In aanloop naar de bijeenkomst van SP.a-Rood op 11 maart in Brussel vragen we aan enkele mensen: waarom kom je naar de bijeenkomst van SP.a-Rood? We vroegen het als eerste aan Herman Luyckx, voormalig secretaris bij BBTK-Antwerpen (1993-2003). Vandaag is hij webredacteur en communicatieverantwoordelijke bij BBTK-federaal én hij stond mee aan de wieg van SP.a-Rood.
“Omdat ik gewaarword dat eindelijk het moment aan het rijpen is om de vele linkse SP.a-ers bijeen te brengen en een gezamenlijke stem te geven. Ik weet heel goed dat de stichters van SP.a-Rood niet de enigen zijn die jarenlang gehoopt hebben dat er wat interne oppositie komt in de partij die wij nog altijd onze partij willen noemen. Er is bij de basis – socialistische arbeiders, bedienden, ambtenaren – inderdaad veel ergernis over de partijleiding die ver naar het centrum is opgeschoven.”
“Er is veel vraag naar een links-socialistische herbronning (zoals SP.a-Rood zich voorneemt te zijn) die zich meer door de syndicale strijd laat inspireren dan door de pragmatische bekommernissen van een regeringspartner die “iedereen” mee in het liberale bad wilt trekken. Misschien is het feit dat ik jarenlang als socialistisch vakbondssecretaris (bij de BBTK) meegemaakt heb hoe de basis vervreemd is geraakt van het beleidsdenken dat zich ook “socialistisch” noemt, niet vreemd aan mijn kritiek op de partijleiding.”
“De perikelen rond het zogenaamde “Generatiepact”, waarbij partijleiders, sp.a-parlementsleden en sp.a-ministers unaniem partij trokken tegen de standpunten en de strategie van het ABVV en voor de logica van de liberale concurrentieprincipes waren de stortvlaag (ja, zoveel meer dan een druppel) die de emmer deed overlopen.”
“Komt daar nog bij dat de voorbereiding van het ideologisch congres, waar ik naar uitgekeken had omdat er binnen de socialistische partij eens duchtig over ideologie gediscussieerd mocht worden, was stilgelegd sinds het vertrek van Stevaert, zonder dat de redenen daarvoor aan de militanten waren uitgelegd.”
“Het ideologisch congres wordt nu een beetje overhaast toch weer op gang getrokken. Althans voor een deel. De links-socialistische basis is zeer benieuwd naar de mogelijkheid om echt over ideologische keuzes te kunnen discussiëren en heeft alvast heel wat bedenkingen bij de procedure. Alleen al de keuze van een aantal “gemakkelijke” en populistische thema’s die nu als eerste uitgewerkt zijn, stoort mij enorm. Ze zijn als achtergrondmateriaal meegegeven voor een Beginselverklaring die zich in algemene termen ook al uitspreekt over thema’s die pas veel later bediscussieerd zullen worden (welke economie willen wij, welke sociale zekerheid, welke sociale en economische democratie, welke fiscaliteit enz.). Pas als die laatstgenoemde thema’s behandeld zijn en uitgediscussieerd, mag er naar een consensus gezocht worden over De Beginselverklaring van onze Socialistische Partij. Zo denk ik er toch over. En zo denkt SP.a-Rood erover, voor zover ik weet.”
“In ieder geval wil ik over al die zaken van gedachten wisselen met medestanders, met mensen die even ontevreden zijn als ik over de democratische besluitvorming in eigen rangen, met echte socialisten. Die categorieën hoeven elkaar niet per se volledig te overlappen. Maar ze zijn elkaar aan het opzoeken. Dat word ik dus gewaar.”
“Daarom wil ik er zeker bij zijn op 11 maart.”
