Vijftienduizend mensen, vooral jongeren, betoogden op zondag 10 maart vrolijk en ludiek voor gelijke kansen voor iedereen. De (her)publicatie van enkele opiniepeilingen uit het recente verleden toont aan dat de voorstanders van volledige democratische rechten voor iedereen in Vlaanderen er nog zo slecht niet voorstaan als het gekanker aan menige toog zou doen vermoeden. Het komt er nu echter op aan om het door onveiligheid en verval geschonden hart van de Vlaamse steden voor onze argumenten te veroveren. En op dat parcours liggen nog veel hindernissen te wachten.
De talrijke betogers die begrepen dat betogen alléén niet genoeg is, een exemplaar van Vonk kochten, en via die weg dan misschien weer op onze webstek beland zijn, willen we hierbij groeten en danken. In ons maartnummer konden ze lezen dat gelijke kansen in een wereld vol miserie een holle slogan is. Dat migrantenstemrecht bijgevolg niet los gezien kan worden van een programma van sociale verandering. Dat racisme daarentegen in de hand wordt gewerkt door een politiek van sociale uitsluiting, en dat die politiek ondanks de deelname van SP.A en Agalev in de regering ook onder deze legislatuur verdergaat.
Onzekerheid maakt angstig
Dat extreemrechts ook in het zo geroemde ‘poldermodel’ Nederland vaste voet aan de grond heeft gekregen mag een teken aan de wand zijn. Waaraan is dit toenemend gewicht van rechts, dat de weg naar sociale rechtvaardigheid dreigt af te blokken, dan te wijten? Dat komt omdat ondanks alle retoriek over de verwezenlijkingen van de sociaal-democraten in de regering, honderdduizenden werknemers elke dag opnieuw aan den lijve ondervinden wat het betekent te leven en te werken in een economie waar de competitiviteit steeds weer ten top wordt gedreven. Stress en blijvende onzekerheid over job en toekomst maken mensen angstig en gefrustreerd, zelfs in de meest spitstechnologische bedrijven zoals Telenet en Xeikon, die Vlaanderen voorop zouden brengen in de vaart der volkeren, of in de tot voor kort als ‘niet te slopen’ beschouwde monumenten zoals SABENA, De Post en de Spoorwegen.
Kanker in de grote steden
In de grote steden komen daar nog een aantal problemen bovenop. De bonte betogers van 10 maart met hun kerngezonde afkeer van racisme moeten zich bewust zijn van het feit dat de binnensteden wel degelijk af te rekenen hebben met problemen zoals criminaliteit, vandalisme en onaangepast sociaal gedrag van migrantenjongeren die er hun draai niet vinden omdat ze geen plaats krijgen in onze samenleving. De context van deze problemen begrijpen betekent niet dat ze niet moeten worden opgelost. De stedelingen zijn niet gediend met verklaringen alleen, ze willen oplossingen, en terecht.
Linkse antwoorden op de onveiligheid nodig
Het punt is dat die oplossingen momenteel enkel worden aangedragen door rechts. Dat criminaliteit en migratie op één hoop worden gegooid. Dat de charlatans van extreemrechts met een reactionair maar gemakkelijk verkoopbaar verhaal komen over ‘terugsturen’ en een ‘harde aanpak van drugs’ waardoor onze steden straks weer de geïdealiseerde en idyllische gemeenschappen uit het verleden zouden worden. Alsof er vroeger geen armoede was, niet gevochten en gezopen werd
Nochtans zijn socialistische antwoorden mogelijk: pak de criminaliteit inderdaad aan, niet de migranten! Ontmantel de criminele circuits in onze grote steden door de opheffing van het bankgeheim en door een verstrenging van de wetgeving op het oprichten van ondernemingen. Deze is in ons land de soepelste van Europa waardoor het een aantrekkingspool vormt voor handelaars in louche zaken. Maar ja, daarmee strijk je natuurlijk in tegen de haren van onze ‘Vlaamse’ ondernemers die van al die soepelheid maar al te graag zélf gebruik maken. Om dat te doorbreken hebben we dus een grote socialistische partij nodig die minstens even consequent de belangen verdedigt van de werknemers als De Gucht dat nu doet voor de patroons. Zorg daarnaast voor werk en werkzekerheid voor iedereen en sterke openbare diensten, door een algemene arbeidsduurvermindering met compenserende aanwervingen, en door de hernationalisatie van een reeks geprivatiseerde sectoren, en je neemt zowel langs boven als langs onder het klimaat weg waarin misdaad kan gedijen. Zorg daarnaast voor werk en werkzekerheid voor iedereen en sterke openbare diensten, door een algemene arbeidsduurvermindering met compenserende aanwervingen, en door de hernationalisatie van een reeks geprivatiseerde sectoren, en je neemt zowel langs boven als langs onder het klimaat waarin misdaad kan gedijen weg.
We moeten het onveiligheidsgevoel niet negeren, maar progressieve antwoorden formuleren en in de grote steden de daad bij het woord voegen. Dit kan door een drastische herfinanciering van de lokale besturen waardoor op korte termijn het verschil kan worden gemaakt.
Vecht met ons voor een socialistische aanpak. Zoniet zal de zonnige zondag van 10 maart slechts een kortstondige opklaring blijven tussen de vele zwarte zondagen in.
