De moord op Samuel Paty van afgelopen vrijdag bracht een golf van verontwaardiging over Frankrijk teweeg. Dit is de eerste keer dat een dergelijke aanslag wordt gepleegd tegen een leraar. Het onderwijspersoneel is in shock, verscheurd tussen walging, angst en woede.

Lees het originele artikel hier.

Wij veroordelen deze gruwelijke misdaad zonder enig voorbehoud. Zoals bij alle vormen van individueel terrorisme zijn de gevolgen ervan volledig reactionair. Om dit te begrijpen hoeft men alleen maar te luisteren naar de politici en journalisten die zich sinds vrijdag bezighouden met een walgelijke politieke uitbuiting van deze tragedie. In een stortvloed van racistische propaganda roepen ze op om "de immigratie te bestrijden", het recht op asiel in twijfel te trekken, het dragen van de sluier te verbieden, schoolkinderen die zich schuldig maken aan "aanvallen op het secularisme" te bestraffen, net als hun ouders. Ja, zelfs het hele gezin zou volgens hen van het grondgebied verdreven moeten worden. De ene politicus doet nog een "steviger" voorstel dan de andere. Het zijn diezelfden die met de regelmaat van de klok leraren beledigen en hen "lui" en "bevoorrecht" noemen. Nu maken ze van diezelfde leraren plotseling de heldhaftige pijlers van de Republiek. Tegelijkertijd wordt een deel van de linkse oppositie - met name La France insoumise - beschuldigd van "islamo-gauchisme", zo niet "medeplichtigheid" aan islamitisch terrorisme.

De linkerzijde en de vakbeweging mogen niet passief blijven tegenover deze propaganda en de door de regering aangekondigde of voorbereide maatregelen. Net als bij alle andere kwesties is de zogenaamde "nationale unie" een valstrik die alleen de belangen van de Franse heersende klasse dient. Het is net de heersende klasse die een groot deel van de verantwoordelijkheid draagt voor de terroristische aanslagen die ons regelmatig treffen. De arbeidersbeweging moet deze verantwoordelijkheid onderstrepen en aan de kaak stellen, wat op verschillende niveaus mogelijk is.

Maar eerst: waarom is Samuel Paty niet onder politiebescherming geplaatst? Staatsdiensten - inclusief territoriale inlichtingendiensten - waren op de hoogte van de klachten en video's tegen de leraar. Verder weten we niet precies welke rol Abdelhakim Sefrioui, die op de lijst van geseinde radicalen staat (de zogenaamde FSPRT), heeft gespeeld, maar zijn persoonlijke betrokkenheid bij het conflict met de leraar is bekend. Was dit niet genoeg om Samuel Paty onder politiebescherming te plaatsen? Dit is een vraag die wordt vermeden door al diegenen die op televisie de voorkeur geven aan het uitbuiten van deze misdaad om hun propaganda tegen alle moslims te intensiveren - "zonder te veralgemenen", zeggen ze, waarna ze precies dat laatste doen.

Dit politieke offensief tegen moslims, dat al vele jaren aan de gang is, probeert de arbeidersklasse te verdelen en haar aandacht af te leiden van degenen die werkelijk verantwoordelijk zijn voor de crisis, de werkloosheid en de ellende. Maar dit offensief is ook een van de factoren die - onder andere - het islamitisch fundamentalisme voeden. Er bestaat hier een vicieuze cirkel: bij elke aanslag (en zelfs bij afwezigheid van aanslagen) storten reactionairen van elke kleur hun propaganda uit tegen alle moslims; maar tegelijkertijd vormt deze propaganda, net als de aanvallen van de staat op de vrijheid van godsdienst (wetten tegen het dragen van de hoofddoek), een ideale grondstof voor de propaganda van fundamentalistische militanten. In plaats van bij te dragen aan de "strijd tegen het fundamentalisme" kunnen de media-uitbarstingen tegen moslims dus alleen maar bijdragen aan de versterking ervan, d.w.z. dat ze nieuwe aanhangers en nieuwe kandidaten voor het "martelaarschap" kunnen leveren.

