Afgelopen weekend vertrok het roll-on roll off schip ‘Republica di Genova’ uit de haven van Antwerpen met bestemming Hamburg. Dit schip bracht rollend materieel terug afkomstig van het Amerikaanse leger in Irak. Het is niet duidelijk of het schip ook nieuw materieel aan boord nam. Hoe dan ook impliceert dit een voortgezette Belgische logistieke steun aan de bezetting van Irak, een bezetting die met de dag misdadiger wordt.
De ’Republica di Genova’ is een zusterschip van de ‘Republica di Roma’ die in het voorjaar oorlogsmaterieel vanuit Antwerpen naar de Golf bracht. Beide schepen zijn eigendom van de Italiaanse rederij Grimaldi Lines en worden momenteel gecharterd door het Amerikaanse leger.
Ook het Amerikaanse militaire bevoorradingsschip ‘Strong American’ deed de afgelopen dagen de haven van Antwerpen aan.
In het najaar van 2002 brachten wij als eersten aan het licht dat de Amerikaanse troepenopbouw in het Midden-Oosten via de haven van Antwerpen zou verlopen. In de winter en het voorjaar van 2003 brachten we de gehele Amerikaanse logistiek via Antwerpen aan de oppervlakte.
De commotie hierover was groot, aangezien België daardoor rechtstreeks betrokken partij werd in een oorlog die gevoerd werd (en wordt) in strijd met het internationaal recht. Over deze kwestie maakten wij een tussenkomst op het nationaal SP.a congres van maart, te Antwerpen. Door Frank Vandenbroucke werd in antwoord hierop toegezegd dat de SP.a in een volgende legislatuur ervoor zou ijveren dat de akkoorden die ons ‘verplichten’ om onze havens en luchthavens onder alle omstandigheden in dienst te stellen van de logistiek van het Amerikaanse leger heronderhandeld worden.
Inderdaad lezen we in het hoofdstuk ‘Een hecht Europa’ in het regeerakkoord het volgende:
‘De regering is voorstander van het ontwikkelen van een vernieuwd Atlantisch Bondgenootschap . Dit Bondgenootschap moet stoelen op twee hechte pijlers, de Europese en de Noord-Amerikaanse, en moet gebaseerd zijn op een aantal duidelijke krachtlijnen:
-( )
- ‘de herziening in functie van de gewijzigde internationale situatie van de akkoorden die tijdens de Koude Oorlog in NAVO-kader werden afgesloten.’
De SP.a heeft hierin dus woord gehouden en een eerste slag thuisgehaald. De ontwikkeling van de internationale actualiteit noopt nu echter tot een snelle uitvoering van dit engagement. Enkele maanden na het ‘officiële’ einde van de oorlog in Irak blijkt immers dat:
-de informatie op basis waarvan de Amerikaanse, de Britse en de Spaanse regeringen besloten om ten oorlog te trekken op zijn minst werd aangedikt, zoniet vervalst.
-de Britse regering op een ongeoorloofde wijze ambtenaren onder druk heeft gezet die een kritische visie formuleerden op de beslissing om de oorlog te ontketenen.
-er nog steeds geen massavernietigingswapens gevonden werden in Irak.
-de Iraakse bevolking door betogingen gecombineerd met guerilla-acties tegen de Amerikaanse en de Britse troepen verzet ontplooit tegen de bezetting, een verzet dat in gegeven omstandigheden vele malen legitiemer is dan de bezetting.
-België ten gevolge van de voortdurende logistieke steun aan de bezetting ‘aan de verkeerde kant’ staat.
