Hoewel er nog niets op papier staat, is er nog maar eens een aflevering in de maak van de eindeloze saga rond de Antwerpse stadsschuld. Reeds jaren laten de politieke leiders in de Scheldestad dit dossier aanrotten. Ook vanuit syndicale hoek was het weerwerk uitzonderlijk lauw. De CCOD heeft er blijkbaar nooit wakker van gelegen en voor de ACOD-leiding was het dossier blijkbaar veel te politiek om syndicaal te zijn. De heilige tweevuldigheid politiek/syndicalisme indachtig werd en wordt er enkel gereageerd als de gevolgen van de onderfinanciering van de stadsdiensten in dienst A, B of C weer eens concrete vormen dreigt aan te nemen. En dan nog
Vorig jaar op 5 april stonden we met enkele honderden ACOD-militanten te manifesteren tegen de zoveelste besparingstrein die – toen nog bestuurd door onze illustere voogdijminister Sauwens – de stad binnenreed. Vooral de collega’s van onderwijs werden er het slachtoffer van. Wij stelden toen reeds: laten we deze gelegenheid aangrijpen om een volgehouden syndicale campagne te voeren rond de stadsschuld want volgend jaar, en het jaar daarna enzovoort staat men hier wéér om een schijfje van de salami te snijden.
Ondertussen hebben we nog maar eens een jaar verloren en staan we opnieuw waar we vorig jaar stonden: op de Grote Markt. Er zal namelijk wéér eens een flinke schijf van de salami gesneden worden.
Het ziet er immers naar uit dat er niet enkel een bloedbad bij SMET- en WEP-banen wordt aangericht. De geruchtenstroom gaat verder; het ontwikkelingsbedrijf, de grootste ‘bedrijfseenheid’ van de stadsdiensten waaronder bijvoorbeeld de stadsreiniging en de groenvoorzieningen valt, zou nog 1 miljoen (EURO) moeten besparen in de reguliere taken. Men denkt hier aan het privatiseren van de kolkenzuigers, het overhevelen naar de districten van sommige groendiensten en het bezuinigen op allerlei functies, ploegbazen, werkleiders.
En wéér kunnen we zeggen: ook daarmee zal het niet ophouden als de stadsschuld niet wordt opgelost.
Vonk roept uiteraard op om massaal aanwezig te zijn op de protestmanifestatie. Hieronder publiceren we het pamflet zoals het aan publiek en pers zal worden uitgedeeld. Maar laat het niet wéér zoals vorig jaar bij een oprisping blijven. Wat we nodig hebben is een volgehouden syndicale en politieke strijd om de media en de publieke opinie de gevolgen van een abstract boekhoudkundig maar tegelijk ook erg politiek geladen dossier als dat van de stadsschuld te laten inzien. De impact op verdere verrechtsing en verzuring van onze stad moet niet verder worden uitgelegd aan de lezers van deze website, zo nemen we aan.
Wat het politieke front betreft roepen wij concreet op om samen met ons de mandatarissen van de SP.a in het college, het OCMW en de gemeenteraad op hun verantwoordelijkheid te wijzen en hen onder druk te zetten om samen met ons het ‘cordon financière’ rond Antwerpen te doorbreken.
Wat hierna volgt is de tekst van het pamflet van ACOD-LRB Antwerpen:
Propere stad?
In de loop van de komende maanden verliezen 98 collega’s, tewerkgesteld met tijdelijke contracten zoals WEP+ en Smet-banen hun job. Deze collega’s hebben zich het afgelopen jaar ingezet in taken die ook door de bevolking naar waarde worden geschat zoals de Witte Tornado’s (straatvegers), groenonderhoud en dergelijke.
Vanwege de aanslepende financiële problemen van de stad wil men het personeelskader opnieuw terugbrengen tot het personeelsbehoeftenplan van 1997, en dat terwijl sindsdien veel nieuwe taken zich hebben opgestapeld (gescheiden huisvuilophaling, sluikstortcel, extra schoonmaakbeurten, ondersteuning van speciale evenementen zoals de Zomer van Antwerpen enzovoort.). Het is een illusie te denken dat al deze taken naar behoren kunnen worden uitgevoerd op basis van het kader van 1997. Het is een nog grotere illusie te denken dat men aan de hand van dit kader de bevolking bovendien een nog grotere service zal kunnen geven zoals langere openingstijden van bibliotheken, zwembaden en dergelijke, zoals door onze beleidsvoerders in het vooruitzicht wordt gesteld.
Wij eisen daarom van ons stadsbestuur duidelijkheid en eerlijkheid, niet enkel naar het personeel maar ook naar de bevolking toe: ofwel zal de dienstverlening worden afgebouwd ofwel zorgt men voor bijkomend personeel.
De ACOD kiest in elk geval partij voor een betere dienstverlening aan de bevolking en voor werkzekerheid voor alle collega’s die dit elke dag opnieuw moeten waarmaken.
De ACOD wil niet dat personeel en bevolking nog langer gegijzeld worden door een kunstmatig en omwille van politieke motieven in stand gehouden stadsschuld. De stadsschuld voedt een voortdurende dynamiek van afbouw, achteruitgang en privatisering. Antwerpen verdient beter, namelijk een gelijke behandeling met de andere steden en gemeenten die na de fusies hun historische schuld kwijtgescholden zagen.
