De socialistische ACOD-CGSP heeft de eerste sociale verkiezingen bij de Belgische spoorwegen begin december 2018 overtuigend gewonnen. Dit zijn de verkiezingen voor de personeelsafgevaardigden in talrijke (85) overlegorganen met de directie. Met 58 procent van de stemmen haalt de rode bond langs beide kanten van de taalgrens de meerderheid.
De regering Michel is gevallen. Na een ridicule poging om nog met een minderheidsregering verder te gaan onder de noemer Michel 2 is ook die na tien dagen gekapseisd. Op zich is dit zeer verwonderlijk. Bij haar aantreden werd deze regering beschreven als de meest homogene sedert jaren.
De Gele Hesjes hebben op een spectaculaire manier hun intrede gedaan in de sociale strijd in Frankrijk en in België. De beweging is in grote mate een spontane beweging, ontstaan los van en naast de vakbonden of andere organisaties. Eigenlijk moeten we eerder spreken over een opstand van ‘onderuit’ dan een klassieke protestbeweging.
Het bewustzijn over de uitbuiting in de gaming-industrie en de nood aan collectieve organisatie om daar iets aan te veranderen, is snel aan het groeien. Deze verzetsbeweging op de werkvloer heeft veel potentieel gezien de indrukwekkende schaal van de sector: de gaming-industrie is vandaag wereldwijd groter dan de filmindustrie.
Op 25 en 26 oktober kwamen 100 maaltijdkoeriers samen in Brussel. Ze zijn lid van 34 koerierscollectieven en/of-vakbonden die de strijd aangaan tegen de uitbuiting door platformen als Deliveroo, UberEats, Foodora en Glovo. Ze richtten de Transnationale Federatie van Koeriers op om hun ervaringen te delen en de strijd tegen de multinationals op de juiste schaal te voeren.
Sinds de regering Dehaene (1992-1995) kende België nooit zoveel sociale conflicten als vandaag. De sociale relaties zijn harder dan ooit onder de regering van Michel. Deze verharding werd ingezet nog voordat de homogeen rechtse coalitie de regeringsteugels in handen nam. De crisis van 2008 is in dit opzicht een kantelmoment. Sindsdien is elk jaar het aantal stakingsdagen blijven stijgen.
“De overwinning die we behaald hebben bij Aviapartner is de overwinning van de vastberadenheid tegenover de destabilisatiepolitiek van de directie. Het “ No pasaran” gevoel op de werkvloer was immens. De solidariteit tussen de werknemers vond zijn hoogtepunt in de solidariteitsmeeting dinsdag. Hier hebben de werknemers van Aviapartner gevoeld dat hun actie de steun en sympathie had van alle werknemers in België.
Er steekt een stakingswind op bij de Brusselse lokale besturen. Op 11 oktober legden in de 19 gemeenten en OCMW ’s van de hoofdstad, in de 5 openbare ziekenhuizen van het Irisnet, bij de vuilnisophaaldienst Brussel Net, talrijke personeelsleden het werk neer. De staking duurde twee uur, van 10 tot 12 uur en werd goed opgevolgd.
Minder dan twee stakingsdagen waren voldoende om de directie van Swissport Cargo op de knieën te krijgen. Zaterdag 23 september gaven de 60 arbeiders van de vrachtafhandelaar in Machelen er de brui aan. Unaniem werd er beslist tot staking nadat was vastgesteld dat er opnieuw te weinig mensen waren om het werk te verrichten.
Eind juni verraste een bonte en luidruchtige groep actievoerders het gemeentebestuur van de Brusselse gemeente, Sint-Gillis. Talrijke personeelsleden uit alle diensten van het OCMW en de Gemeente verrasten ook de kern van vakbondsmilitanten van de CGSP -ALR: zoveel volk hadden ze in meer dan dertig jaar nooit kunnen optrommelen voor een syndicale actie.
