De hevige aardbeving die het noorden van Pakistan en India trof, richtte het meeste schade aan in Kasjmir. Alsof de bewoners van dit onderdrukte land nog niet genoeg hebben geleden, heeft de natuur een verschrikkelijke ramp veroorzaakt die vooral de armste lagen van de samenleving raakt.
VN-secretaris Koffi Anan zei dat de aardbeving een nog erger ramp is dan de tsunami van vorig jaar. “Dit is een heel, heel grote ramp misschien wel de grootste ooit.” Meer dan 80 procent van de gebouwen werden vernietigd, in de eerste plaats de schamele huizen van de armen. Meer dan 50 procent van de doden zijn kinderen. De overlevenden leven in open lucht, blootgesteld aan allerlei klimatologische spelingen. De heropbouw zal pas in de lente kunnen starten. De ramp trof zo’n vier miljoen mensen; een miljoen daarvan hebben zeer dringend nood aan humanitaire hulp. Er is een massale behoefte aan wintertenten, eten en geneesmiddelen.
Dit is nochtans niet gewoon een natuurramp. Het dictatoriale regime van Musharraf én de Westerse regeringen blijven totaal in gebreke. Terwijl tienduizenden mensen omkwamen, bleef Musharraf hulp uit oude rivaal India weigeren. Het regime is immers minder geïnteresseerd in het lot van de miljoenen armen dan in het vullen van de zakken van de heersende klasse en de militaire kliek rond de president. Ze hebben wel geld voor atoomwapens, maar niet genoeg voor noodhulp. Hun koude onverschilligheid zal echter als een boemerang terugkeren.
Veel Kasjmiris zijn aan hun lot over gelaten. In de nasleep van de ramp ervaren de miljoenen armen dat ze enkel op zichzelf en hun eigen organisaties kunnen vertrouwen om hun belangen te behartigen. Aangezien de overheid schromelijk tekortschiet, organiseerde de Pakistan Trade Union Defence Campaign (PTUDC) zelf hulpcentra.
De PTUDC is een syndicale organisatie, ontstaan op initiatief van onze Pakistaanse zusterorganisatie. Ze brengt de versnipperde vakbonden in Pakistan in verbinding met elkaar en beschermt syndicalisten tegen de (soms dodelijke) aanvallen van uitschot dat gehuurd wordt door de bazen en de fundamentalisten. Maar ze doen veel meer dan dat: ze voeren bijvoorbeeld ook campagne tegen de uitbuiting van vrouwen en kinderen.
Om de eerste noden te lenigen, stuurden ze vanuit andere Pakistaanse steden onmiddellijk een karavaan van twaalf trucks met hulpgoederen naar de getroffen gebieden. Ook een team dokters trok met hen mee. De PTDUC speelt niet alleen een belangrijke rol in de inspanningen om mensen te redden maar probeert ook het moreel van de getroffen personen op te peppen. De kameraden proberen eveneens de sociale voorzieningen in de mate van het mogelijke intact te houden en zo voedsel en beschutting te bieden in die streken waar de plaatselijke overheid ineengeklapt is.
Onder de vlag van ‘Revolutionaire solidariteitskampen’ vestigde de PTUDC medische centra die duizenden mensen die aan hun lot zijn overgelaten, eerste hulp bieden. Dr. Haresh en Dr. Aziz vertellen: “Op weg naar Khai Gala zagen we een lange rij mensen wachten op eten en andere hulpgoederen. Er stond een oude vrouw naast een legertruck. Ze vertelde ons dat ze na vijf uur wachten in de rij slechts een pak koeken en een bus melk had kunnen bemachtigen. Maar daar moest ze wel haar hele familie mee voeden!”
Sinds begin oktober tot midden november slaagden de kameraden van de PTUDC er al in vier solidariteitskaravanen te zenden. Twee daarvan kwamen uit India. Zo bracht de tweede PTUDC-karavaan uit India alleen al 522 grote tenten, 4.000 lakens, 300 dikke dekens, suiker, thee, bloem enzovoort. Dat de PTUDC deze hulp uit India kan mobiliseren, valt natuurlijk extra op, want beide landen leven in onmin. Voor de verdrukte klassen gelden zo’n enggeestige nationale belangen echter niet, daarom dat de PTUDC met deze internationalistische campagne een duidelijke politieke daad stelt. Grote kranten zoals Dawn en Metropolitan berichten dan ook over de karavanen én de politieke eisen van onze kameraden, wat toont dat de campagne een serieuze impact heeft in het subcontinent. En zelfs verder. Bijvoorbeeld het magazine van de grootste Poolse vakbondsfederatie, de OPZZ, ondersteunde de oproep op zijn voorpagina.
De campagne haalde al zo’n 100.000 euro op! Het geld kwam van overal ter wereld, onder andere uit België, maar het grootste deel kwam uit het subcontinent zelf. Dit geld gaat naar noodhulp, maar tegelijk geven we een politieke boodschap mee, namelijk dat zulke natuurrampen veel menselijker kunnen verzacht worden onder het socialisme. Bij rampen zoals deze aardbeving, de tsunami of Katrina blijkt steeds opnieuw dat kapitalistische staten de armen grotendeels aan hun lot overlaten. Een planeconomie kan veel beter zo’n natuurrampen opvangen, wat het kleine Cuba steeds weer bewijst bij orkanen.
Daarom dat de medische centra van de PTUDC tegelijk functioneren als politieke en culturele centra tegen de dictatuur van Musharraf en de kapitalistische uitbuiting. Onze kameraden zetten zich hard in, bijvoorbeeld om voedsel te verdelen maar ook om met revolutionaire poëzie de harten te warmen (een belangrijke traditie in het subcontinent). Veel van hen zijn zelf gewond en hebben familie, vrienden en/of hun huis verloren. Het bedroefd ons ook dat we minstens zes kameraden verloren zijn, en zestien sympathisanten. Allen waren zij jonger dan 25. Maar ondanks dat zijn onze kameraden vastberaden. Zonder een degelijke infrastructuur, omringd door vernieling en middenin een koude winter, verzetten ze bergen werk.
De marxistische parlementair Manzoor Ahmed speelt hierin een cruciale rol. Hij overtuigde linkse parlementsleden van India om ook hulpkaravanen te zenden. In het Pakistaanse parlement gaf hij een vernietigende toespraak aan het adres van de dictatuur. Terwijl andere parlementsleden een veilige afstand bewaarden van Kasjmir, bezocht Manzoor het getroffen gebied toen er nog naschokken waren van 5,2 op de schaal van Richter. Hij feliciteerde de militanten van de PTUDC met hun engagement in deze moeilijke omstandigheden, hij sprak mensen moed in en las internationale solidariteitsboodschappen voor, waaronder verschillende uit India. Daarbij riep hij op om hier een politieke strijd van te maken: “De mensen van Kasjmir zullen zelf hun huizen vanuit het niets moeten heropbouwen, want degelijke woningen bestonden niet voor deze ramp ons trof en ze zullen evenmin bestaan na de ramp, aangezien de noodplannen van Musharraf nooit kunnen werken onder het kapitalisme. Dit onheil onthult welke klassenbelangen het regime echt verdedigt!”
Wil je de PTUDC steunen? Dan kan je in België storten op de rekening 001-2559675-18 met vermelding ‘steun Pakistan’.
Lees ook ons vorige artikel: PTDUC heeft hulpkaravaan naar Kasjmir gezonden
