Maandag 26 januari verzamelden verschillende honderden ACOD-militanten in het leescafé van de Centrale Openbare Bibliotheek in de Lange Nieuwstraat. Die locatie werd niet toevallig gekozen. Het bibliotheekpersoneel staakt nu reeds meer dan tien maanden elk weekend tegen de afschaffing van de overurenpremies en tegen het personeelstekort. Zij spelen daardoor een voortrekkersrol in de strijd voor voldoende personeel. Vrijwel alle Antwerpse stadsdiensten zijn onderbemand.
Directeur plots bezorgd om de veiligheid!
Ondanks het beperkte ordewoord van de vakbond – enkel de delegees en de militanten – zat het leescafé afgeladen vol. Zo vol zelfs dat Jan Van Vaerenbergh (is hij nu nog directeur van de bib of enkel van de bouwwerf aan het De Coninckplein? Niemand die het nog weet.) zich zorgen begon te maken om de veiligheid. Bij de buiten het gebouw opgestelde politie ging hij daarover zijn beklag doen, in een slappe poging de actievoerders buiten te krijgen. Nochtans is het diezelfde Van Vaerenbergh die er enkele maanden geleden zijn hand niet voor omdraaide om zijn werknemers te huisvesten in het onveilige en ongezonde Belpairegebouw.
Eén voor allen, allen voor één
Vakbondssecretaris Guy Lauwers benadrukte het in zijn speech. De relatie tussen het bibliotheekpersoneel en de rest van het stadspersoneel is er een van “één voor allen, allen voor één”. Wij zijn solidair, en als er niets gebeurt aan de acute personeelsproblemen in de stad, waarvan de bib slechts één aspect is, dan zal het conflict zich spoedig uitbreiden. Eind vorig jaar besliste het schepencollege onder vakbondsdruk om de methodiek van de lineaire besparingen te verlaten. De besparingen bij de bib zijn in feite nog een erfenis van die ondertussen begraven methodiek. Ze worden enkel nog aangehouden uit puur koppigheid door de CD&V schepenen Van Peel (personeel) en Antonis (cultuur). ACOD-LRB is niet alleen gekant is tegen “de methodiek van de lineaire besparingen bij het personeel”, maar tegen de besparingen tout court. Antwerpen, en bij uitbreiding alle steden en gemeenten, hebben niet alleen genoeg, maar zelfs teveel ingeleverd. De Stad Antwerpen telde begin jaren ’80 nog meer dan 11.000 werknemers, nu nog iets meer dan 7.000. En het aantal uit te voeren taken is ondertussen alsmaar toegenomen. Denken we bijvoorbeeld maar aan de selectieve huisvuilophaling.
Schuldkwijtschelding nu!
Maar het is niet de bedoeling van ACOD-LRB om het terugschroeven van de besparingen op het personeel te compenseren met meer besparingen op investeringen bijvoorbeeld, of op dienstverlening aan de bevolking. Het kan niet zijn dat meer bibliotheekpersoneel neerkomt op minder boeken bijvoorbeeld. De steden en gemeenten, waar het water zowat overal tot aan de lippen staat, moeten worden geherfinancierd. Voor Antwerpen betekent dat in de eerste plaats: schuldkwijtschelding!
www.bibliotheekstaking.be
Schepen Antonis trachtte de afgelopen maand om de bibliotheekstaking te kraken door een mediaoffensief waarbij het smerige wapen van de desinformatie niet werd geschuwd. In november maakte Antonis zich sterk dat hij “de staking zou breken” voor 1 januari 2004. Dat is duidelijk niet gelukt. Maar ondertussen heeft hij het bibliotheekpersoneel wel zwart gemaakt in de media. Zo verscheen er op 15 december 2003 in De Morgen een schotschrift van een halve pagina getiteld ‘De bibliotheek moet open of de boeken gaan toe’, door de cultuurchef van De Morgen, Karl Van Den Broeck. Hierin werd de staking een ‘nationale schande’ genoemd. Ook de berichtgeving op de regionale zender ATV kan bezwaarlijk objectief worden genoemd.
Om aan deze lastercampagne het hoofd te bieden en aan politici, media en publiek correcte informatie te verschaffen over de echte redenen van de staking lanceerde de ACOD-delegatie van de bibliotheken, samen met het vakbondssecretariaat, een website www.bibliotheekstaking.be. Ook deze site werd op 26/1 aan de pers voorgesteld. Wie nu dus nog onzin schrijft over de bibliotheekstaking is te kwader trouw!
