Net na de verkiezingen sloeg de Luikse voorzitter van de rode metaalvakbond in een regionalistische kramp. Dit ging regelrecht in tegen de standpunten van het ABVV en het ACV, die pleiten voor federale solidariteit en voor het een houden van de Belgische sociale zekerheid. Francis Gomez kreeg wel bijval in de media. Het is inderdaad niet elke dag dat een vakbondsman van een strijdbare centrale zich ontpopt tot een Waalse en syndicale versie van Bart de Wever. De reactie binnen de vakbond liet niet op zich wachten. Delegees uit de MWB (Franstalige versie van ABVV Metaal) vertrouwden ons toe dat weinig delegees in het Luikse de regionalistische kramp hebben gesmaakt. Nico Cue, de voorzitter van de MWB, nochtans ook afkomstig uit de ‘vurige stede’, zou van zijn stoel gevallen zijn… Anne Demelenne, algemeen secretaris van het ABVV-FGTB zou op haar beurt nogal grim hebben gereageerd. Binnen de MWB nam het gewest West-Henegouwen korte tijd erna een duidelijk standpunt in. Zonder expliciet de naam van Francis Gomez te vernoemen, brak dit gewest in een persbericht een lans voor federale solidariteit. Een duidelijke repliek op de regionalistische argumentatie.
“Aan de politici vragen we om zich niet te laten vergiftigen door de subregionalistische tendensen. Het tegenovergestelde is nodig. Ze moeten ervoor zorgen dat de federale mechanismen zoals de sociale zekerheid, de belastingen, de schuld, de arbeidswetgeving, de paritaire commissies worden behouden. Ze zijn de enige waarborg van de interprofessionele solidariteit.”
Daarenboven pleit dit gewest ook nog “om de nodige krachtsverhoudingen op te bouwen op federaal vlak om onze eisen te behartigen”. Wat een contrast met de regionalistische terugplooi van de Luikse voorzitter van de MWB.
Persberichten uitwisselen is nu echter niet bepaald de beste manier om het interne syndicale debat te voeren. Als er echt een meningsverschil is binnen de MWB, dan wordt dit best uitgesproken en wordt het debat voor alle delegees gevoerd. De regionalistische tendensen binnen de Metaal zijn niet nieuw. De ondemocratische splitsing van de federale centrale van de Centrale van Metaalarbeiders, een grote misdaad tegen de eenheid van onze beweging, was hier al een teken van. Aan beide kanten van de taalgrens leven deze stromingen vooral binnen de apparaten en veel minder of zelfs helemaal niet onder de delegees. Tijd dus voor een democratisch debat binnen de MWB. De consequente verwerping van het regionalisme moet volgens ons leiden tot een oproep tot een eenheidscongres van de Vlaamse en Franstalige metaalcentrales.
Dat zou pas een sterk signaal zijn aan het adres van al diegenen die de sociale zekerheid willen splitsen en de vakbeweging opdelen. De splitsingsplannen van Bart De Wever zijn een belangrijke test voor de vakbonden. Tot nu toe reageren de federale leidingen en zelfs de intergewestelijke leidingen goed. Het Vlaamse ABVV verwierp zo het voorstel om de personen- en bedrijfsbelasting te regionaliseren. Dit was een rechtstreeks antwoord op het Voka, de master’s voice van Bart De Wever. Terecht vreest het Vlaamse ABVV dat een regionalisering van de bedrijfsbelasting zal leiden tot een ongezonde concurrentie tussen gewesten. Het echte opzet hiervan, zo stelt het ABVV, is de vermindering van de bedrijfsbelasting. Daarom wil het Voka hier een gewestelijke bevoegdheid van maken in een door rechts overheerst Vlaams parlement.
In de volgende weken en maanden zal de eenheid van beide grote vakbonden op de proef worden gesteld. De vakbeweging is de belangrijkste, zoniet de enige dam tegen de regionale opsplitsing.
We weten hoe sterk de vakbondstop verstrengeld is met een heleboel staatsinstellingen. Institutionele verankering van de vakbeweging heet dat.
Sommigen kunnen zich aan de regionale top van een centrale of een gewest verleid voelen door de sirenenzang van bijkomende bevoegdheden. Binnen de vakbond en erbuiten bestaan er al verschillende campagnes voor het behoud van de federale eenheid van de sociale zekerheid. Deze campagnes staan nu op alarm. Indien de persberichten en de onderhandelingen niet baten, zal het pad van de straat moeten worden gekozen.
