Er is dringend nood aan een gedegen studie over de relatie tussen het Vlaams Blok lidmaatschap en criminaliteit (Marion Van San, waar ben je?). Op enkele weken tijd zijn de gemeenteraadsleden van extreem-rechts er namelijk in geslaagd de slogan ‘Minder misdaad, meer Vlaanderen’ om te zetten in een campagne voor meer Vlaamse misdaad.
Vrije mening van het Blok nu ook uit de loop van een pistool
Op 13 mei werd Blok-gemeenteraadslid Marc Nulens in Dilsen-Stokkem aangehouden wegens het bezit van duizend XTC-pillen, een halve kilogram speed en een revolver. Hij is een van de belangrijkste drugsdealers uit de streek en vond zijn afzetmarkt vooral bij minderjarigen.
Een week later ging zijn partijgenoot en collega gemeenteraadslid Wim Felix in Sint-Gillis-Waas door het lint. In café Pit-Stop schoot hij zijn revolver leeg op de cafégangers. Een van hen bleef dood achter, drie anderen werden gewond. Felix werd ervan verdacht in het café drugs te hebben gedeald.
De repliek van het Vlaams Blok is natuurlijk even voorspelbaar als hilarisch. “Ik hoop en denk dat de mensen wel weten dat een partij niet mag of kan beoordeeld worden op basis van enkele rotte appels”, schrijft Vlaams Blok-volksvertegenwoordiger Luk Van Nieuwenhuysen in zijn campagnedagboek. Nochtans is dat net de manier waarop het Blok – op basis van veel minder zwaarwichtige feiten, zoals de aankoop van een handtas met een VISA-kaart bijvoorbeeld – voortdurend tracht om zowat elke politieke partij behalve zichzelf aan de schandpaal te nagelen. Nochtans is dat net de methode waarop zij de migranten trachten af te schilderen als criminelen. Gelukkig ligt in verhouding het aantal moordenaars en drugsdealers bij de migranten ontelbare malen lager dan de twee op een totaal van 461 Blok-gemeenteraadsleden, op amper een week tijd. De appels van het Blok zijn niet rot, het zijn zelfs nooit appels geweest.
En daar blijft het niet bij, want ook in het verleden heeft het Vlaams Blok reeds een indrukwekkend crimineel palmares opgebouwd. Wat volgt is een bloemlezing die zeker geen volledigheid nastreeft. We laten ook de golf van geweld die het Blok en zijn nevenorganisaties ontketende in de jaren tachtig tegen een groot aantal linkse organisaties en militanten, buiten beschouwing.
Het strafblad van het Blok
- Tijdens de Europese verkiezingscampagne van 1989 slaat Filip Dewinter op de Grote Markt van Sint-Niklaas een 53-jarige vrouw in elkaar. Een week later doet hij hetzelfde met een 17-jarige scholier in Antwerpen die de Blok-propaganda niet genegen is.
- In 1992 stichten de Vlaams Blok-militanten Adelin Houben en Freddy M. brand in de moskee van Hasselt. De advocaat van kandidaat-gemeenteraadslid Houben verklaarde tijdens het proces dat het idee van de brandstichting ontstaan was op een vergadering met drie volksvertegenwoordigers van het Blok.
- Op 16 november 1992 gaat Kris Berden, toen en nu militant van Vonk, samen met een ploeg van Hand in Hand affiches plakken voor een antiracistische betoging in Antwerpen. Hij wordt in elkaar geslagen en zo hard toegetakeld dat hij enige tijd in levensgevaar verkeert. Kris Berden herkent later op basis van foto’s en een confrontatie achter glas het Antwerps Blok-gemeenteraadslid Rob Verreycken als een van de daders. Op de plaats van de moordaanslag worden tevens een bril en brillendoos gevonden. Verreycken gebruikt(e) een leesbril. Maar dit bewijsstuk verdwijnt spoorloos in de catacomben van de Antwerpse politie. Een recente getuigenis afkomstig van binnen het Blok zelf bevestigt dat Verreycken wel degelijk de dader is. ‘Rob Klop’ is een van de gevaarlijkste fascisten in het Blok en was betrokken bij minstens een dozijn geweldplegingen tegen linkse militanten, syndicalisten en journalisten.
- Op 4 september 1993 slaat Blok-lid Patrick Spinnewyn, broer van VB-kamerlid John Spinnewyn, in Ronse een Duitse cameraploeg van de televisiezender ZDF in elkaar en vernielt de camera.
- Interessant om weten nu het Dutroux-proces de gemoederen opnieuw beroert, is ook het volgende: op 13 oktober 1997 werd toenmalig Blok-volksvertegenwoordiger Xavier Buisseret veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden, en voor vijf jaar ontzet uit zijn burgerrechten, wegens onzedig gedrag ten aanzien van twee minderjarige meisjes, waarvan één jonger dan 16 jaar. De ongeoorloofde handelingen werden weliswaar bij Eigen Volk gepleegd, maar ze blijven verwerpelijk.
