27
za, apr

Syndicaal

Etienne Schouppe, staatssecretaris voor Mobiliteit, is gestart met een enthousiaste zoektocht naar een  derde 'afhandelaar' op Zaventem Airport. Het personeel en de vakbonden teken hier verzet tegen aan. Met de campagne 'It takes 2 to handle' starten de bonden hun actieplan.

In een stukje dat op 24 november op deze site werd geplaatst, werd het verhaal gedaan van IAC. De werkgever wilde een werknemersvertegenwoordiger ontslaan, maar kreeg nul op het rekest van het Brusselse arbeidshof. In de kleinlinkse pers werd deze uitspraak onthaald als een overwinning van het stakingsrecht. Wij hadden echter gemaand tot voorzichtigheid en de profetie is uitgekomen.

Het persagentschap Belga verspreidde op 18 november een perscommuniqué waarin werd gemeld dat volgens Nele Lijnen en Marc Verwilghen in het comité voor de overheidsdiensten (Comité A) een akkoord wordt voorbereid dat de problematiek van het stakingsrecht in de openbare sector regelt.

Op donderdag 5 november jl. werd door het Arbeidshof te Brussel een zaak beslecht waarbij werd geoordeeld dat een werknemer niet mocht worden ontslagen omdat hij had deelgenomen aan een collectieve actie. Het feit kreeg heel wat weerklank in de pers. Reden genoeg om een en ander van dicht(er)bij te bekijken.

Op 3 november berichtte het VTM-journaal dat stakers die in 2007 op de nationale luchthaven het werk hadden neergelegd waarschijnlijk de rechten van de mens hadden geschonden. Wie het tussenvonnis van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg van 29 oktober 2009 er op naslaat, zal vaststellen dat het zo'n vaart niet loopt. Er is echter reden tot ongerustheid.

Eindelijk een standpunt met een smoel! Kurt De Loor, Vlaams parlementslid voor de SP.a, is het oneens met de kritiek van UNIZO, VOKA en de voorzitter van de Liberale Mutualiteiten aan het adres van de spoorbonden. Niet alleen heeft Kurt De Loor begrip voor de staking maar spreekt hij zich duidelijk uit voor de bescherming van het stakingsrecht in de openbare diensten. Hiermee sluit hij naadloos aan bij het standpunt van de vakbonden en bij dat van SP.a Rood.

Volgens artikel 516 van het Gerechtelijk Wetboek kunnen deurwaarders op verzoek van particulieren tot vaststellingen overgaan, dus ook in geval van collectieve acties. Een vrij recent vonnis van de rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen geeft enige verduidelijking over hoe ver een deurwaarder kan gaan.

In de Tribune (blad van ACOD overheidsdiensten) van september schreef Hilaire Berckmans een treffend artikel over het Vlaamse regeerakkoord. Hij vreest dat Vlaamse overheid de dupe zal worden van besparingsmaatregelen allerhande. Waarschijnlijk heeft hij het bij het rechte eind.

De beslissing van de Postdirectie om het project van 'wijkpostbodes' te bevriezen heeft de stakingen nauwelijks geluwd. Vandaag staken opnieuw de grote sorteercentra van Brussel X en Charleroi. Want wat 'bevroren' wordt kan weer ontdooid worden. De postbedienden blijven de terugtrekking vragen van de maatregel. De vakbondstop moet hen volgen en een nationale staking uitroepen.

De rode metallo's in Wallonië steunen niet alleen op een rijke traditie van strijd. Binnen het ABVV speelden ze ook een belangrijke ideologische rol. Zo bijvoorbeeld in de jaren '50. Belangrijke strategiedocumenten droegen de linkse metalen stempel.

De socialistische bediendenvakbond BBTK-SETCa wordt verweten conservatief te zijn en tegendraads te handelen. Waarom? Ze hebben genoeg van loonmatiging. Jan Meeuwens is lid van het uitvoerend bureau van BBTK-SETCa Brussel-Halle-Vilvoorde en tevens voorzitter van SP.a Evere. Hij legt ons uit wat de rode bedienden beweegt.

Het opstappen van ABVV-voorzitter De Vits kreeg half september een pijnlijk vervolg. Veel syndicalisten keken verbouwereerd toe hoe de leiding ging bakkeleien over de post van algemeen secretaris. We werpen een blik op dit bureaucratische conflict.

Sinds de wereldrecessie wild om zich heen slaat, gaan de zaken voor het airconditioning-bedrijf, afkomstig uit het land van de rijzende zon, ook minder goed. Met als gevolg delocatie en jobverlies.

Na de arbeidsrechtbank heeft nu ook het arbeidshof zich uitgesproken. Hoewel Miguel tweemaal het pleit heeft gewonnen, lijken de beide rechtscolleges toch niet op dezelfde golflengte te zitten. Zo stelt het arbeidshof dat er fouten zijn gemaakt, maar dat ze niet voldoende zwaarwichtig zijn om tot ontslag om dringende reden over te gaan. Waren wij te enthousiast toen wij de uitspraak in eerste aanleg als een overwinning voor de vakbeweging bestempelden? Hierna volgt een (ont)nuchtere(nde) analyse door een jurist.

Geweld, vernieling, intimidatie en terreur. Dat wrijft het gerecht de dertien van Clabecq aan de neus. Vreemd genoeg komen deze klachten uit de mond van de grafdelvers van het Brabantse staalbedrijf en van diegenen die de strijd met behulp van repressie in toom probeerden te houden. De rijkswacht, het Waalse Gewest, het Wegenfonds, de curatoren enzovoort hebben een bondgenootschap gesloten tegen de delegees van Clabecq.

Belgacom is een van de meest winstgevende bedrijven in België. Achter de cijfers van een economisch succesverhaal schuilt echter een groot ongenoegen bij het personeel. Het is tekenend dat de drie werknemers waar André Gonsalis het hier gepubliceerde gesprek mee had, onder geen beding met eigen naam in het blad wilden komen. De drie arbeiders die we hier met een fictieve naam aanduiden hebben angst en zijn vooral woedend om al wat misloopt in hun bedrijf.

Na de onderhandelingsmarathon bij Volkswagen Vorst, waar 1200 banen op de tocht staan, werd duidelijk hoe hard de patroon het spel wil spelen. De directie legde op 24 februari een ontwerp van CAO op tafel waarin het systeem van een 48-urenweek (3 x 48 uur, één week rust & recup) niet langer voorkwam, maar alle andere punten van het reddingsplan behouden bleven. De directie houdt halsstarrig vast aan maatregelen die het werk onleefbaar zullen maken.

De hysterie tegen de syndicale linkerzijde en de Beweging voor Vakbondsvernieuwing heeft de burgerlijke pers weer in haar ban. Vooral de uiterst linkse en stalinistische PvdA moet het ontgelden, maar de aanval is veel ruimer. De groeiende sympathie voor Roberto D’Orazio en de twaalf arbeiders die voor de Rechtbank van Nijvel werden gesleurd is daar zeker niet vreemd aan. Bijna dagelijks schreeuwt de pers (Le Soir, Le Matin en in minder mate De Morgen) naar sancties: uitsluiting of verplicht ontslag uit besturen of mandaten. Sommige kranten zien zelfs de koppen van BBTK- en ABVV- secretarissen in Brussel rollen