Versnelde vermindering van de werkloosheidsuitkeringen, afschaffen van de anciënniteit, brugpensioen nog enkel vanaf 60 jaar en met 41 jaren dienst, invoeren van gemeenschapsdienst voor langdurige werklozen, landingsbanen pas vanaf 60 jaar inplaats vanaf 55 jaar, nog 60 procent van het loon na 1 maand ziekte voor ambtenaren, strengere controle en activering van langdurige zieken: dit zijn de maatregelen die Michel I aankondigde.
De correctionele rechtbank te Antwerpen heeft op 29 juni uitspraak gedaan in de zaak tegen Bruno Verlaeckt en Tom Devoght. Twee jaar geleden werden deze twee ABVV’ers opgepakt voor het blokkeren van de rijbaan tijdens een vakbondsactie. Het vonnis bevat een aantal opmerkelijke passages.
Sedert de petroleumcrisis midden jaren zeventig is de vakbond in het verweer. Werkgevers schreeuwen om flexibiliteit wat synoniem is van het afschaffen van het arbeidsrecht en de vakbonden remmen dat af. Vandaar dat alle middelen goed zijn om ze te koeioneren of erger nog, te elimineren. Medio jaren tachtig is dat in een hogere versnelling gegaan door de tussenkomst van de rechter te gebruiken in collectieve conflicten en door een reeks anti-syndicale wetsvoorstellen van hoofdzakelijk de liberale partijen. Door het verdwijnen van de socialisten uit de regering krijgen de rechtse krachten nu vrij baan om over te gaan tot het opkuisen van de arbeidersbeweging.
Bij NMBS worden begin december 2018 sociale verkiezingen georganiseerd. De desbetreffende regelgeving hangt met haken en ogen aaneen maar één ding is zeker: iedere organisatie hoe klein ook (sic) die aan de directeur van HR Rail zijn statuten geeft en de namen van de vertegenwoordigers, kan deelnemen. Er zal dus concurrentie opduiken voor de klassieke kleurenbonden. Een daarvan is Metisp-Protect. Deze organisatie, die beweert een afsplitsing te zijn van ACOD/CGSP, zou al 200 leden tellen.
Proficiat aan alle actievoerende werknemers van Lidl die door hun verbeten stakingsacties een klinkende overwinning hebben behaald.
Een gesprek deze morgen met de stakers aan het piket van Lidl Deurne.
De Française Marie-Laure Dufresne-Castets, begon op haar 33e rechten te studeren en specialiseerde zich in het sociaal recht. In haar recent gepubliceerd boek Un monde à gagner vertelt ze op een meeslepende manier over een aantal zaken waarin ze heeft gepleit en die vaak de nationale media hebben gehaald: Moulinex, Continental, enz.
Op 24 juni 2016 werden – naar aanleiding van een algemene staking tegen de afbraakpolitiek van de regering Michel I – over gans België stakingsposten georganiseerd. In Antwerpen was er o.a. een piket aan de Scheldelaan. Met autobanden en hout werd een vuurtje gestookt. In het verleden werd daarop door de ordediensten meestal flegmatiek gereageerd. Er werden afspraken gemaakt over het verdere verloop van de actie en iedereen hield zich daaraan. Nu werd onmiddellijk het waterkanon en de matrak bovengehaald ; Bruno Verlaeckt (voorzitter ABVV regio Antwerpen) en Tom Devoght (militant) werden opgepakt en ’s namiddags weer vrij gelaten.
Een heuse betoging tegen de afbraak van de pensioenrechten sloot 2017 af. Opnieuw trokken tienduizenden in groene, rode en blauwe hesjes geklede vakbondsmensen door de straten van Brussel. Met veertigduizend trotseerden ze de kou. Niet mis voor een actie die in ijltempo werd bijeengeroepen.
Luchtvaartmaatschappij Ryanair heeft aangekondigd de komende zes weken bijna 2.000 vluchten te schrappen, zo’n 40 tot 50 vluchten per dag. Officieel heet het dat het bedrijf te kampen heeft met vertragingen, stakingen van de luchtverkeersleiding in Frankrijk, weersomstandigheden en een aangepast vliegschema van piloten en cabinepersoneel. Dat is echter allemaal een rookgordijn.