- Op 24 november 1997 bezoekt de eerste schepen van Vitrolles, Hubert Fayard van het extreem-rechtse Front National, op uitnodiging van het Vlaams Blok Antwerpen. Wanneer Fayard van op de publieksbanken van het stadhuis een gemeenteraadszitting wil bijwonen zijn er ook verschillende honderden antifascistische tegenbetogers van de partij. In het tumult op de Grote Markt neemt Rob Verreycken een man zijn fototoestel af om het daarna in zijn gezicht te duwen, met een week werkonbekwaamheid voor de man tot gevolg. Pech voor Verreycken is dat het slachtoffer een agent in burger is, en meerdere collega's het gebeuren gezien hebben. Verreycken ontkent ook maar een vinger naar een agent te hebben uitgestoken. Hij zou zoiets nooit durven.
Toeval of noodzakelijkheid?
Een fraai palmares, zeker voor een partij die een veilig Vlaanderen hoog in haar vaandel schrijft, en die bovendien prat gaat op haar ijzeren tucht, discipline en smetteloosheid. De aanwezigheid van zoveel ‘krapuul’ bij het Blok is dan ook geen toeval.
Extreem-rechts is altijd tuk geweest op dwaze theorieën die beweren dat bepaalde bevolkingsgroepen zoals zwarten of Arabieren genetisch voorbestemd zouden zijn tot criminaliteit. We zullen hun theorieën niet terugkoppelen naar de raszuiverheid van de Vlaming. De criminaliteit zit immers niet in de biologische maar in de politieke genen van het Vlaams Blok. Wat bedoelen we daarmee?
Een reactionaire karikatuur van het jacobinisme
Het Vlaams Blok draagt – hoewel het in zijn geheel niet omschreven kan worden als een fascistische partij – fascistische componenten in zich en is in Vlaanderen de voornaamste ideologische erfgenaam van het fascisme. Het fascisme heeft de knokploegen voor zijn straatterreur steeds gerekruteerd bij de meest gefrustreerde en aan lager wal geraakte elementen van de maatschappij zoals arbeiders die de voeling met hun klasse totaal verloren hebben (door langdurige werkloosheid bijvoorbeeld) en vooral, bij de geruïneerde middenklassen. Hoewel het kiezerskorps van het Blok natuurlijk veel ruimer is dan dat, geldt deze omschrijving vandaag de dag nog steeds voor een belangrijk deel van het Vlaams Blok-‘kader’ of wat daarvoor moet doorgaan. Sociaal-economisch zwakkeren en moreel labiele mensen die vatbaarder zijn voor crimineel en gewelddadig gedrag zullen dan ook vaker dan gemiddeld in hun gelederen voorkomen. Het Vlaams Blok speelt in haar politieke campagnes bovendien voortdurend in op de angst, de wanhoop, de ontreddering en de vooroordelen van de mensen. Het Blok moet dan ook niet verbaasd zijn dat het aantal angstigen, wanhopigen en ontredderden in de eigen gelederen voortdurend toeneemt.
In zijn inleiding tot de Spaanse editie van De strijd tegen het fascisme in Duitsland van Trotski schrijft Alan Woods:
“The plebeian masses that followed Hitler were naturally amorphous and unorganised. With the large sums of money donated by big business, he put the declassed lumpenproletarians and ruined petty bourgeoisie into uniform and gave them a military discipline, slogans and esprit de corps. The Nazi storm troops of the SA (Sturm Abteilung) grew to 100,000 members. Hitler’s gangs terrorised the workers on the streets. They began to feel that they were the masters, when in reality they were merely the mindless pawns of big business.”
Trotski zelf schrijft in zijn pamflet Fascisme, wat het is en hoe het te bestrijden dat het fascisme weliswaar een op en top burgerlijke politieke stroming is, maar dat het vanwege de enorme numerieke zwakte van de burgerij moet rekruteren bij de middenklassen en het lompenproletariaat, net zoals de revolutionaire Franse burgerij dit in haar Jacobijnse periode deed in haar strijd tegen de feodale adel. Het grote verschil met die oorspronkelijke revolutionaire strijd is evenwel dat de historisch progressieve rol van de burgerij ondertussen al lang is uitgespeeld en dat het fascisme en extreem-rechts enkel nog het meest achterlijke en reactionaire deel van het burgerlijke denken in zich concentreren. Het fascisme wordt daardoor een reactionaire karikatuur van het jacobinisme.
Vertel het voort
Zoals we ook in ons meinummer al schreven zal informatie over de gewelddaden van extreem-rechts of over haar historische verbanden met het fascisme niet volstaan om de man in de straat ervan te weerhouden om op het Blok te stemmen. Alleen een radicaal socialistisch antwoord op de uitbuiting, de ontreddering en de sociale onveiligheid die het kapitalisme veroorzaakt, kan dit. Anderzijds kan deze informatie er wellicht heel wat kiezers van weerhouden naar het Vlaams Blok te blijven staren als konijnen naar een lichtbak, en de geesten van de mensen weer vrijmaken voor progressieve antwoorden op de maatschappelijke crisis. Verspreid daarom de informatie over de wandaden van het Blok op een zo ruim mogelijke schaal.
