Enkele syndicale leiders (o.a. Rohnny Champagne van ABVV Metaal Limburg en Raf Wouters van ACV Transcom) lanceerden een oproep om zaterdag te gaan werken. Op die wijze willen ze de verloren productie opvangen “want we staken tegen de regering en niet tegen de werkgevers”. Aanvankelijk leidde deze oproep tot grote hilariteit maar later tot grote woede bij de vakbondsbasis.
Staken we tegen de bazen of tegen de regering? Het waren toch de bazen die in het najaar van 2004 de pensioenleeftijd wilden optrekken boven de 65 jaar, de wekelijkse arbeidsduur tot 45 uur of meer, de lonen wilden bevriezen, de flexibiliteit wilden uitbreiden enzovoort.
De staat is niet neutraal. Nu de regering (de staat) een zachtere versie van de patronale eisen door onze strot wil rammen, bewijst ze eens te meer dat ze aan de kant van de bazen (het Kapitaal) staat. Diezelfde staat toont ook haar ‘neutraliteit’, door het gerechtelijk apparaat en de ordediensten in te schakelen als stakingsbrekers en piketondermijners. We staken bijgevolg tegen de bazen en tegen de regering, hun trouwe knecht.
Gekken of collaborateurs?
We hopen dat het om een moment van zinsverbijstering ging bij betrokken vakbondsleiders. Als vakbondsbasis vragen we echter ook om een strenge terechtwijzing en een verplichte vorming terzake voor alle vakbondssecretarissen die durven beweren dat deze staking enkel gericht is tegen de regering en niet tegen de bazen.
