Pierre Broué staat wereldwijd bekend voor zijn onvermoeibare arbeid als historicus van de internationale revolutionaire beweging. Zo schreef hij de geschiedenis van het Bolsjevisme, de Communistische Internationale, de Spaanse revolutie en vooral de recente biografie van Trotski. Deze werken kregen veel bijval. Zijn laatste boek over de geschiedenis van de Linkse Oppositie in de Sovjet-Unie is een ander belangrijk voorbeeld van het werk van deze uitzonderlijke trotskistische schrijver die zijn leven heeft gewijd aan de strijd voor het internationale socialisme. Toen Pierre Broué jong was vervoegde hij de Franse weerstand tijdens de zwarte dagen van de nazi-bezetting. Later werd hij een militant van de Vierde Internationale en bleef tot op heden een toegewijde trotskist. Spijtig genoeg is het de laatste tijd niet zo goed met zijn gezondheid. Hij herstelt aan de pittoreske voet van de Franse Alpen. Bij onze ontmoeting kwam hij kwiek en monter over met een uitgesproken Gallische zin voor humor. Zijn revolutionaire geest beheerste ons gesprek.

Ik stelde hem eerst een vraag over het Trotski project waaraan hij gaat deelnemen. Dit project gedragen door In Defence of MarxismIn Defence of Marxism voorziet in de heruitgave in het Engels van de belangrijkste werken van Leon Trotski. Dit initiatief wordt ook gesteund door Esteban Volkov, de kleinzoon van Trotski (lees Esteban Volkov spreekt in BarcelonaEsteban Volkov spreekt in Barcelona).

In de lente van 2004 wordt ‘Mijn Leven’ (Trotski's autobiografie n.v.d.r.) uitgebracht. Andere werken die nog worden heruitgegeven , '1905', 'De Permanente Revolutie', 'De Geschiedenis van de Russische Revolutie'. Meer kan u lezen op Trotski Project Trotski Project .

Wat denk je van ons project om de werken van Trotski heruit te geven?

De beslissing die 'In Defence of Marxism' heeft genomen om de werken van Trotski weer uit geven is een uitstekend initiatief dat kan rekenen op mijn volle steun. De jongeren moeten de uitzonderlijke revolutionaire tradities van het verleden herontdekken. De uitgave van 'Mijn Leven' zou inderdaad een goede start zijn voor dit project. Het legt veel uit over Trotski zelf, zijn ideeën en de grote gebeurtenissen die hij heeft meegemaakt.

Ben jij bereid het voorwoord tot de nieuwe uitgave van 'Mijn Leven' te schrijven?

Natuurlijk! Zodra ik weer toegang heb tot mijn boeken, begin ik eraan.

Je laatste boek behandelt de geschiedenis van de Linkse Oppositie. Wil je hier iets over kwijt?

Het is een zeer belangrijk onderwerp en ik ben van oordeel dat het veel te onderbelicht is. Het is zeer belangrijk dat jonge mensen in het bijzonder hier meer over te weten komen.

Ik vrees dat het niet in het Engels vertaald is. In het algemeen zijn weinig van je boeken in het Engels vertaald. Dat is zeer spijtig. In de toekomst moeten we hier zeker voor zorgen.

Dat zou fantastisch zijn!

Ik denk dan in het bijzonder aan je biografie van Trotski die een zeer goed antwoord is op de onzin van Deutscher (Isaac Deutscher is de auteur van een uitgebreide biografie over Trotski in drie delen n.v.d.r.).

(Pierre maakt een ironisch gebaar, zoals iemand die een vlieg verjaagt. Dan vraag ik hem hoe hij met onze internationale stroming in contact is gekomen).

Bij het lezen van het materiaal op jullie websites 'In Defence of Marxism' en 'La Riposte' besefte ik dat we al lang met elkaar in contact hadden moeten zijn en met elkaar hadden moeten samenwerken. Ik denk dat we politiek op dezelfde golflengte zitten. In termen van politiek analyse en theorie staat jullie tendens ver boven al de anderen. Nu we eindelijk de kans hebben om elkaar te ontmoeten ben ik jammer genoeg niet meer de gezondste mens. Ik moet zo snel mogelijk herstellen. Vanuit verschillende oogpunten is dit een nieuw begin voor mij.

Je weet waarschijnlijk dat Ted Grant onlangs zijn negentigste verjaardag heeft gevierd. Wil je hem een boodschap overbrengen?

Natuurlijk! Ik ken Ted Grant al een hele tijd. In Frankrijk zeggen we dat hij ons de indruk geeft actief te zijn sinds de tijd van Clovis! Spijtig genoeg denk ik niet dat we elkaar ooit hebben ontmoet, maar we hebben wel een gemeenschappelijke vriend, namelijk Raoul. Raoul was een gekende militant van de trotskistische beweging in Frankrijk. Hij sprak dikwijls met mij over Ted en droeg hem in zijn hart. Om een of andere reden, misschien wel uit vrees beschuldigd te worden van ‘fractievorming’ of iets anders – zo ging dat in de organisatie waarvan wij vroeger lid waren – heeft hij mij nooit teksten van Ted onder ogen gebracht. Spijtig genoeg heb ik toen ook geen inspanning gedaan om met hem in contact te komen. Het is pas de laatste jaren dat ik zijn teksten ben beginnen te lezen. Ik vind ze zeer interessant. Ik hoop dat we met jullie tendens zullen kunnen samenwerken. We moeten over politiek praten en over werkmethoden en proberen tot de grootst mogelijke overeenstemming te komen. Ik denk dat dit mogelijk moet zijn.

Aan Ted zelf zou ik het volgende willen zeggen:

‘Ted, je bent altijd een strijder geweest. Je bent al talrijke jaren met de strijd bezig. Je hebt steeds revolutionaire ideeën verdedigd. Dat was echt belangrijk en je hebt zeer veel bereikt. Op negentigjarige leeftijd ben je geen jonge man meer maar ik denk wel dat ik aanwezig zal zijn op je honderdste verjaardag!'