De maatregelen voor een “rechtvaardigere verdeling” van de koek kunnen niet verbergen dat dezelfde koek op een totaal verkeerde wijze wordt gebakken. Of anders gezegd, ongelijkheid zit ingebakken in het kapitalistische systeem. Rechtvaardigheid kan maar bestaan indien de arbeidersbeweging niet alleen de hele koek opeist, maar ook de bakkerij, een populaire eis in de jaren ’70. De bakkerij staat voor de kapitalistische eigendomsverhoudingen die alle menselijke activiteit onderwerpt aan de winst en alles tot koopwaar omvormt. In politieke termen uitgedrukt staat de overname van de maatschappelijke “bakkerij” voor de nationalisatie onder arbeiderscontrole en zelfbeheer van de sleutelsectoren van de economie.

Zeven prioriteiten voor een échte sociale bescherming tegen armoede en onzekerheid

1) Verhoging van de uitkeringen nu!

* Geen enkele uitkering onder de armoedegrens (34.200Bef. individueel of het niveau van het onbeslagbaar loon anno 2001)

* Welvaartsvastheid van de uitkeringen.

* Afschaffing van de wachttijd.

* Vermindering van het aantal te bewijzen arbeidsdagen binnen de referteperiode tot 1/2 i.p.v. 2/3 zodat uitkeringen sneller toegekend worden in relatie tot verloning en niet tot de forfaitaire wachtuitkering of basiswerkloosheid.

2) Voor een hervorming van de OCMW’s

* waarbij sociale rechten daadwerkelijk gelden

* waarbij alle gemeenten de regelgeving op gelijkaardige wijze toepassen

* de praktijk van betuttelende enquêtes en infantiliserende behandeling dient vervangen door een menswaardige aanpak

3) Stopzetting discriminaties

* individualisering van de uitkeringen via de opheffing statuten van “samenwonende”, “gezinshoofd” en “alleenstaande”; enkel fiscaliteit dient rekening te houden met gezinssamenstelling.

* schorsing art. 80 dat vooral. vrouwen treft (samenwonende langdurige werklozen)

4) Afbouw sanctiebeleid

* na de vermindering van sancties en het recht om huisbezoek van RVA-inspecteurs te weigeren, moet er een volwaardig handvest komen van de sociaal verzekerde

* in elk geval behoud van uitkeringen zolang een procedure (geschil) voor de arbeidsrechtbank lopende is.

5) Tegen precaire arbeid

* Omvorming nepstatuten en precaire stelsels in volwaardige voltijdse tewerkstelling

* Niet alle jobs zijn sociaal aanvaardbaar, zelfs indien individuen in nood ze aanvaarden of wanhopig wensen.

* Daarom: recht om een werkaanbieding te weigeren in functie van sociale criteria die vandaag onder de notie van “passende dienstbetrekking” worden verstaan (onleefbare werkuren, bereikbaar met openbaar vervoer, geen ongezonde werkomstandigheden, inkomensbehoeften, overeenstemming scholingsprofiel)

6) Opnieuw naar volledige tewerkstelling

* 35 u/week veralgemeend en zonder loonverlies!

* sociale zekerheid mag geen melkkoe zijn voor de patroons: afbouw van alle stelsels van patronale bijdrageverminde-ring die 150 miljard aan de RSZ heeft gekost in 2000.

* Vervanging hiervan door een federaal tewerkstellingsfonds, gespijsd met een vermogensbelasting en belasting op niet geïnvesteerde winsten (10% op de pay-out van dividenden bij aandeelhouders), samen goed voor 100 miljard.

* behoud van de bestaande tewerkstelling, geen collectief ontslag in winstgevende ondernemingen

7) Handen af van de pensioenen

* Het openbaar pensioenstelsel gebaseerd op repartitie is opgewassen tegen de vergrijzing: de financiering moet gelijke tred houden met de aangroei van rijkdom.

* behoud en opwaardering van wettelijke pensioenen; geen kapitalisatiestelsels in een tweede peiler.

* stopzetting fiscale voordelen van de derde peiler; het individuele sparen mag niet door de gemeenschap gedragen worden.

* behoud van huidige brugpensioenstelsel (55 jaar) zolang bestaande werkloosheid niet verdwenen is.

* geen pensioenfondsen: private (of paritaire) pensioenfondsen produceren armoede. Men kan geen 10% rendement krijgen als de globale taart (het bruto binnenlands product) maar met 3 of 4% aangroeit. De pensioenfondsen vormen belangrijke beleggers op de beurs en eisen een rendement van 10 à 15% als aandeelhouders van firma’s. Dit rendement gaat ten koste van tewerkstelling en lonen.