Op 18 mei heeft het Grondwettelijk Hof een arrest (64/2017) uitgesproken dat in de media als een fait divers werd behandeld. De inhoud ervan is echter explosief maar dat lijkt nog niet doorgedrongen.
Hoeveel ‘onze’ regering met ons inzit, wordt helemaal duidelijk als we kijken naar de klappen die de zorgsector krijgt. De zorgsector omvat sectoren en diensten die de zorg opnemen voor ons, onze familie en vrienden wanneer we te maken krijgen met ziekte, ouderdom, psychische problemen of handicaps. Met de nieuwe besparingsgolf in deze sector, vallen de laatste maskers van de roversbende af.
Interview met Mohamed Daouani, permanent syndicaal afgevaardigde (SETCA)
De idee voor een collectieve arbeidsduurvermindering (ADV) krijgt steeds meer steun. In het zog van de economische crisis werd de eis opnieuw populair binnen de vakbonden als middel tegen de werkloosheid.
Vorige week werd in De Tijd een artikel geplaatst onder de kop “Regering legt kleine spoorbonden lam”. Stakingen van de machinistenbonden OVS en ASTB zouden in de toekomst illegaal worden. Het leek alsof dit kaderde in het najaarsoffensief van de regering. In het Staatsblad van 7 september was echter al een wet verschenen “houdende diverse bepalingen inzake mobiliteit” (een wet van 3 augustus) met daarin enkele opmerkelijke passages. Het stakingsrecht van NMBS-personeel bleek al “geregeld”.
Minister van Mobiliteit, Bellot, heeft plannen om het stakingsrecht bij de NMBS drastisch in te perken.
De aangekondigde sluiting van de fabriek van Caterpillar in Gosselies bij Charleroi zal 2200 job kosten, maar met het banenverlies bij de onderaannemers erbij geteld, zal de tol veel zwaarder zijn. Er is zelfs sprake van 6000 jobs. Dat in een regio waar de werkloosheidsgraad al 13,4 procent bedraagt.
De oproep van de socialistische vakbond tot een nationale stakingsdag werd in Antwerpen goed opgevolgd. Het speerpunt van de actie lag traditiegetrouw in de haven waar verschillende sluizen dicht bleven. Toen militanten voor dag en dauw een stakingspost optrokken aan de Scheldelaan rukte de politie uit met de grote middelen. Ze stelden zich niet alleen zeer agressief op en spoten iedereen vakkundig overhoop, ze arresteerden ook, Bruno Verlaeckt, voorzitter van het ABVV Antwerpen. “We kunnen niet tolereren dat er blokkades opgetrokken worden die de economische activiteit van de haven in het gedrang brengen” klonk het vanuit het stadhuis, “er zat niets anders op dan de verantwoordelijke hiervoor op te pakken”. Hiermee heeft Bart De Wever nogmaals bewezen dat hij voor 100 procent aan de kant van het havenpatronaat staat, in welke omstandigheden de arbeiders er moeten werken kan hem niet veel schelen!
Het ongenoegen stapelt zich op, de mensen zijn besparingsmoe, de werkdruk in al zijn vormen heeft voor velen het maximum bereikt, het ongenoegen zoekt een uitweg.
Naast de enorme stress die gebruikelijk is bij het aanvatten van de examenperiode, ondervinden veel studenten moeilijkheden om naar hun examens of favoriete studieplek te gaan. Veel studenten zien de stakingsgolf daarom als een kwaad. Dat hoeft echter niet zo te zijn. We moeten actiemiddelen vinden die ervoor kunnen zorgen dat medestudenten niet onterecht bestraft worden.
Na de stakingsdag van 26 april besloten de Brusselse en Waalse cipiers de staking verder te zetten. In Vlaanderen blijft de beweging tot de één dag staking beperkt, al staakte het gevangenispersoneel van Beveren ook op 6 april. De stakingsbeweging startte nadat de onderhandelingen met de regering afsprongen. Al jaren zijn er grote problemen in de gevangenissen – onder meer met de werkdruk en de veiligheid van het personeel - en is het personeelstekort acuut. Het nieuwe personeelsbeleid van Minister van Justitie Geens biedt echter geen enkele oplossing voor de problemen van het personeel. De voorgestelde nota wilt een quasi-aanwervingsstop en wilt de cipiers nog zwaardere werkschema’s opleggen.
