Op het ogenblik dat wij dit schrijven is de verleiding groot om mee te doen aan paniekvoetbal. Zopas is de bemiddelingsopdracht van Johan Vande Lanotte afgeschoten, eerst door de CD&V, dan door de N-VA. België is Europees recordhouder geworden met de langste regeringsonderhandeling ooit. De commentatoren waren scherp. Zo schreef economist Paul De Grauwe in De Morgen: “De problemen rond vergrijzing, armoede, begrotingstekorten, buitenlandse financiële druk, nieuwe dreiging van bankencrisis die onze welvaart zullen bepalen. Niets daarover gedurende de onderhandelingen.” De nagel op de kop! Bill Clinton, de vroegere president van de VS hield ervan om te zeggen: “It’s the economy, stupid!” als iemand niet wijs geraakte uit een ingewikkeld politiek kluwen. Dat is ook bij ons het geval. We kunnen Bart Dewever op dit vlak nochtans geen gebrek aan duidelijkheid verwijten. In een gesprek met Franstalige bedrijfsleiders zei hij op 30 november 2010 het volgende: “In Vlaanderen wil men de werkgelegenheid verhogen, de werklozen activeren, de belastingen verlagen en sectoren liberaliseren. Die politiek kunnen we niet volgen in België. Daarom moeten we die bevoegdheden aan de regio’s geven.” Laat dat nu net programmapunten zijn waar wij als socialisten uitstekend kunnen antwoorden. Iedereen is voor een verhoging van de werkgelegenheid natuurlijk, maar je moet al heel naïef zijn om te denken dat je dat zal verkrijgen door belastingen te verlagen van de bedrijven of sectoren te liberaliseren. De laatste twintig jaar hebben we toch gezien wat het resultaat is van liberalisering van dienstverlening: slechtere service aan het publiek, hogere prijzen en minder tewerkstelling! Het is boerenbedrog om te denken dat de ‘vrije markt’ automatisch een oplossing zal brengen voor meer en betere tewerkstelling. We zien dat zelfs in eigen land. Het is heus niet zo dat Vlaanderen in alles de beste leerling van de klas is. De laatste jaren heeft Wallonië beter weerstaan aan de crisis en is haar economie vlugger opgeveerd, precies door een efficiënt ingrijpen van de Waalse regionale overheid in de economie.
Waarom dan zeven maanden enkel gezeverd over een staatshervorming? Vooral de PS scheen te denken dat, eens de klip van de staathervorming genomen, ze de N-VA gemakkelijk in haar binnenzak zou steken op sociaaleconomisch vlak. Zo laat men het domein waarop wij als socialisten het sterkst staan blanco liggen om maandenlang rondjes te draaien rond BHV, de financieringswet en dergelijke. Nu schijnt er eindelijk ook op dat vlak schot te komen in de zaak. Vande Lanotte krijgt in triumviraat met Di Rupo en Dewever de opdracht om de onderhandelingen weer vlot te trekken en ook de sociaaleconomische thema’s bij de besprekingen te betrekken. Men volgt hierbij nota bene een voorstel van de Vlaamse patroonsvereniging VOKA. Die organisatie (mijn baas, zegt De Wever) is zelfs bereid om vrede te nemen met een kleinere staatshervorming als er meer van het arbeidsmarktbeleid wordt geregionaliseerd en als op federaal vlak afspraken worden gemaakt voor zware bezuinigingen. Lees in gewone mensentaal: jacht op de werklozen, verlaging van de lonen en zwaar snijden in openbare dienstverlening en sociale zekerheid. Dit schreeuwt in ieder geval om duidelijk socialistische tegenvoorstellen.
Nieuwjaarswensen
Omdat dit het eerste nummer van het jaar is willen wij afsluiten met een positieve noot in de vorm van traditionele nieuwjaarswensen aan enkele hoofdrolspelers. Niet onze gebruikelijke aanspreekpunten de sp.a en het ABVV deze keer maar de PS van Di Rupo en het ACV van voorzitter Luc Cortebeeck.
Beste Elio,
Hier in Vlaanderen weet men dat niet zo goed, maar jij profileert je graag als een vertegenwoordiger van de linkervleugel in het Europese socialisme. Waarom krijgen wij daar in Vlaanderen zo weinig van te horen? Het is echt niet nodig om de gematigde staatsman uit te hangen telkens je de taalgrens oversteekt. Vlaanderen staat heus wel open voor socialistische oplossingen als je duidelijke taal spreekt. Er zijn domeinen genoeg waar je steun kunt verwachten van de arbeidersbeweging uit heel het land: de verdediging van de pensioenen, de openbare diensten, de vakbondsrechten in de bedrijven, de sociale zekerheid. Wees niet bang voor socialistische oplossingen voor de economische crisis. Ook in Vlaanderen beseffen velen dat dit niet kan zonder in te grijpen in de machtscentra bij de banken en de grote bedrijven. Dan pas zul jij ook eens tegen De Wever kunnen zeggen: “ça passe ou ça casse”. Doen!
Beste Luc,
Reeds vorige zomer maakte je je zorgen bij de sociale voetangels die verbonden zijn aan heel het verhaal over staatshervorming. Wij hebben je er toen voor gefeliciteerd. Wij kunnen ons voorstellen dat de laatste zeven maanden je op dat vlak helemaal niet hebben gerustgesteld. Maar waarom horen we nog zo weinig van jou of van de andere leden van jouw organisatie? Het ACV heeft altijd vooral zijn politieke uitdrukking gezocht in de christendemocratie. Je weet dat wij het daar niet mee eens zijn. Maar zelfs als je dat doet, waarom doe je het dan niet beter? Waarom klopt het ACV niet meer op tafel binnen de CD&V? Kun je het echt nog langer aanzien hoe de leiding van de CD&V als schoothondjes achter de N-VA aanholt, hoe meer en meer sleutelposities worden ingenomen door vertegenwoordigers uit het bedrijfsleven (Peters en onlangs nog Wouter Beke)? Hoe zij zelfs een voorzichtig voorstel als dat van Vande Lanotte als eersten afschieten? Bij het ACV draait het toch in de eerste plaats om de verdediging van de arbeiders? Het wordt tijd dat ook jullie duidelijk standpunt innemen in deze politieke patstelling, dat jullie andere en betere bondgenoten zoeken. Het zou het machtsevenwicht grondig kunnen veranderen in ons en jullie voordeel.
Verder nog beste wensen vanwege Vonk,
12/01/2011
André Gonsalis
