Ze verrasten iedereen, en in het bijzonder de regering die over nieuwe bezuinigingen op de begroting vergaderde. De brandweerlui uit Wallonië en Brussel waren de zinloze beloftes beu en kwaad vanwege het gevaarlijke personeelstekort. Ze besloten er iets aan te doen. Enkele honderden brandweermannen parkeerden onaangekondigd een dertigtal brandweerwagens voor het kantoor van de eerste minister en voor het Belgische parlement… en toen begon de pret!
De regering was bijeengekomen in het kantoor van de eerste minister om nieuwe bezuinigingsmaatregelen te bespreken en om de nieuwe begroting af te ronden. De brandweerlieden sloten de "neutrale zone" en de belangrijkste wegen naar het centrum van de stad af. Het parlement, het kantoor van de eerste minister en het koninklijk paleis liggen in de zogenaamde “neutrale zone”. Dit is een gebied waarvan verondersteld wordt dat er geen demonstraties plaatsvinden. "Neutrale zone" lijkt ons een absurde naam voor een gebied waar de meeste van de politieke beslissingen genomen worden. Maar vergeet niet, dit is België...
De brandweerlui, ondersteund door hun vakbonden en beroepsorganisaties, eisen een extra bedrag van 75 miljoen euro van de regering om het aantal personeelsleden te verhogen naar aanvaardbare veiligheidsniveaus. Officieel zijn deze niveaus hetzelfde gebleven gedurende de afgelopen halve eeuw. In de laatste vijftig jaar verdubbelde het aantal interventies van de brandweer. Dat geeft je een idee van de dringende noden van de brandweer.
De actiestrategie van de brandweer was duidelijk en direct: we blijven de neutrale zone omcirkelen en blokkeren het verkeer zo lang als nodig is. De volgende stap in dit plan zou een algemene staking en een blokkering van de treinstations en de nationale luchthavens zijn. Ondertussen waren de jongens water en schuim aan het spuiten op een verlamde politiemacht. Banden werden in brand gestoken om het verkeer te blokkeren. Dit trok de aandacht van de nationale en internationale media.
De eerste bijeenkomst tussen de brandweer en de minister van binnenlandse zaken was teleurstellend. Ze wou, evenals de brandweerlui, geen enkele toegeving doen. Er werd dan maar besloten de blokkades te versterken. Er kwamen meer brandweerlieden naar Brussel ter vervanging van degenen die al een hele dag in actie waren. Hoewel de blokkades vervelend waren voor de automobilisten, was er ook een natuurlijke sympathie van de bevolking voor de strijd van de brandweer. De regering is zich daar volledig van bewust.
In de namiddag boden vertegenwoordigers van de socialistische vakbond van het spoorwegpersoneel ook hun hulp en "knowhow" aan voor het blokkeren van de treinstations, indien dat nodig zou zijn... De nabijheid van de volgende verkiezingen van 2014 moet de regering ook nerveus gemaakt hebben. Ondanks een algemene kalmte op het industriële front (met enkele opmerkelijke uitzonderingen), vreest de regering dat het humeur van de arbeiders plots kan omslaan. Er heerst een gevoel van ontevredenheid, angst en frustratie in heel wat werkplaatsen, gecombineerd met een gevoel van onmacht tegenover de sociale achteruitgang. Dit kan snel veranderen en soms is enkel een vonk nodig op de boel in vuur en vlam te zetten.
De verkeersopstopping in Brussel was een echte hel die avond. De brandweer leek heel vastberaden, en met de dreiging van het spoorwegpersoneel hen te helpen om het land te blokkeren, nodigde de minister van binnenlandse zaken de vertegenwoordigers van de vakbond uit voor een nieuwe ronde van besprekingen. Het leek alsof de minister bereid was toegevingen te doen, of op zijn minst gedeeltelijk de eisen in te lossen, met de belofte van de aanwerving van 1200 extra brandweerlui in de komende jaren, waarvan 400 bijna onmiddellijk in 2014. "Er is voldaan aan 90% van onze eisen", zei een van de brandweermannen. Maar als de beloften van de minister niet nagekomen worden, zal de brandweer opnieuw tot actie overgaan.
De moedige en vastberaden actie van de brandweer spreekt tot de verbeelding van vele werknemers die de afgelopen jaren tevergeefs worstelden tegen de bezuinigingen en voor hun eisen. Velen zullen de manier waarop de brandweer actie voert als voorbeeld voor de toekomst zien. Zij zullen het contrast zien met de strategie van passiviteit en demobilisatie van de meeste van de vakbondsleiders in België en in Europa. Stel je voor wat een verenigde beweging van arbeiders uit alle industrieën en diensten kan bereiken, aangemoedigd door een directe actiestrategie van blokkades, stakingen, enz. Voeg hier de democratische methodes van participatie en besluitvorming aan toe, een socialistisch alternatief en een niet aflatend leiderschap op alle niveaus en, ja, de omverwerping van het kapitalisme zou niet zo ver weg zijn.
