De zogenaamde ‘Verenigde Naties’ spelen net als tijdens de oorlog in Kosovo ook nu een miserabele rol. Zelfs nogal wat mensen ter linkerzijde hebben illusies in deze ‘onafhankelijke’ instantie. De VN is nu nog meer dan vroeger een instrument in handen van het Amerikaanse imperialisme. Toen de bombardementen op Afghanistan aanvingen, lieten de VS hen volledig links liggen en deden ze gewoon waar ze zin in hadden. Nu komen ze echter handig van pas voor het imperialisme en mogen ze braafjes ja knikken bij alles wat Washington zegt of doet.
Na de val van Kabul deden Bush en Blair een beroep op Kofi Annan en gebruikten ze hem om de NA te overtuigen in te binden. De secretaris-generaal hoopte een vergadering bijeen te kunnen roepen bestaande uit vertegenwoordigers uit heel Afghanistan om te onderhandelen over de toekomst van Kabul. Wat valt er echter te onderhandelen als de NA al de baas is?
Het diplomatieke proces houdt geen gelijke tred met de militaire ontwikkelingen. Op de keper beschouwd hangt diplomatie af van de krachtsverhoudingen op het terrein, en niet omgekeerd. De tijd om te praten is voorbij. De toekomst van Afghanistan zal op het strijdtoneel uitgevochten worden.