We herpubliceren een artikel over de moord op twee socialistische militanten in Antwerpen in 1936. Met dank aan het Anti-Fascistisch Front.
De laatste jaren is de intensiteit van het werk enorm verhoogd. Op de werkvloer wordt uit elk uur, elke minuut extra werktijd gepuurd.
Van 9 tot 22 mei 2016 zullen de sociale verkiezingen voor de oprichting of vernieuwing van de ondernemingsraden (OR) en de comités voor preventie en bescherming op het werk (CPBW) plaatsvinden. Ze worden om de 4 jaar georganiseerd en bieden de gelegenheid om strijdbare kandidaten naar voor te schuiven.
Met Kris Peeters hebben we nu onze eigen Belgische Myriam El Khomri. Zij is de verguisde Franse Minister van Werk die de Code du Travail naar de prullenmand gooit. Kris Peeters is de CD&V minister van werk. Sommigen zien in hem het sociale geweten van de federale regering. Peeters wil werk zogezegd werkbaar maken. Zijn voorstellen lijken nochtans veel op een doorslag van de eisenbundels van alle patroonsorganisaties. Ze hebben niets te maken met het welzijn van de werknemers.
Het ABVV kwam onlangs op de proppen met een actieplan tot 2019, dat jaar zijn de volgende parlementsverkiezingen gepland. Op aandrang van een misnoegde achterban is er nu eindelijk opnieuw een syndicaal plan. Voor de volgende drie jaar nog wel. Wie nu de socialistische bond nog durft te verwijten niet vooruit te zien, zal zijn woorden moeten inslikken.
Onlangs stond Accent in het midden van een mediastorm. Vtm-nieuws had de boodschap de wereld ingestuurd dat het uitzendkantoor de sociale verkiezingen wou “afkopen”. indien er geen sociale verkiezingen moesten worden ingericht zou dit (sic) – dixit een woordvoerster van het bedrijf – worden geherinvesteerd in de werknemers “enerzijds doen we dat met een dag extra verlof en anders investeren we volop in onze digitale strategie, zoals een smartphone."
2016 belooft een bewogen jaar te worden. Tegenover een zeer agressieve regering en patronaat hebben we een strijdbare en vastberaden vakbond nodig. Wie aanwezig was op de laatste militantenconcentratie van de openbare diensten op 16/12 ll. heeft er geen goed oog in. De vakbondsleiding verhinderde elke tussenkomst vanuit de zaal. De basismilitanten vormen net de ruggengraat van de beweging en zouden veel meer aan bod moeten komen. We hadden een interview met drie delegees: Diana Hellebaut – BBTK-handel Antwerpen, Annick Hebrant – CGSP-ALR Bruxelles en Yves Brusseel – ACOD-VDAB Vlaanderen. Zoals zij zijn er ongetwijfeld honderden. Het wordt tijd dat het woord aan hen is!
Na de prachtige start in november 2014 waren we in een doodlopend straatje van onderhandelen en palaveren gesukkeld, regionale acties in verspreide slagorde, allemaal met bitter weinig resultaat. De mensen hebben het echter haarfijn aangevoeld: er was méér nodig om vat te krijgen op deze regering: we moesten terug de straat op! Terug met een nieuw elan, tot ze naar ons zouden luisteren.
Het juridische kader voor 'flexijobs' verscheen in het Belgische Staatsblad. Een eerste analyse.
De aangekondigde staking bij het spoor verhit de gemoederen. N-VA en MR voelen zich gesterkt om een minimale dienstverlening te eisen. De meest “fantaisistische” voorstellen circuleren.
