dat was ongetwijfeld een zwakte, die hem nu dwingt tot onnodige toegevingen. Desondanks zitten er in het manifest tal van concrete plannen die het leven van de werkende klasse significant zullen verbeteren indien ze toegepast worden. De uitvoering van deze plannen zou een zware slag zijn voor de kapitalisten in het Verenigd Koninkrijk. Via de media vragen ze zich af hoe alles gefinancierd zal worden en beschouwen ze deze progressieve eisen ter verbetering van de levensomstandigheden van de meerderheid als ‘bolsjewistisch’. Corbyn heeft gelijk wanneer hij stelt dat er in het land meer dan genoeg geld is om alles te financieren. Het probleem is echter: het geld bevindt zich in de verkeerde handen. De heersende klasse is niet van plan om haar rijkdommen te delen en zal bij een overwinning van Corbyn haar macht gebruiken om alles te saboteren. Daarom is het noodzakelijk om de banken en grote bedrijven te nationaliseren en onder democratische controle te plaatsen. Met andere woorden: enkel een socialistische revolutie kan een blijvende oplossing zijn voor de arbeidersklasse. In het Verenigd Koninkrijk, en overal ter wereld!

Labour Manifesto uitvoeren moet betekenen socialisme invoeren!