Na een strijd van één jaar zijn de Indiase boeren erin geslaagd de rechtse Modi regering te dwingen hun reactionaire landbouwwetten in te trekken. Er heerst een sfeer van overwinning en optimisme bij de boerenorganisaties en de duizenden sympathisanten die hen steunden tegen Modi.

Een heroïsche strijd

De nieuwe wetten wilden het Mandi-systeem, die de boeren een vaste minimumprijs garandeert, afschaffen en hen overleveren aan de grillen van de multinationale agro-industrie. Grote bedrijven zouden voortaan beslissen wat en waar er verbouwd werd, wat een enorme stijging van armoede, zelfmoord en sterfgevallen onder de boeren zou teweegbrengen. Ook zouden velen zwaar in de schulden geraken bij banken en bedrijven.

De boeren begonnen hun campagne in september 2020, in de staten Punjab en Haryana. Ze trokken in groep op naar de hoofdstad Delhi en organiseerden sit-ins bij de belangrijkste snelwegen.

De Modi-regering startte een reeks gesprekken met de boerenleiders. Later, na elf mislukkingen, bleek dit een afleidingsmanoeuvre te zijn om tijd te rekken en de strijders uit te putten. De boeren kregen af te rekenen met politiegeweld en aanvallen door rechtse gangsters -betaald door Modi. Verschillenden onder hen vlogen in de gevangenis en de rechtse pers verspreidde de grootste leugens over hun strijd. Ongeveer 700 boeren lieten het leven, waaronder onze geliefde medestander, Datar Sing, de voorzitter van de Kirti Kisan vakbond van Punjab, die een hartaanval kreeg bij een sit-in aan de grens met Delhi.

Na de gebeurtenissen van 26 januari, waarbij het Rode Fort in Delhi ingenomen werd door honderdduizenden boeren breidde de beweging zich verder uit naar de grootste deelstaat Uttar Pradesh. Modi zette alles op alles om de verdere verspreiding tegen te gaan, maar de boeren lieten zich niet doen en kwamen in nog grotere getale opdagen.

Het bankroet van de traditionele partijen

Alle grote politieke partijen, waaronder de twee “Communistische” speelden een misdadige rol door zich te distantiëren van de boerenstrijd. Zelfs toen de steun voor de boeren toenam, bleven deze leiders zich op de vlakte houden. Ze hielden hun basisleden ver weg van de gevechten die de boeren voerden, uit angst dat zij zouden aangestoken worden door de radicale ideeën.

Alle politieke partijen waren in principeakkoord met de gevoerde politiek van Modi. Hun enige bezwaar ging over de manier waarop het uitgevoerd werd.

Aanvankelijk hadden de boerenleiders illusies in de macht en de onafhankelijkheid van het hoogste gerechtshof. Maar het enige wat gebeurde was dat er een comité van experts en professoren werd opgericht die “de zaak zou bekijken”. Wanneer het erom gaat om de belangen van de kapitalisten te verdedigen, dan is het gerecht nooit onafhankelijk: deze ervaring was een belangrijke les voor de boeren en hun leiders.

De boeren versloegen Modi op eigen kracht, zij staken stokken in de wielen van het systeem, dat op het staatsapparaat steunt om de boeren en arbeiders uit te buiten. De boeren maakten komaf met dat apparaat.

Bravo voor de boeren! Voor een arbeiders- en boerenstrijd tegen Modi!

De boeren zijn een voorbeeld voor de Indiase en internationale arbeidersklasse: enkel een volgehouden en compromisloze strijd kan tot de overwinning leiden.

De Internationale Marxistische Tendens, de internationale organisatie waar ook Vonk deel van uitmaakt, heeft vanaf dag één de strijd van de boeren gesteund. Onze kameraden kwamen in verschillende landen in arbeidersorganisaties en vakbonden tussen om de boodschap van de boeren te verspreiden en de internationale steun te organiseren.

Ter plaatse brachten onze kameraden en sympathisanten revolutionaire ideeën en perspectieven aan die door de boeren verwelkomd werden. Eén van de belangrijkste was de oproep tot een gezamenlijke strijd van boeren en arbeiders voor een algemene staking om de regering Modi ten val te brengen. Deze oproep viel samen met de ervaringen van de boeren zelf die tot de conclusie waren gekomen dat zij proactief de organisaties van de arbeiders moesten benaderen om een verenigde strijd te voeren. De Stalinistische leiding van de Indiase arbeidersbeweging isoleerde echter haar leden op een schaamteloze manier van de boerenstrijd. Zelfs zonder de steun van de arbeiders trokken de boeren toch op naar het parlement: om de Stalinistische bureaucratie te beschamen en de arbeiders te tonen wat de juiste weg voorwaarts is.

Het is een grote overwinning geworden voor de Indiase boeren. Er zullen ongetwijfeld nog gevechten komen, vooral wanneer Modi en zijn medestanders zich zullen hergroeperen om de liberalisering van de landbouw door te zetten. Maar de Indiase boeren zijn op hun hoede, zeer goed georganiseerd en veel bewuster dan vroeger. Ze zijn voorbereid om terug te vechten.

et onvermogen van alle oppositiepartijen, de communistische partijen incluis, is duidelijk geworden voor de massa’s en de verdorvenheid van het gehele politieke systeem en alle instellingen is door deze beweging aan de oppervlakte gekomen. Dat zal een ongekende invloed hebben op het bewustzijn van de arbeidersklasse. In de voorbije zeven jaar werd Modi als onverslaanbaar afgeschilderd. Maar nu hebben de boeren hem en zijn regime een nederlaag toegebracht.

De volgende stap zal het gevecht zijn tegen het privatiseringsbeleid waartegen een algemene staking wordt georganiseerd. De boeren moeten deze actie steunen en helpen dit regime ten val te brengen door toe te werken naar een algemene staking waarbij alle boeren en arbeiders verenigd in actie komen!