"De mens heeft in alle tijden nood gehad aan utopieën en sprookjes, en die juffrouw Mathilde is uiteraard de gedroomde sprookjesfiguur." Marc Eyskens, Knack 3/11/99.
De opgeklopte gekte rond de verloving en het huwelijk van kroonprins Filip en jonkvrouw Mathilde d’Udeken d’Acoz is het povere antwoord van het establishment op de crisissen die België in de afgelopen jaren heeft doorgesparteld. De Financial Times schrijft dat de Belgen terug kunnen lachen. De crisissen zijn bezworen. De nieuwe regering moet het geschokte vertrouwen in ‘de politiek’ terug oplappen en het ‘sprookjeshuwelijk’ is de kers op de taart. De ‘Blijde Intreden’ brengen duizenden met tricolore vlaggetjes wapperende Belgen op de been, die maar niet kunnen bekomen van de schoonheid, liefheid, en Nederlandse kennis (dankuoewel) van de jonkvrouw uit Bastenaken. Ja, Filip heeft een goede smaak. En hij heeft ze helemaal alleen gekozen! Zegt hij zelf.
Nu ja, de persoonlijke perikelen van de Coburgs mogen dan de meest waanzinnige Amerikaanse soap overtreffen, ze doen in feite weinig ter zake. Tenzij ze politiek worden misbruikt en dat is wat met de hype rond het kroonhuwelijk gebeurt. De conservatieven steigeren wanneer de pers een bastaarddochter van Albert uit de mottenballen haalt, maar wat zeggen ze over de waanzin van de ‘Blijde Intreden’, de mediashow rond het verlovingsfeest en de gratis tram-bus-trein dag op 4 december in de hoop tienduizenden op de been te krijgen om een huwelijk in Ancien Régime stijl toe te juichen? Wat hier gebeurt is een georchestreerde ‘massacampagne’ van de meest conservatieve ingewanden van het Rijk om de meest reactionaire instellingen van dit land nieuw leven in te blazen. Ja, het mag dan allemaal fake zijn, maar het is toch schoon, hé?
Zowel rechts als links huldigen het Koningshuis als een van de laatste peilers die België nog bijeenhoudt. Het is zielig progressieven te horen zuchten: "tja, in feite ben ik Republikein, maar hier in België ben ik voor het behoud van de Monarchie". Wat bedoelen ze in feite écht? "Tja, ik ben wel slim genoeg om als Republikein een juiste keuze te maken, maar ik betrouw ‘het volk’ niet. Daarom is het beter de monarchie te behouden als stok achter de deur."
Maar is ‘het volk’ nu werkelijk zo onnozel? Is het niet om als een blok achterover te vallen wanneer je na de derde Intrede een journalist hoort zeggen dat ‘Filip wallen onder de ogen krijgt en Mathilde duidelijk meer geschminkt is dan anders, dat de sukkels moe beginnen te worden, maar dat ze na 4 december gelukkig wat kunnen uitblazen tot 18 januari’? Dat het gelukkig paar een huwelijkscadeau krijgt van 10 miljoen van de Belgische staat en Filip zijn dotatie ziet aanzwellen tot 31 miljoen? En nu we toch bezig zijn ook zus Astrid voortaan jaarlijks 11 miljoen op haar rekening krijgt gestort?
O ja, laten we eens kijken hoeveel ons het sprookje kost: jaarlijks krijgt het vorstenhuis 400 belastingsvrije miljoenen. Fabiola, die zich nog altijd koningin mag noemen, krijgt voor de rest van haar dagen jaarlijks 50 miljoen van vadertje staat. Prinses Liliane, de oorlogsscharrel van collabo-koning Leopold mag jaarlijks 15 miljoen opsouperen. De arme Laurent krijgt ‘niks’, tenminste, niet rechtsreeks en ging daarom uitjanken bij de pers. De pers over de plas meldde wel dat Laurent al anderhalf miljard heeft bijeengespaard van zijn zakgeld, terwijl Astrid het met maar 720 miljoen moet stellen. Het fortuin van de familie Coburg wordt geschat op 91 miljard frank (91 met negen nullen achter). Tot daar de neutraliteit van Koning en co.
Neutraal? Albert heeft voor zijn troonbestijging decennia de wereld afgereisd met de fine fleur van het Belgisch bedrijfsleven. Zijn kabinetschef Jacques van Ypersele de Strihou is gedurende tien jaar (1973-83) een van de belangrijkste topfunctionarissen geweest van opeenvolgende financiënministers en premiers en is de man achter de schermen die de rol van het Koningshuis in de afgelopen vijftien jaar – parallel met de federalisering – op heel bewuste wijze heeft opgekrikt. De laatste belangrijke politieke interventie van Albert was tijdens de Dutroux-crisis en de witte beweging, waar de pater familias zich boven de natie tilde en zowel de regering als magistratuur een veeg uit de pan gaf. Koning van het volk? Forget it! Conservatief België, met Albert op kop, heeft de regimecrisis van drie jaar geleden aangegrepen om een contrarevolutie op gang te brengen op vlak van politiediensten (versterking rijkswacht), magistratuur (o.a. afschaffing arbeidsrechtbanken) en opkrikken van de monarchie als 'neutrale scheidsrechter’ boven de klassen. Vandaar de toeters en bellen rond het huwelijk van de Kroonprins.
Ja, de Belgen kunnen weer lachen. Omdat ze kijken in een holle spiegel!