Terwijl MR-premier Charles Michel de war on terror uitvecht, openen de mandatarissen van zijn partij een tweede front en binden de strijd aan met hun aartsvijanden, de vakbonden. Met het oog hierop werd recent een wetsvoorstel gedeponeerd “tot instelling van de vrijheid om te werken” (Parl. St. Kamer 2015-2016, nr. 1470). De samenvatting vermeldt: Dit wetsvoorstel strekt ertoe de vrijheid om te werken en om toegang te hebben tot de werkplek in de Belgische wetgeving te verankeren. Het beoogt echter in geen geval te raken aan de vrijheid van wie zijn stakingsrecht wil uitoefenen”.
"Wij denken dus dat het een fout is om te werken aan een nieuw Herenakkoord. Niet een defensieve maar een offensieve houding is hier aan de orde. Er moet een massale mobilisatie komen van de vakbeweging telkens de rechtbanken piketten willen opdoeken of er gedreigd wordt met politieoptreden. Als er ondemocratische wetten komen die het stakingsrecht inperken moeten we als vakbond ook bereid zijn de wet niet te eerbiedigen. Onze voorouders hebben dat ook moeten doen om de het einde van de kinderarbeid of de 8 uren dag te bekomen. Vandaag plaatst de regering en het patronaat ons opnieuw voor deze keuze."
Op 23 oktober valt de deadline die Europa de Belgische regering heeft opgelegd voor de 'hervorming' van de Wet Major. Ivan Heyilgen, een politiek geëngageerde havenarbeider vertelt wat er aan de hand is.
Meer dan 100.000 vakbondsmensen, leden van andere sociale organisaties en verenigingen (Hart boven Hard in het bijzonder) en ongeorganiseerden betoogden in de straten van Brussel. In de grote steden was het openbaar vervoer ernstig ontwricht als gevolg van de talrijke stakende chauffeurs. Hetzelfde gebeurde bijvoorbeeld in de nationale luchthaven waar een groot gedeelte van de bagagisten niet kwam werken. Dit was het 17de of 18de actiemoment op één jaar tijd tegen deze regering. Dat kan tellen als sociale mobilisatie. Als dit geen bewijs is van de mobilisatiekracht en de actiebereidheid van de arbeidersklasse tegen de regering van de rijken, dan weten we het niet.
Marc Goblet, de voorzitter van het ABVV, wil een kortere arbeidsduur voor oudere werknemers. Op de vergadering van de Groep van Tien, met de belangrijkste federale sociale onderhandelaars, wordt het ABVV voorstel uit de doeken gedaan. Ondertussen lichtte hij zijn idee al toe aan de media.
"Hier valt niets bij te sturen via onderhandelingen: de enige haalbare eis is dan ook: intrekken van alle maatregelen van Michel I en ontslag van deze asociale regering! Eén dag betogen of staken zal niet volstaan: de ééngemaakte strijd over alle sectoren in alle regio’s is nodig. We kunnen het geslaagde actieplan van het najaar 2014 als voorbeeld nemen. Vooreerst moeten we van 7 oktober een effectieve stakingsdag maken niet alleen van de militanten maar van zoveel mogelijk leden. Dan kan een nieuwe 24 uren staking worden aangekondigd."
“Niet wenen, niet lachen maar begrijpen”
De vakbondsstrijd tegen Michel I zit in een impasse. Dat blijkt uit de beslissing van het ABVV om geen algemene staking te organiseren op 12 mei. Het is eveneens een vaststelling, dat alle strijd ten spijt, de regering haar plannen heeft weten door te drukken. Ja, het een en het ander is bijgesteld, maar de essentie van het beleid blijft onveranderd. Is het echter een verassing? Neen niet echt. Het is eerst en vooral een ‘reality check’.
"Een jaar terug, bij de verkiezingen van mei 2014, was links verslagen en gedemoraliseerd. Nu niet meer. We komen hier immers sterker uit, en met meer mensen dan ooit tevoren. Wat we doorheen de kille en elitaire politiek van deze overheid herontdekken, dat is het nut en belang van “samen sterk”, en de duurzaamheid van waarden zoals solidariteit, gelijkheid, respect voor elkaar, gerechtigheid, strijdbaarheid en opstandigheid tegen onrechtvaardige macht, en democratisch overleg."
We hadden een gesprek met het piket van de reinigingsdienst van de stad Antwerpen.
