De wind van het sociaal protest waaide steeds harder de laatste dagen. Spontaan van onderuit werden er stakingen georganiseerd bij FN Herstal, Caterpillar Gosselies, Sabca, diverse vestigingen van Glaverbel. De verschillende ploegen bij Volkwagen in Brussel zetten er ook het blok op gedurende meer dan 24 uur. Bij Techspace Aero wordt er vandaag gestaakt en gisteren betoogden 500 metallo’s in het Luikse tegen de sloop van het brugpensioen. Bij Alcatel-Etca in Mont-sur-Marchienne legden de arbeiders deze morgen voor 24 uur het werk neer. Ondertussen had het gemeenschappelijk vakbondsfront in Charleroi een regionale staking aangekondigd voor volgende week maandag 24 oktober.
De boodschap is eenvoudig maar krachtig: de arbeidersbasis ergert zich mateloos aan de afbraak van het brugpensioen, de achterban gelooft enkel in de overtuigingskracht van collectieve actie en weet dat de kracht van de gewone mensen in hun eenheid ligt. De eis van brugpensioen vanaf 55 jaar met vervangingsplicht door jongeren krijgt eveneens wind in de zeilen. De motor van dit alles is de verslechtering van de arbeidsomstandigheden in de bedrijven en de vrees voor nog meer afdankingen en herstructureringen.
Op die manier werd het vuur gelegd aan de schenen van sommige vakbondsleiders. Vooral in het ACV dachten sommigen, Luc Cortebeeck op kop, dat er voldoende redenen waren om het Generatiepact van de regering te steunen. In het ABVV werd de afbouw van het brugpensioen afgekeurd maar was de nationale top hardop aan het denken hoe ze het vliegtuig van de algemene staking van 7 oktober best kon doen landen. In andere woorden: hoe zeg ik ‘neen’ maar doe ik niets of niet veel om het te verhelpen.
Vuur aan de schenen
De ‘parlementen’ van het ABVV en het ACV die gisteren bijeenkwamen, voelden de hete adem van de achterban. De druk werd vooral in het ACV ondraaglijk voor Luc Cortebeeck. De regering Verhofstadt heeft tijdens de onderhandelingen met de vakbonden het ACV steeds uitgespeeld tegen de socialistische bond. De hele media en het ‘weldenkende’ establishment eveneens. Luc Cortebeeck werd op de Algemene Raad en op straat door zijn achterban teruggefloten. Unaniem, ja unaniem, heeft de uitgebreide leiding van het ACV het ‘pact’ een ruime onvoldoende gegeven en beslist voor acties tezamen met het ABVV. Het ABVV voelde zich hierin terecht versterkt. Zij stond met haar staking op 7 oktober nooit alleen, in weerwil van de beweringen in de media. Niemand kan hier vandaag nog aan twijfelen.
Er komt dus een nieuwe algemene 24-urenstaking op vrijdag 28 oktober, gekoppeld aan een nationale betoging te Brussel. Zowel het patronaat als de regering zijn ziedend. Het patronaat roept luid dat er niets mag veranderen aan het pact. De kersverse minister van Tewerkstelling van de SP.a zegt hetzelfde. “Over de uitvoering mag er gepraat worden. Maar aan de eigenlijke maatregelen verandert er niets.” Het patronaat bekent kleur. “We zullen met alle legale middelen de staking bestrijden.” Een gewaarschuwd actievoerder is er twee waard. Op 28 oktober gaat het patronaat de arm van de wet inzetten tegen de piketten vooral dan de vliegende piketten die industriële zones afzetten. Het gaat met andere woorden deurwaarders regenen op de nieuwe stakingsdag. In Wilrijk is er al sinds verleden week een klacht binnen bij de rechtbank tegen het ABVV voor het afsluiten van het industriepark.
Syndicale en politieke krachtmeting
Verhofstadt veroordeelt de “wilde acties” van de vorige dagen en beweert geen letter te willen veranderen aan het valselijk geheten ‘Generatiepact’. De leiding van de SP.a en de PS volgt dezelfde lijn. In tegenstelling tot wat Vande Lanotte denkt, zijn het niet de vakbonden die links de rug toekeren, het is de leiding van SP.a en PS die haar achterban de rug toekeert. Veel ABVV-ers zijn hier terecht over verbolgen. Talrijke vakbondsmilitanten die ofwel lid zijn van de SP.a of ervoor stemmen, beginnen nu in te zien wat de echte aard is van het reformisme. De schellen vallen van hun ogen.
In periode van crisis van het kapitalisme, zoals we die (met op- en neergang) meemaken sinds meer dan 25 jaar, kan het reformisme geen schild meer zijn tegen de aanvallen van het kapitalisme. De leiders van de socialistische partijen gaan door de knieën voor de druk van het patronaat en de rechterzijde. Vooral omdat zij niet geloven in een socialistisch alternatief . Zij denken dat het kapitalisme een menselijk en sociaal gelaat kan hebben. Wij, net zoals de meerderheid van de arbeidersklasse vandaag, zien enkel maar de weerzinwekkende grimassen van een systeem dat slechts draait rond maximaal winstbejag. Binnen dit systeem is er geen heil voor de gewone mens.
Rol van Vonk
De krachtmeting is nu duidelijk ingezet tussen de vakbonden en de regering. Vonk staat ondubbelzinnig aan de kant van de vakbonden. Onze militanten hebben de vorige staking actief voorbereid en mee de piketten bemand. Op verschillende plaatsen spelen we een voortrekkersrol. Dat gaan we nu opnieuw doen.
We breiden ons actieterrein ook uit tot de politiek. De vakbond is een zeer nuttig instrument in de strijd. Maar het heeft een politiek verlengstuk nodig. Vandaag voelen veel delegees en militanten, vooral in het ABVV, zich politiek verweesd als gevolg van de houding van de socialistische ministers.Daarom willen wij ook de meest bewuste militanten organiseren in een sterkte marxistische stroming die een alternatieve socialistische leiding aanbiedt op de reformistische plannen van de SP.a en de PS. Deze strijd brengen wij bijgevolg ook binnen de rangen van de SP.a, aan de basis, waar niet weinig vakbondsleden ongerust, onwennig maar vooral kwaad zijn over de medeplichtigheid in de afbouw van het brugpensioen.
De algemene staking van 28 oktober en de nationale betoging moeten en zullen een enorm succes zijn. Maar het mag niet stoppen bij deze actie. Als de regering niet inbindt dan moeten er nieuwe acties komen totdat de regering plooit.
Strijd dus met Vonk voor een echt socialistisch alternatief. Sluit nu bij ons aan!