Er zijn natuurlijk andere factoren die het aartsreactionaire gangreen van het fundamentalisme hebben gevoed en blijven voeden. De misdaden van het imperialisme - met name het Franse [en Belgische, nvdr.] imperialisme - in het Midden-Oosten en Afrika zijn de belangrijkste factoren. De mediaridders van de "strijd tegen de radicalisering" zeggen geen woord hierover. En met reden: de meeste van hen hebben de interventies van het Franse imperialisme in Afghanistan, Libië, Irak, Syrië en de Sahel gesteund. Deze interventies, net als de interventies van de Amerikaanse en Britse imperialisten, hebben een beslissende rol gespeeld in de ontwikkeling van fundamentalistische organisaties, waaronder Al-Qaeda en IS. Deze organisaties hebben gefloreerd in de bloedige chaos die de imperialisten hebben gezaaid in landen die door een meerderheid van moslims worden bevolkt. Overal ter wereld hebben de beelden van deze imperialistische oorlogen de brandende verontwaardiging van talloze moslims uitgelokt - en sommigen van hen in de armen van de fundamentalisten geduwd. In de Sahel voert het Franse imperialisme vandaag de dag een zogenaamde "oorlog tegen het terrorisme" - in feite een oorlog om de belangen van de Franse multinationals te verdedigen - die de gelederen van de terroristen gestaag doet toenemen.

In 2013 steunde het Franse imperialisme, in navolging van de Verenigde Staten, de zogenaamde "gematigde rebellen", die in Syrië tegen het regime van Bashar al-Assad vochten. Het is nu een bekend feit dat deze "rebellen" niet meer "gematigd" waren dan de beul van Samuel Paty afgelopen vrijdag. Het Franse imperialisme heeft de fundamentalistische milities, die in Syrië terreur hebben gezaaid, financieel en militair gesteund - allemaal met de instemming van de meeste politici die vandaag de dag "zeer strenge" maatregelen eisen tegen iedereen die verdacht wordt van het minste "teken van radicalisering", inclusief schoolkinderen en middelbare scholieren! Hun cynisme en hypocrisie kennen geen grenzen.

Om dit beeld te vervolledigen moet er tot slot aan worden herinnerd dat het Franse imperialisme uitstekende politieke, economische en militaire betrekkingen onderhoudt met de aartsreactionaire regimes - zoals die van Saoedi-Arabië en Qatar - die op grote schaal fundamentalistische organisaties financieren. Deze regimes zijn een voedingsbodem van het fundamentalisme. Maar wat bij de regering Macron (en ook de vorige regeringen) overheerst, zijn de fundamentele belangen van het Franse imperialisme. En dus "moeten we ons hiermee niet moeien”!

Imperialistische interventies in het Midden-Oosten en Afrika, directe of indirecte steun van de imperialisten aan fundamentalistische organisaties, permanente propaganda tegen moslims, diverse vormen van discriminatie van moslims, die ook het slachtoffer zijn van ellende, werkloosheid en pesterijen van de politie: dit zijn de belangrijkste factoren die het fundamentalisme in Frankrijk hebben gevoed en voeden. Met andere woorden, het terrorisme is vandaag de dag, net als in het verleden, een van de vreselijke symptomen van een ziek systeem, een rottend systeem dat de mensheid in een bloedige impasse sleept. Fundamentalistische barbaarsheid is de keerzijde van de imperialistische en kapitalistische barbaarsheid. Dit is wat de leiders van links en de vakbeweging moeten uitleggen, in plaats van zich aan te sluiten in een zogenaamde "nationale unie" met rechtse partijen die op hun manier verantwoordelijk zijn voor het fundamentalistische gangreen.

Als de leiders van de arbeidersbeweging, in plaats van zich vast te klampen aan het kapitalisme, een revolutionair programma en een revolutionair perspectief zouden bieden, zouden ze enthousiasme opwekken bij een groot aantal moslimjongeren en -arbeiders, inclusief bij degenen die oor hebben naar fundamentalistische betogen. Velen van hen zouden de reactionaire onruststokers de rug toekeren om zich aan te sluiten bij de strijd tegen de onderdrukking, tegen de imperialistische oorlogen, tegen de uitbuiting, voor het socialisme. Maar alleen de overwinning in deze strijd zal het mogelijk maken komaf te maken met het fundamentalisme en alle andere plagen die de crisis van het kapitalisme voortdurend opstookt.