Pakistan wordt momenteel geteisterd door zeer zware regens en overstromingen. Voor zo’n arm en achtergesteld land heeft dit desastreuze gevolgen.
Iedereen heeft het over een natuurramp, een niet te voorziene catastrofe. Het is een feit dat moessonregens veel voorkomen in deze tijd van het jaar. Dat ze zo hevig zouden zijn was waarschijnlijk niet te voorspellen én de klimaatverandering zal ook wel een rol gespeeld hebben, maar dat doet niets af van de verpletterende verantwoordelijkheid van de machthebbers.
Toen het waterpeil van de Indus begin augustus steeds verder steeg hadden duizenden hectaren land onder water moeten gezet worden – dat gebied is er namelijk voor bestemd. Maar de eigenaars, grootgrondbezitters die grote politieke invloed hebben, weigerden dit. In sommige streken hadden ze zelfs het lef om de watervloed af te leiden naar nabijgelegen nederzettingen. Liever duizenden verdronken dorpelingen, dan hun eigen oogst in gevaar te brengen!
Tot overmaat van ramp werkten de afwateringssluizen van het belangrijkste irrigatiekanaal niet, zodat de dijken braken. Het wassende water vernielde niet alleen de bruggen en wegen, ook vele scholen en ziekenhuizen moesten er aan geloven, wat de hulpverlening extra bemoeilijkt.
Een falend staatsapparaat dat niet tegen zijn taak is opgewassen
Pakistan is een land in chaos. De afgelopen 63 jaar is de heersende klasse er niet in geslaagd om het land te ontwikkelen. Grote delen ervan bevinden zich nog in de semifeodaliteit. Slechts 36 procent van de volwassen bevolking kan lezen en schrijven. Volgens de laatst beschikbare cijfers gaat 3 procent van het BNP naar onderwijs, terwijl 34 procent aan defensie besteed wordt.
Het is een gewelddadig land, waar, als gevolg van het feit dat de oorlog tegen het vroegere communistische regime in Afghanistan van hieruit gevoerd werd, overal wapens aanwezig zijn. Deze strijd werd geleid en gedirigeerd door het Westen. De Pakistaanse regering heeft geen werkelijke macht: het leger heeft de overhand, maar is zelf ook verdeeld. Het leger steunt de Amerikaanse oorlog tegen de Taliban, terwijl ze tegelijkertijd stiekem de Taliban wapens toestopt, zoals via Wikileaks uitgelekte documenten pijnlijk maar duidelijk aantoonden.
De Northwest Frontier Province stond enkele maanden geleden onder de totale controle van de Taliban. Het leger stelde er de avondklok in en begon een nietsontziend tegenoffensief, dat vooral de burgerbevolking treft terwijl de fundamentalisten buiten schot blijven. Het leger begaat vele gruwelijkheden, maar de regeringsleiders laten ze begaan omdat ze vinden dat ze een noodzakelijk kwaad vormen. Hele regio’s zijn overgenomen door lokale krijgsheren en de heersende klasse is ook hier niet in staat om er tegen op te treden.
Pakistan Trade Union Defence Campaign (PTUDC)
De Pakistaanse regering komt in de westerse publieke opinie totaal onbetrouwbaar over. Veel mensen zijn dan ook niet bereid om geld te storten. Ze weten immers niet of het ooit wel bij de hulpbehoevenden zal terecht komen.
De Pakistaanse vakbondscampagne PTUDC koppelt noodhulp aan een politieke boodschap van (internationale) solidariteit tussen werkende mensen, tegen hun verdrukkers. Ze hebben in de getroffen gebieden overal revolutionaire steuncomités opgericht die de volgende eisen naar voren schuiven:
- distributie van voedsel en geneesmiddelen aan de slachtoffers
- financiële steun voor diegenen die hun huis verloren opdat ze het kunnen heropbouwen
- compensatie voor de landbouwers voor hun verloren oogst
- lanceren van een protestcampagne die het onvermogen van de regering om efficiënt op deze crisis te reageren aan de kaak stelt
- harde actie tegenover die feodale landheren die de watervloed hebben afgeleid naar de steden om hun eigen oogst te redden en ontmaskeren van de ambtenaren die hierbij betrokken waren
Het kapitalisme kent geen genade in de derde wereld. Geprangd tussen de waanzin van het terrorisme, de brutale staatsterreur, de torenhoge prijzen, werkloosheid en honger moeten de Pakistanen nu het trauma van niet-aflatende overstromingen verwerken. Het zijn alweer de allerarmsten die de grootste slachtoffers zijn!
