piketbeobank15dec2014Op 15 december maakten we de grootste algemene staking uit de Belgische geschiedenis mee. Wij spraken met Johan Nelissen, BBTK-afgevaardigde bij Beobank, over de mobilisatie bij Beobank die tijdens de regionale staking in Brussel piket hield en op 15 december de werkplaats blokkeerde.

Vonk: Hoe werd de crisis, die in 2008 begonnen is in de bankensector, beleefd door het personeel in de financiële sector?

Johan Nelissen: Zeer problematisch, omdat een hoop mensen onder de financiële crisis hebben geleden en geld waren kwijtgespeeld. Wij hadden dus heel boze klanten. Bankiers werden ook slecht bekeken, uitgespuwd. Het personeel was natuurlijk niet verantwoordelijk voor die crisis, die werd door speculatie aan de top gecreëerd. Wij hadden daar geen impact op, maar moesten wel de gevolgen dragen, dat lag dus zeer moeilijk bij mensen hier. Plus, de crisis heeft ook geleid tot een echte vermindering van de tewerkstelling in heel de sector, die met duizenden is gedaald. Dat heeft een malaise gecreëerd bij het personeel.

Vonk: Heeft dat geleid tot acties?

JN: Niet echt. Er is wel een actie geweest rond verantwoord bankieren en we lanceerden ook een charter in een gemeenschappelijk front om dat soort van excessen in de toekomst te voorkomen. We hebben ook kunnen afdwingen dat we meer inzicht krijgen in de cijfers van de bank om te zien wat er precies gebeurt. Maar om dan te zeggen dat je effectief gaat kunnen ontdekken wat er zich allemaal ver boven onze hoofden afspeelt is toch ook wel niet zo simpel.

Mensen waren veelal gefocust op wat er met hun eigen bank ging gebeuren en tewerkstelling. Er waren banken die half over kop gingen en gered werden. Fortis, Belfius, … Ook wij zaten toen nog in Citibank en stonden twee jaar te koop. Dat waren de grote bezorgdheden toen.

Vonk: Hoe hebben jullie voor het actieplan gemobiliseerd en de staking en blokkade van de werkplaats georganiseerd?

JN: Vooral door mensen te informeren. De regeringsmaatregelen op zich waren duidelijk genoeg, maar de mensen moesten ze wel te horen krijgen. We hebben personeelsvergaderingen gedaan, we hebben pamfletten uitgedeeld. Maar vooral die personeelsvergadering, die zeer goed werd bijgewoond, heeft de mensen echt wel doen zien dat er een serieuze impact was. We voelen wel dat een groot deel van het personeel door de informatie die ze gekregen hebben, achter de acties staat. We voelen die ruggensteun. Dat maakt het ook gemakkelijker om die staking te doen. Maar de essentie van alles blijft natuurlijk dat je jarenlang een goede werking hebt en dat je geloofwaardigheid opbouwt bij de mensen. Dan gaat het organiseren van acties ook gemakkelijker.

Vonk: Is er een samenwerking tussen de verschillende vakbonden in de verschillende financiële instellingen?

JN: Ja, bij deze acties is er wat intensiever samengewerkt tussen de interne syndicale groepen om de acties te organiseren op sectorvlak. Ook samen met andere vakbonden om het zo ruim mogelijk te houden en zoveel mogelijk mensen uit de financiële sector te laten deelnemen aan de acties. En dat is toch wel gelukt, wat een verschil is met een aantal jaren geleden.

Onze secretarissen van BBTK hebben een vergadering met vertegenwoordigers van alle syndicale delegaties van de financiële sector gehad om de stakingen te organiseren. Op die vergadering konden de delegees van elk bedrijf uitleggen wat de mogelijkheden tot actie voeren bij hen waren en welke hulp ze eventueel nodig hadden. We hebben het dus praktisch georganiseerd en door het feit dat we dat in groep deden, stimuleerden we elkaar. Bij voorgaande stakingsbewegingen werd dit aan de vrije keuze van de syndicale ploegen overgelaten. Je moest toen zelf als ploeg beslissen en dan krijg je twijfels als: “gaan we iets doen of niet?” of “waarom in ons bedrijf en niet bij een ander”. Nu was er, o.a. ook door de zwaarte van de regeringsmaatregelen een gevoel van er samen tegen in te gaan.

Daarna zijn we met onze plannen naar onze collega’s van LBC en ACLVB gestapt en hebben we gezegd, kijk, dat kunnen wij doen, kunnen jullie daar steun in geven en meedoen aan het actieplan? En zo geeft dat meer succes natuurlijk en zijn er een tiental bedrijven in de sector in staking gegaan.

Vonk: Een laatste vraag nog: Zijn de werknemers vastbesloten om na 15 december door te gaan met de acties als dat nodig blijkt?

JN: De vakbondsafgevaardigden zeker wel. We gaan er al bijna van uit dat we na vandaag moeten doorgaan. Deze regering en zeker N-VA en Open VLD zullen niet zomaar toegeven. Bij de rest van het personeel zijn er veel mensen die inderdaad op voorhand zeiden dat het zeer moeilijk zou worden, en zich afvroegen of de acties wel zouden lukken. Maar de mensen vinden het wel goed dat we het doen. Ik vermoed dat als er niets uit de bus komt, we nog altijd de steun zullen hebben van de collega’s om verder te doen.