Na de meest chaotische presidentiële verkiezingen van de Vijfde Republiek, werd een nieuw staatshoofd verkozen. Na de eerste stemronde was de winnaar van de tweede ronde al bekend. Miljoenen linksgezinden hebben voor Macron gestemd enkel om de nederlaag van Le Pen te verzekeren. De fout ligt hier bij vele linkse- en vakbondsleiders die hen geen concreet alternatief boden. De meesten gingen zelfs zo ver dat ze opriepen om voor Macron te stemmen. Desondanks zijn de 20,7 miljoen stemmen voor Macron geen positief politiek signaal. Macron heeft in de tweede ronde veel stemmen gekregen van supporters van Fillon, Hamon en Mélenchon. Zijn steun bestaat uit een mengelmoes van linkse en rechtse mensen, afkomstig uit alle klassen en geledingen van de samenleving.
Macron bereidt een onverbiddelijke aanval tegen de levensstandaard en de werkomstandigheden van de meerderheid van de bevolking voor. Op 25 april heeft de president van MEDEF (de grootste patroonorganisatie) zijn steun toegezegd aan Macron, maar hij voegde wel een waarschuwing toe: ‘Frankrijk kan zich geen vijf extra jaren van halve maatregelen veroorloven.’ Alle aanvallen die doorgevoerd werden onder het presidentschap van Hollande waren dus slechts halve maatregelen tegenover wat de burgerij echt nodig heeft. (aanpassing van de arbeidswet, besparingen…) Het staat buiten kijf dat de nieuwe president de dictaten van het kapitaal slaafs zal doorvoeren.
Het propageren van een vaag programma zal de tactiek van Macron zijn tot na de wetgevende verkiezingen. Behaalt hij een parlementaire meerderheid, dan zal hij zijn ware gezicht laten zien. Talloze tegen-hervormingen zullen worden doorgevoerd om aan de eisen van de Franse burgerij te voldoen. Hij zal min of meer hetzelfde programma als Francois Fillon uitvoeren. Dat is het programma die de burgerij nodig heeft om in de huidige crisis van het Franse kapitalisme haar ‘competitiviteit’ en de winstmarges van haar bedrijven te behouden. Macron zal dus de oorlog verklaren aan de arbeidersklasse. De arbeidersorganisaties bereiden zich best voor!!
De wetgevende verkiezingen van 11 en 18 juni zijn op voorhand niet verloren voor de linkerzijde. De krachtige dynamiek rond Jean-Luc Mélenchon kan en moet nog groeien. ‘La France Insoumise’ moet nu een sterke, radicale campagne voeren met een duidelijk programma om te winnen. De kandidaten van deze beweging hebben een goede kans om de tweede ronde te halen in veel kiesdistricten.
Aan de andere kant zal de Socialistische Partij tal van allianties en deals aangaan met Macron en zijn beweging. Dit ‘onderonsje’ in het centrum zal veel ruimte laten voor de linkerzijde. La France Insoumise kan ook steun blijven halen bij de basis van de Front Nationale. Een gedetailleerde analyse van de resultaten van de eerste ronde toont aan dat Mélenchon’s campagne een significant aantal stemmen gehaald heeft bij de basis van Le Pen. Het zijn mensen die ontgoocheld zijn in de status quo en de regeringspartijen en op zoek zijn naar een alternatief. Mélenchon moet dit alternatief zijn.
De miserie van het Republikeinse front
Tussen de eerste en de tweede rond maakte het zogenaamde Republikeins front veel kabaal tegen de FN. De ironie hiervan is dat het front voornamelijk bestond uit politieke leiders die persoonlijk en direct verantwoordelijk zijn voor de groei van de FN over de laatste twintig jaar. Hun hypocrisie en cynisme kenden geen grenzen toen ze hun ‘verontwaardiging’ uitdrukten ten opzichte van Mélenchon die weigerde Macron te steunen voor de tweede ronde.
Mélenchon was echter correct in zijn weigering om Macron te steunen en niet in de valstrik van het Republikeinse front te trappen. Marine Le Pen zei: “de politieke partijen die de verantwoordelijkheid dragen in de verkiezing van Macron hebben zichzelf gediscrediteerd en al hun legitimiteit verloren.” Le Pen won 10,6 miljoen stemmen, 5,14 miljoen meer dan haar vader in 2002. In 2002 kreeg haar vader slechts 700 000 stemmen meer in de tweede ronde. Marine Le Pen daarentegen kreeg 3 miljoen extra stemmen in de tweede ronde.
De leiding van de Communistische Partij riep ook op om voor Macron te stemmen. Ze voegden hieraan toe dat ze wel tegen zijn beleid zouden vechten indien hij verkozen zou worden. In juni zal de eerste stemronde van de wetgevende verkiezingen veel duels doen ontstaan tussen rechtse kandidaten van En Marche of van de Republikeinen tegen de FN. Indien de Communistische Partij bij haar logica blijft om het Republikeinse front te steunen, dan zal het in deze kiesdistricten moeten oproepen om voor een rechtse kandidaat te stemmen om Le Pen te blokkeren. Dit was ook de positie van de partij in de tweede ronde van de regionale verkiezingen in 2015.
De resultaten van de interne consultatie van la France Insoumise over welke positie de beweging zou moeten volgen ten opzichte van de tweede stemronde, toonde dat de farce van het Republikeins front verworpen werd door een groot aantal jongeren en arbeiders. 65 procent beslisten om te weigeren voor Macron te stemmen en stuurden daarmee een sterk signaal. De FN wordt niet bestreden door op te roepen voor een rechtse stem. Een serieuze strijd tegen de FN houdt de mobilisatie van jongeren en arbeiders in rond een programma dat breekt met het kapitalisme want het is de crisis van het systeem dat de FN voedt. De crisis van het systeem, maar ook de onmacht van de linkse regeringen in de voorbije twintig jaar om de problemen van de bevolking op te lossen. De linkerzijde en de arbeidersbeweging moeten zich terug verbinden met de ideeën en het programma van een revolutionaire transformatie van de maatschappij.
