Op 22 november vinden de Tweede Kamerverkiezingen plaats, de eerste verkiezingen van het post-Rutte-tijdperk. Wat is het standpunt van onze Nederlandse zusterorganisatie Revolutie hierover?
De politieke choas in Nederland bereikt een hoogtepunt met de val van het vierde kabinet-Rutte. Lees hier de verklaring van de Nederlandse afdeling van de IMT.
Het is 10 jaar geleden dat Willem-Alexander van Oranje-Nassau op 30 april ingehuldigd werd als koning der Nederlanden. Het jaar 2013 werd officieel gekozen omdat het 200 jaar was sinds Willem Frederik Prins van Oranje-Nassau terugkwam uit Londen om ‘soeverein vorst Willem I’ van de Nederlanden te worden.
De Provinciale Statenverkiezingen (de verkiezing van de parlementen in de 12 provincies, die op hun beurt de leden van de Eerste Kamer of Senaat verkiezen) hebben, net als in 2019, voor een aardverschuiving gezorgd. De tussentijdse test voor kabinet- Rutte IV eindigde met verlies voor de kabinetspartijen, waarbij de BoerBurgerBeweging (BBB) het vacuüm wist op te vullen. Een analyse.
Het is onrustig in de winkelstraten. Bij steeds meer winkels zijn de werkers het spuugzat om keihard te werken voor een hongerloon. Bij de Bijenkorf vinden al weken stakingen plaats; afgelopen week werden ze vergezeld door stakende werkers in de drogisterijen. Vandaag was de landelijke stakingsdag, met een manifestatie in Utrecht.
De stemming op het Jaarbeursplein in Utrecht was goed en strijdbaar. Het weer hielp gelukkig goed mee. Er waren bussen uit andere steden gekomen om de stakers te mobiliseren, die op de landelijke stakingsdag met een aantal honderd waren bijeengekomen. Er waren medewerkers aanwezig van de Bijenkorf, Etos, Holland & Barrett, Kruidvat en Trekpleister. Er waren relatief veel jonge stakers aanwezig, soms zelfs van onder de 20 jaar, die in gesprekken aangaven dat ze er waren in het belang van alle collega’s. Een positief teken van veranderend bewustzijn onder jonge werkers, wat overeen komt met berichten dat er meer jongeren aansluiting zoeken bij de vakbond.
De enorme stijgingen van de energieprijzen leiden tot zeer terechte zorgen bij een groot deel van de werkende klasse en middenklasse in Nederland en andere landen. Iedereen kent wel iemand die de pineut is, een persoon of gezin dat ineens honderden euro’s meer per maand kwijt is aan de energierekening.
Naast de hoge energierekeningen is er natuurlijk ook nog sprake van de inflatie in de rest van de economie. In augustus was deze volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek 12 procent, een record dat het vorige record van 11,1 procent in januari 1975 oversteeg.
Om dezelfde koopkracht te kunnen behouden, moeten de lonen en uitkeringen dus met 12 procent stijgen. Dit feit, samen met de onhoudbare situatie voor veel arbeiders, leidt tot druk op de vakbondsleiding om hogere eisen te stellen. De FNV (de grootste vakbond) is, zelfs onder leiding van polderaar bij uitstek Tuur Elzinga, nu officieel voorstander geworden van automatische prijscompensatie – ofwel, lonen die meestijgen met de inflatie.
Op 12 september vond in Amsterdam een mars tegen de wooncrisis die zich uit in torenhoge huur-en koopprijzen, racisme op de huurmarkt en jarenlange wachtlijsten voor sociale woningen.
De verkiezingen van 17 maart zijn met grote voorsprong gewonnen door Mark Rutte’s VVD, die nu samen met D66 de formatie gaat starten van een kabinet-Rutte IV. De grote nederlaag voor de ‘linkse’ partijen toont aan dat er grote nood is aan een klassenalternatief voor Rutte.
Nederland wordt opgeschrokken door rellen tegen de lockdown en avondklok. Hoe moeten we dit analyseren?
Sinds begin november wordt er een ware coup gepleegd in de Nederlandse arbeidersbeweging. Eerst stootte de Socialistische Partij haar eigen jongerenorganisatie Rood af, nadat een kandidaat van het Communistisch Platform tot voorzitter werd verkozen. Ook de FNV-leiding ging dezelfde toer op: de strijdvaardige kandidaat Niek Stam (FNV Haven) werd op bureaucratische manier uitgesloten van de voorzittersverkiezingen.
Koning Willem-Alexander verklaarde op 10 maart tijdens een staatsbezoek aan Indonesië dat hij namens Nederland zijn verontschuldigingen wilde aanbieden voor het geweld van Nederlandse zijde tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd.