De Pakistaanse vakbondscampagne PTUDC wil de bevolking van onderaf organiseren en de strijd voor een socialistische oplossing opdrijven. Daartoe doen zij een beroep op de Europese arbeiders en bedienden om hen hierin te ondersteunen. Giften kunnen gestort worden op de rekening 001-2559675-18 met als vermelding “revolutionaire steuncomités”.
De Pakistaanse kameraden stuurden ons tevens volgend ooggetuigenverslag:
We hebben reeds in meer dan 57 steden revolutionaire steuncomités opgericht. Door de aanhoudende regens is van de reeds vervallen infrastructuur slechts een puinhoop over. Overal komen we vernielde bruggen, kapotte wegen, ingestorte scholen en ziekenhuizen tegen. De perfide rol die de regering en het leger spelen wordt alsmaar duidelijker. In Malakand werd het opzetten van ons kamp verhinderd door de lokale legereenheid, terwijl de fundamentalisten niets in de weg werd gelegd toen ze in dezelfde plaats een eigen kamp en koranschool openden. De staat kan niets oplossen en niemand helpen, het enige wat ze doen is net het tegenovergestelde: het steunen van de meest reactionaire elementen van de samenleving.
Aan de oevers van de Indus, in het district Muzzafargarh kwamen we de oorspronkelijke bewoners tegen: Sindhi- en Baloch-stammen die reeds in zeer moeilijke omstandigheden probeerden te overleven. De cultuur van deze traditionele stammen is er op gericht om zo veel mogelijk kinderen te verwekken: de man bewijst er zijn mannelijkheid mee en de vrouw haar nut. Door de overstromingen is het leven van de vrouwen en de kinderen een ware hel geworden. Vroeggeboorten, doodgeboren baby’s, allerhande infecties en gynaecologische aandoeningen komen overal voor. Het grootste probleem is ook hier het vinden van drinkbaar water.
In de weinige opvangkampen die de regering oprichtte in de regio van Rahim Yar Khan bijvoorbeeld is de situatie allesbehalve goed. Op sommige plaatsen is er wel voedsel voorhanden (vooral afkomstig van particuliere schenkingen) maar laat de distributie te wensen over. De bureaucratie is vooral goed in het niets doen terwijl ze toch de indruk geven druk bezig te zijn. We organiseerden daar een vergadering van verschillende vakbondsafdelingen, waar we de situatie uitlegden en steun vroegen voor onze campagne. We slaagden ook hier er in om een steuncomité op te richten. Met de hulp van de vakbonden konden we zelfs een voedselkaravaan inleggen.
Dera Ghazi Kahn, de hoofdstad van Zuid Punjab, is zeer hard getroffen. Deze stad van 1,5 miljoen inwoners is al weken afgesloten van alle hulp. De voedselprijzen stegen tot een duizelingwekkende hoogte en de lokale administratie deed niets om de mensen te helpen. Het leger beloofde een ijzeren brug te bouwen maar tot op heden zijn ze nog niet met de werkzaamheden begonnen. Het zal nog weken duren voordat deze stad bereikbaar zal zijn en ondertussen sterven er duizenden mensen van honger en ziektes. We proberen zo veel mogelijk medicijnen en voedsel bijeen te krijgen en uit te delen. Soms is het een gevecht tegen de bierkaai, maar we geven niet op!
De stad Jampur is bijna helemaal vernietigd: het lijkt op een ruïne, te midden van het water. De districtsverantwoordelijke van de PPP (Pakistan’s People’s Party – één van de partijen die aan de macht zijn) en tevens een kameraad van ons, is op zijn post gebleven en organiseert steun- en beveiligingscomités voor de inwoners. Het water vernietigde een plaatselijke olieraffinaderij. De verdeling van benzine liep dan ook spaak en overal zie je lange rijen aan de pompen.
In de stad Faisalabad hebben we verschillende steuncomités opgericht, samen met studenten van de landbouwhogeschool. Vorige week viel de politie bij ons binnen en arresteerde verschillende actievoerders. Onder druk van de omwonenden, en door het protest van de studenten moesten ze ons onverrichter zake laten gaan. Later bleek dat de plaatselijke afdeling van de fundamenalistische Islami Jamiat Tabala een aanklacht tegen ons had ingediend. We laten ons echter niet intimideren door deze gangsters, integendeel: het geeft ons de moed om door te doen!
We zijn vastberaden en vol vertrouwen voor de toekomst. We zullen deze strijd tot een goed einde brengen, met jullie steun en hulp!
Op de website www.ptudc.org verschijnen regelmatig verslagen van de campagne.
