Nederland

De enorme stijgingen van de energieprijzen leiden tot zeer terechte zorgen bij een groot deel van de werkende klasse en middenklasse in Nederland en andere landen. Iedereen kent wel iemand die de pineut is, een persoon of gezin dat ineens honderden euro’s meer per maand kwijt is aan de energierekening.

Naast de hoge energierekeningen is er natuurlijk ook nog sprake van de inflatie in de rest van de economie. In augustus was deze volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek 12 procent, een record dat het vorige record van 11,1 procent in januari 1975 oversteeg.

Om dezelfde koopkracht te kunnen behouden, moeten de lonen en uitkeringen dus met 12 procent stijgen. Dit feit, samen met de onhoudbare situatie voor veel arbeiders, leidt tot druk op de vakbondsleiding om hogere eisen te stellen. De FNV (de grootste vakbond) is, zelfs onder leiding van polderaar bij uitstek Tuur Elzinga, nu officieel voorstander geworden van automatische prijscompensatie – ofwel, lonen die meestijgen met de inflatie.

Op 12 september vond in Amsterdam een mars tegen de wooncrisis die zich uit in torenhoge huur-en koopprijzen, racisme op de huurmarkt en jarenlange wachtlijsten voor sociale woningen.

De verkiezingen van 17 maart zijn met grote voorsprong gewonnen door Mark Rutte’s VVD, die nu samen met D66 de formatie gaat starten van een kabinet-Rutte IV. De grote nederlaag voor de ‘linkse’ partijen toont aan dat er grote nood is aan een klassenalternatief voor Rutte.

Nederland wordt opgeschrokken door rellen tegen de lockdown en avondklok. Hoe moeten we dit analyseren?

Sinds begin november wordt er een ware coup gepleegd in de Nederlandse arbeidersbeweging. Eerst stootte de Socialistische Partij haar eigen jongerenorganisatie Rood af, nadat een kandidaat van het Communistisch Platform tot voorzitter werd verkozen. Ook de FNV-leiding ging dezelfde toer op: de strijdvaardige kandidaat Niek Stam (FNV Haven) werd op bureaucratische manier uitgesloten van de voorzittersverkiezingen.

Koning Willem-Alexander verklaarde op 10 maart tijdens een staatsbezoek aan Indonesië dat hij namens Nederland zijn verontschuldigingen wilde aanbieden voor het geweld van Nederlandse zijde tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd.