Interview met Célia Ponce, afgevaardigde van de CGSP Enseignement in Sint-Gillis.
Vonk: Kun je uitleggen wat de aanvallen van de regering inhouden?
Célia Ponce: "Sinds de zomer heeft de regering van de Federatie Wallonië-Brussel (FWB) grote bezuinigingen aangekondigd, vooral gericht op het onderwijs. De aankondigingen waren initiëel erg vaag, zonder concrete cijfers of tijdschema's. Sindsdien worden decreten stukje bij beetje doorgevoerd.
Het eerste decreet werd op 11 december goedgekeurd. Dit is een aanval op het beroepsonderwijs en daarmee op de volksklasse, omdat vooral zij het beroepsonderwijs bevolken. Door een groot aantal richtingen af te schaffen, willen ze de opties beperken en louter afstemmen op de behoeften van de arbeidsmarkt. Daarnaast gaan ze het voor beroepsstudenten onmogelijk maken om verder te studeren in het hoger onderwijs, omdat ze geen diploma secundair onderwijs meer zullen behalen.
Deze hervorming wordt doorgevoerd zonder extra financiering voor het beroepsonderwijs, terwijl dat juist in de slechtste staat verkeert.
Andere aanvallen staan gepland in komende decreten. Ze noemen dit een 'herevaluering', maar in werkelijkheid betekent het bezuinigingen:
-
Vermindering van de budgetten voor infrastructuur, ondanks de dringende behoeften.
-
Afschaffing van kosteloos onderwijs, dat tot nu toe werd toegepast tot en met het derde leerjaar basisschool (en zelfs dan alleen voor materiaal).
-
Vermindering van de financiering van de Franstalige onderzoeksinstellingen (FNRS, ARES).
-
Verhoging van de werkdruk voor docenten met twee lesuren, zogenaamd om het lerarentekort aan te pakken. Dit zal eerst gelden voor nieuwe docenten, vervolgens voor degenen met 'minder drukke' schema's, enzovoort.
-
Vervanging van vaste benoemingen door een soort arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd (CDI). Deze leerkrachten zouden twee uur extra moeten werken, waarschijnlijk zonder noemenswaardige loonsverhoging. Hun pensioen zou ook aanzienlijk lager uitvallen, met een geschatte daling van 300 tot 500 euro per maand. Benoemingen beschermen leraren ook tegen misbruik, favoritisme en antisyndicale directies."
Wat is de sfeer onder het onderwijzend personeel?
"We hebben nog nooit zoveel strijdvaardige, maar ook gedesillusioneerde mensen gezien. Veel mensen verlaten het onderwijs en er zijn nog maar weinig studenten die leraar willen worden. De lerarenopleidingen lopen leeg.
De sfeer is gespannen. Velen zitten met een burn-out of zijn ontevreden. Tien jaar geleden bleven deze klachten beperkt tot gesprekken in de lerarenkamer. Vandaag vertaalt dit zich in werkonderbrekingen, stakingsposten en demonstraties."
Hoe verliep de staking van 26 november?
"Ze was historisch, zowel in cijfers als in strijdbaarheid. Voor het eerst in jaren zagen we weer stakingspiketten. Veel collega's, misschien wel allemaal, hadden dit nog nooit eerder georganiseerd. Het stelde ons in staat om in Sint-Gillis en elders leerlingen te mobiliseren. Zonder piketten zouden we op een stakingsdag niet fysiek aanwezig zijn en niet met hen in gesprek zijn gegaan.
Voor leerlingen blijven begrotingskwesties abstract. Maar wat voor hen concreet is, is dat ze bepaalde richtingen niet meer kunnen volgen, dat ze geen toegang meer krijgen tot het hoger onderwijs, dat ze van school moeten veranderen of dat ze moeten omgaan met vervallen infrastructuur, zoals kapotte ramen die niet worden gerepareerd vanwege gebrek aan middelen.
Het is ook belangrijk om te kijken wat er in een stad als Luik gebeurt : ze hebben zich niet beperkt tot een stakingsdag, maar ‘s middags ook een centrale bijeenkomst van leraren en leerlingen georganiseerd. »
Wat is het vervolg?
"Er zijn twee stakingsdagen gepland op 27 en 28 januari. Dit kan beslissend worden, omdat twee opeenvolgende stakingsdagen sinds 1996 niet meer zijn voorgekomen. Het idee is om deze dagen voor te bereiden met een week van kleine acties in de scholen, wat een goede strategie is.
Daarvoor is het essentieel om overal vergaderingen te organiseren, ook in scholen waar geen vakbondsvertegenwoordiging is. Het vraagt een goede organisatie om ook naar deze scholen te gaan.
Daarnaast moet alle informatie worden gedeeld. Tijdens de staking van november versterkte het verspreiden van de lijst met stakingsposten door de drie vakbonden de mobilisatie. In Sint-Gillis zijn verschillende scholen uit de buurt naar ons piket gekomen, wat ik geweldig vond. »
Is dit plan voldoende om de regering terug te dringen?
"Nee, ik denk dat we verder moeten gaan. Het onderwijs raakt de hele samenleving. We zullen uiteindelijk de economie moeten lamleggen. Met de bezuinigingen van alle regeringen bevinden we ons op een kritiek moment. Er moet solidariteit komen met andere sectoren, en de strijd moet worden veralgemeend."
