De afgelopen dagen zijn de spanningen in het conflict tussen Oekraïne en Rusland opgelopen, wat heeft geleid tot de mobilisatie van NAVO-troepen in Oost-Europese landen. In die zin, en als blijk van de slaafse onderdanigheid van onze regering aan het VS-imperialisme, heeft minister van Defensie Ludivine Dedonder verzekerd dat België een "solidaire bondgenoot" zal zijn binnen de NAVO in het conflict in Oekraïne.
De stafchef van het Belgische leger, Michel Hofman, heeft ook aangekondigd dat België voorbereidingen treft om troepen naar de regio te sturen. Het zou gaan om 300 soldaten en "enkele F16 gevechtsvliegtuigen".
Het is in deze context dat de Belgische regering zopas heeft beslist het budget van het leger tot in het jaar 2030 met 14 miljard euro te verhogen. De wapenhandelaars wrijven zich in de handen. De werknemers in de gezondheidszorg, in het onderwijs en andere essentiële sectoren moeten het nog steeds doen met veel té krappe budgetten.
De Belgische afdeling van de Internationale Marxistische Tendens (Vonk/Révolution) verwerpt elke deelname van België aan een conflict over louter imperialistische kwesties waarbij de werkende klasse niets te winnen heeft en het imperialisme alles.
De belangen van de Amerikaanse bourgeoisie staan op het spel: de uitbreiding van de gebieden die onder controle van de NAVO staan, het verhogen van de wapenverkoop en het blijven opleggen van meer sancties aan Rusland om diens regionale geostrategische positie te ondermijnen. Ook de belangen van de Russische kapitalistische klasse die van Rusland weer de belangrijkste regionale macht in Oost-Europa en Centraal-Azië wil maken spelen hier een rol.
Naast het verdedigen van de belangen van hun nationale bourgeoisie, gebruiken zowel Biden als Poetin dit conflict om het groeiende wantrouwen in hun binnenlands beleid tegen te gaan. Dit beleid komt helemaal niet tegemoet aan de behoeften van de werkende klasse in een context van gezondheidscrisis en kapitalistische chaos. Het politieke doel van beide regeringen is enkel de nationalistische sentimenten aan te wakkeren om de klassenstrijd te laten afnemen.
Wat ook de uiteindelijke uitkomst van het conflict is, we mogen niet uit het oog verliezen dat het aanwakkeren van de spanningen de situatie uiterst instabiel maakt en dat elk ongeval tragische gevolgen kan hebben. Zoals altijd is het de werkende klasse die lijdt onder de gevolgen van elk conflict tussen landen die het enkel aangaan om het marktaandeel en de strategische belangen van hun nationale bourgeoisie te vergroten.
De arbeidersbeweging, in de eerste plaats de vakbonden, moet zich openlijk en publiekelijk uitspreken tegen deze imperialistische oorlogsescalatie. Mobilisatie is nodig om druk uit te oefenen op de regering, zodat België geen troepen stuurt en niet deelneemt in conflicten die ver afstaan van de belangen van de werkende bevolking.