In de opeenvolgende massale betogingen tegen de bijeenkomsten van de wereldleiders in Seattle, Göteborg, Genua enzovoort, treedt een nieuwe generatie naar voren. Net zoals in 1968 grijpt de revolte eerst om zich heen bij jongeren en studenten. Net zoals in 1968 ook speelt zij zich niet af tegen een achtergrond van economische recessie, maar wél aan de vooravond ervan. Wellicht is het net vanwege die onbewuste “timing” dat de nieuwe beweging haar climax nog lang niet heeft bereikt.
Sinds de betogingen tegen de WTO (World Trade Organisation of Wereldhandelsorganisatie) in Seattle van november 1999 is een nieuwe beweging tegen het kapitalisme op gang gekomen. Dergelijke manifestaties zijn zeker geen nieuw fenomeen. Allerlei actiegroepen bestormden al geruime tijd de poorten van kapitalistische symbolen zoals het IMF en de Wereldbank. Maar in Seattle gebeurde dit voor het eerst op massale schaal. Deze protesten waren de grootste in de VS sinds de oorlog in Vietnam.
11.11.11 tracht dezer dagen naar jaarlijkse gewoonte de Belgen bewust te maken over de mondiale onrechtvaardigheid. In dit artikel nemen we de evolutie van de koloniale wereld onder de loep en maken we enige kanttekeningen bij de strategie van de meeste NGO's.
Seattle is een belegerde stad. Bij de start van een nieuwe ronde onderhandelingen over een verdere liberalisering van de wereldhandel waren het ongetwijfeld de vele tienduizenden betogers die de grootste media-aandacht trokken. De mobilisatie van de Amerikaanse vakbonden is ongetwijfeld een van de belangrijkste gebeurtenissen van het jaar.
