Niemand die zichzelf als communist beschouwt heeft deze zin niet minstens eenmaal in zijn politieke leven gehoord. Het is echter slechts een leugen die we vaak horen over het communisme en die vertegenwoordigers van de heersende klasse vaak gebruiken om mensen bang te maken of wanneer ze niet meer weten wat te zeggen om hun systeem te verdedigen.
De grap is dat zij dit precies zeggen omdat ze zelf bang zijn voor de radicalisering van mensen wegens de gruwelen van het kapitalisme. Ze verzetten zich met hand en tand tegen de onvermijdelijke val van het kapitalistische systeem.
Waar komt deze leugen vandaan?
In 1998 verscheen het boek “Het zwartboek van het communisme”, geschreven door Stephan Courtois, die een soort van lijst maakt van alle vermeende misdaden van het ‘communisme’. Het boek is op grote schaal ontkracht omdat het partijdig zou zijn, gebruik zou maken van een ondeugdelijke methodologie en hypocriete criteria zou hanteren. Zelfs enkele van de belangrijkste bijdragers bekritiseerden het boek door te zeggen dat Courtois geobsedeerd was door het bereiken van het aantal van 100 miljoen met alle mogelijke middelen en dat dit cijfer niet in stand gehouden kan worden.
Meer dan 90% van de doden die het boek beschrijft hebben met stalinistische en maoïstische regimes te maken. We hebben vaak uitgelegd, ook in de pagina’s van dit tijdschrift, dat stalinisme niets te maken heeft met communisme, maar dat dit regimes waren waarbij een geprivilegieerde bureaucratie de macht had en allerlei dwangmiddelen inzette om haar positie te beschermen.
Volgens de schrijver zijn de doden van de burgeroorlog die op de Oktoberrevolutie volgde, een direct gevolg van de Russische Revolutie zelf. Maar dit is alsof men zegt dat als de arbeiders en boeren geen burgeroorlog wilden, ze dan maar geen revolutie moesten doorvoeren en moesten blijven leven onder het onderdrukkende tsaristische systeem.
De Oktoberrevolutie van 1917 maakte, samen met de Duitse Revolutie van 1918, een einde aan de Eerste Wereldoorlog, een imperialistische oorlog tussen kapitalistische machten die miljoenen mensen naar de slachtbank stuurden. Een oorlog om grondstoffen, kolonies en invloedssferen voor kapitalistische grootmachten. Wie is er schuldig aan de burgeroorlog in Rusland? De westerse kapitalistische landen die Rusland binnenvielen met 21 buitenlandse legers om het oude regime terug in het zadel te helpen, of de meerderheid van de arbeiders en boeren die onder het leiderschap van de bolsjewistische partij streden voor land, brood en vrede?
Verder is er geen echte marxist die ooit de misdaden van het stalinisme verdedigt. De eerste slachtoffers van Stalin waren de kameraden van de Linkse Oppositie, de stroming van de bolsjewistische partij die Trotski organiseerde als politieke oppositie tegen Stalin, die onder druk van de opkomende bureaucratie de principes van het marxisme steeds meer in de steek liet om de belangen van deze nieuwe kaste te vertegenwoordigen.
Trotski legt in zijn boek “De verraden revolutie” uit wat de schade was van de gedwongen collectivisering, die inderdaad een grootschalige hongersnood tot stand bracht, met als gevolg miljoenen doden. Dat was een misdadige fout die we als trotskisten nooit zullen verdedigen.
Om eerlijk te zijn, kloppen echter ook niet alle aanvallen op de stalinisten in het boek: er staat bijvoorbeeld dat de 1,5 miljoen doden in Afghanistan tijdens het Sovjet-vriendelijke regime (1978-1992) allemaal toegeschreven kunnen worden aan het ‘communisme’, maar de auteurs vergeten te
zeggen dat de CIA de moedjahedien-opstand bewapende en financierde met raketwerpers en ander geavanceerd wapentuig in een langdurige guerrillaoorlog. Alle doden die plaatsvinden onder zogenaamde ‘communistische regimes’ worden direct aan ‘het communisme’ toegeschreven, waaronder dus ook die van de islamitisch fundamentalistische rebellen. De gehele methode waarmee het boek is geschreven is inconsequent en eenzijdig, en deze obsessie met de “100 miljoen doden” blijft echt een obsessie.
Wat moeten we dan wel niet zeggen over het kapitalisme?
Als we dezelfde methode zouden gebruiken om de doden van het kapitalisme te tellen, zou één boek zeker niet genoeg zijn. Misschien moeten we daar wel één of meer bibliotheken voor vullen!
Kapitalisme is het enige systeem op aarde waarbij bijna een derde van de wereldbevolking in voedselonzekerheid leeft en er jaarlijks 9 miljoen mensen omkomen van de honger, niet omdat we niet in staat zijn om voor iedereen genoeg voedsel te produceren, maar precies het tegenovergestelde. Er is genoeg voor iedereen (zoals het bekende lied van Bots stelt), maar niet iedereen kan ervoor betalen en dus bepaalt de markt en winstgevendheid wie er kan eten. Voedsel dat overblijft, omdat het de markt verstoort om het gratis uit te delen, wordt dus weggegooid. Is dat geen misdaad?
Hetzelfde principe telt voor voorkombare ziektes: in een groot deel van de wereld zijn er nog steeds ziektes die in westerse landen niet meer bestaan, enkel om de reden dat de mensen daar geen medicijnen en vaccinaties ontvangen. Arme landen zijn simpelweg niet winstgevend genoeg als markt voor de farmaceutische industrie.
Zelfs in de “rijke” westerse landen ziet men dit principe: als men in de VS geen zorgverzekering heeft en dus niet voor de zorg kan betalen, gaat men letterlijk dood; in Nederland worden sommige ziekenhuizen gesloten omdat de verzekeraars niet genoeg winst draaien.
Elke dag tellen wij de doden die kapitalisme veroorzaakt met oorlogen, genocide en soortgelijke gebeurtenissen. Het gebeurt ook te vaak dat mensen omkomen op de werkplek, in 90% van de gevallen omdat het bedrijf niet genoeg aandacht besteedt aan de veiligheidsmaatregelen. Dit is een vorm van moord.
Als we al deze dingen bij elkaar optellen, passeren we de 100 miljoen doden zeker elk decennium. En de teller blijft lopen zolang dit systeem bestaat.
Kortom: kapitalisme is zeer schadelijk. Organiseer je en strijd mee om deze barbarij te stoppen!
