Imperialistische concurrentie
Wat verdoken achter de schouders van de voornaamste NATO-machten, staat het Belgische imperialisme. De Belgische heersende klasse stelt zich al sinds jaar en dag voor als de meest getrouwe diender van een sterkere en economisch agressieve Europese Unie. Daarmee denkt ze toegang te krijgen tot markten die anders ontoegankelijk zouden zijn. Dat was de rol die de ex-premier en tegenwoordige fractievoorzitter van de Europese Liberalen in het Europese Parlement Guy Verhofstadt speelde toen hij de Maidan-beweging in 2014 ging ophitsen op het ogenblik dat de extreemrechtse krachten de overhand namen.
Het discours van “vrijheid”, “democratie” en “Europese waarden” dat Verhofstadt daar betoogde, wordt tot op vandaag gretig herhaald. Er dient dan natuurlijk niet vermeld te worden dat Oekraïne de laatste decennia door een corrupte oligarchie geregeerd wordt en dat het IMF de laatste 8 jaar de sociaaleconomische agenda bepaalt d.m.v. privatiseringen en besparingen. Zolang de hoop blijft bestaan de Oekraïense vechtlust te gebruiken om het Russische leger een maximale inspanning te laten leveren, zullen de Europese politici alle mooie woorden benutten om de oorlogszucht aan te blijven wakkeren. Ook al versterkt dit de reactionaire regering in Kiev die zich militair steunt op de neonazi-milities.
En dat doen ze niet alleen met woorden, maar ook met economische sancties en vooral wapens. De economische sancties zullen vooral de Russische arbeidersklasse raken, i.p.v. de oligarchen met hun imperialistische belangen. Zo verzwakken de maatregelen net de klasse die de kracht heeft om snel een einde te maken aan de oorlog.
Wapenindustrie
De handel tussen België en Oekraïne stelde de laatste jaren ook niet zoveel voor. Er werden vooral chemische landbouwproducten en landbouwmachines verkocht. De rechtstreekse belangen van de Belgische kapitalistische klasse worden nu vooral gediend door de bewapeningsgolf die de oorlog met zich meebrengt.
De Belgische regering stuurde op dit ogenblik reeds voor 42,5 miljoen euro aan militair materieel. Naast antitankwapens en brandstof, werden er ook kogelwerende vesten gestuurd van de textielgigant Sioen uit Ardooie, nachtkijkers van de Oudenaardse producent OIP en natuurlijk FN Herstal-geweren. Zo kwamen reeds 5.000 FNC-machinegeweren terecht bij het ‘Internationale Legioen’ dat bestaat uit voornamelijk neonazi-vrijwilligers, waaronder ook de Belgische strijders in Oekraïne.
Omdat de leeggehaalde stocks ook vervangen moeten worden, werd er meteen 20 miljoen vrijgemaakt voor nieuwe bestellingen. Later zal het militaire budget ook opgetrokken worden met 1 miljard euro naar 6,5 miljard euro per jaar. En de PS-minister van oorlogsenthousiasme Dedonker hengelt naar meer. Zeker aangezien – in haar eigen woorden - “het conflict maanden zal aanslepen.” Het is duidelijk dat de Belgische militaire kliek niet denkt aan een einde aan de oorlog, wel aan de winstopportuniteiten. Onder alle leden van de NATO klinkt het immers éénsgezind: ‘militarisering’! Het zal de Belgische oorlogsindustrie veel winsten opleveren. In de huidige situatie kan FN Herstal de wapenexporten ter waarde van 1 miljard euro en een winst van 60 miljoen euro verveelvoudigen. Hetzelfde geldt voor de andere Waalse giganten: John Cockerill Defense (Loncin), Thales Belgium (Herstal) en Poudrerie Belge de Clermont (Hoei). Ook de Vlaamse militaire industrie die in 2018 voor 70 miljoen euro exporteerde heeft dezelfde belangen.
Oorlog als gedroomde excuus
Wie zal het (wapen)gelach betalen? De vraag stond sowieso hoog op de agenda van de Vivaldi-regering, zo bleek al uit de arbeidsdeal. De coronacheques aan bedrijven moesten op een gegeven moment terugbetaald worden. Politici zien hun kans schoon om het conflict in Oekraïne te benutten om de harde pil te doen slikken onder het mom van de gecultiveerde ‘nationale éénheid’.
Deze drie redenen verklaren het oorlogszuchtige optreden van de Vivaldi-regering.
Een onafhankelijke klassenpositie
Een goede analyse van het imperialistische karakter van de oorlog aan beiden zijden is cruciaal om de grootschalige besparingen die worden voorbereid te counteren. Daarom zijn we ook actief tegen wapenleveringen aan de reactionaire Zelenski-regering en haar neonazi-milities en bataljons: ze versterken enkel de imperialistische NATO-belangen tegen de Russische. Op geen enkele manier kan er uit deze nachtmerrie een verbetering van de levensomstandigheden van de Oost-Europese bevolking voortkomen.
De Russische en Oekraïense arbeidersklasse zal haar stem via een andere weg doen horen: via betogingen, stakingen en andere massa-acties. Dat is de enige mogelijkheid om de strijdvaardigheid te richten tegen de imperialisten en de oligarchen die de regio uitmelken.
De Belgische linkerzijde
De onvoorwaardelijke steun voor de NATO vanwege de sociaaldemocraten in de regering leidt tot geen enkel noemenswaardig protest vanuit de basis. Hetzelfde geldt voor de Groene partijen, die nochtans hun oorsprong hebben in de pacifistische beweging. Zij zagen de onverenigbaarheid van de steun aan de NATO en het deelnemen aan de anti-oorlogsdemonstraties zelfs niet in (en reageerden verbaasd toen we hen daarop aanspraken!). Het toont nog maar eens aan in welke mate deze systeemtrouwe partijen blind zijn geworden voor de imperialistische misdaden van hun heersende klasse.
Ze zijn er wel steeds als de kippen bij om de PVDA te bekritiseren, die de anti-imperialistische tradities in stand houdt. De partij stemt tegen de wapenleveringen en sancties en toont aan dat het mogelijk is om op de basis tegen de oorlog te mobiliseren. Dat toont ook hun verdere vooruitgang in de recente peilingen aan, ondanks alle ‘kritiek’ die ze kregen nadat ze de ‘nationale éénheid’ over de oorlogsinspanningen verbraken.
De enige zwakte in hun argumentatie is het geloof in de internationale instellingen zoals de VN om een onderhandelde oplossing te vinden. Uiteindelijk maken diplomatie en vredesonderhandelingen deel uit van imperialistische oorlogen, en zullen ze enkel een nieuwe balans tussen de verschillende belangen kristalliseren zodat de kapitalistische uitbuiting van de Oekraïners onverminderd door kan gaan.
De boodschap die marxisten naar voor brengen, is dat deze oorlog het resultaat is van de kapitalistische uitbuiting. De Europese arbeidersklasse moet haar strijdvaardigheid richten naar een revolutionaire strijd tegen het kapitalistische systeem.
Daarom zeggen wij:
- Geen oorlog tussen volkeren, geen vrede tussen de klassen!
- Geen bewapening en militarisering! Geen wapenleveringen en sancties! Geen buitenlandse inzet van troepen!
- Geen reddingspakketten voor de bedrijven in de loop van de oorlog!
- Voor de onteigening van de Belgische wapenindustrie!
- Voor de eenheid van de arbeidersklassen van alle landen!
- Voor een Socialistische Federatie van Europese Arbeidersrepublieken!