De laatste maanden hebben het Colombiaanse leger en paramilitairen de campagne van bedreigingen en aanslagen tegen vakbondsleiders opgevoerd. In oktober zijn er dertig doodsbedreigingen geweest jegens verscheidene vakbondsleiders van de SINTRAUNICOL-vakbond van de universiteit.
Jose Joaquin Cubides, secretaris-generaal van de arbeiders in de landbouwsector in Arauca, is op 7 november vermoord in Fortul. In schermutselingen met de guerrillabewegingen heeft men de plaatselijke bevolking van Arauca gebruikt als menselijk schild. Daar zijn er ook duizenden slachtoffers gevallen in paramilitaire en militaire operaties. In Arauca vindt men ook de grootste hoeveelheid troepen van de VS. Men schat dat alleen al in Arauca er 328 mensen vermoord zijn en 5.714 mensen gevlucht zijn voor militaire operaties in 2003. Al dit geweld is geen toeval. Arauca is een regio die grenst aan Venezuela. De Colombiaanse oligarchie, met advies van de Amerikaanse regering, heeft niet geaarzeld om Colombia te gebruiken als basis om de bevolking van Venezuela aan de andere kant van de grens te terroriseren en zo te proberen het revolutionaire proces in Venezuela te ondermijnen. Arauca is een van de belangrijkste uitvalbasissen van waaruit men vecht tegen het revolutionaire proces.
Op 8 november protesteerden studenten, leraars en ouders tegen de privatisering van staatsonderwijs in Cauca. De politie viel de betogers aan met traangas en rubberen kogels. Verschillende mensen werden naar het hospitaal afgevoerd maar sommige mensen werden meegenomen door de politie en het is niet duidelijk wat er met hen is gebeurd. Dit is niets nieuws. De Colombiaanse politie, het leger en de AUC (de grootste paramilitaire groep) houden zich al tientallen jaren bezig met dit soort activiteiten. Sinds Uribe president is, is de situatie echter nog verslechterd. De vorige Colombiaanse president Pastrana faalde met zijn methode van de wortel en de stok. Daarom ging de Amerikaanse regering steun verlenen aan Uribe, een veel rechtsere politicus. Uribe Velez, die studeerde aan Harvard en Oxford, startte zijn politieke carrière als burgemeester van Medellin (de tweede grootste stad in het land). Hij werd na drie maanden weggestuurd door de centrale overheid om een schandaal te vermijden in verband met zijn relaties met de drugsmaffia.
Het is geen toeval dat Colombia wordt beschouwd als het gevaarlijkste land voor vakbondsleiders. De Colombiaanse heersende klasse en hun meesters in de Amerikaanse regering willen geen tegenstand bij hun plannen om alles te privatiseren en de regio te militariseren met het beruchte Plan Colombia. Verschillende analisten zijn tot de conclusie gekomen dat het Plan Colombia (recent herdoopt tot Plan Patriota) het militaire deel is van een plan om alle obstakels te verwijderen voor hoofdzakelijk Amerikaanse multinationals. Een van de nieuwste bedrijven die groot profijt halen uit de militarisering van het land is Harken Energy. Op 12 november stond het volgende in het Colombia Journal Online: “Op 4 november heeft het bedrijf High Energy, dat in Texas gebaseerd is, aangekondigd dat ze een contract hebben afgesloten voor onderzoek en ontginning van olie in Colombia. Dit bedrijf is verbonden met president George Bush die van 1986 tot 1990 in de directieraad zetelde.”
Een andere kant van het plan is het financiële gedeelte. Gelijklopend met deze repressieve maatregelen hebben we ook de tegenhervormingen in ruil voor leningen van het IMF. Maar de oorzaken van de problemen zijn niet louter economisch. De laatste vijf jaar is Latijns-Amerika heel onstabiel geworden. Bijna elk land is wakkergeschut door revolutionaire of pre-revolutionaire situaties, zoals in Bolivia, Ecuador, Argentinië en Venezuela. Dat is gevaarlijk voor het Amerikaanse imperialisme. Vandaar dat de imperialisten hebben gezocht naar een land dat dezelfde rol kan vervullen als Israël in het Midden-Oosten. Ze hebben een loyale politieagent nodig en aarzelen niet om grote uitgaven te doen om dit doel te verkrijgen.
Daarom volhardt de Colombiaanse oligarchie in haar pogingen om de arbeidersbeweging en elke andere protestbeweging te vernietigen. Als iemand nog twijfels heeft over de ware aard van het Amerikaanse imperialisme, moet je gewoon kijken naar wat ze doen in Colombia. Ze spellen mensen de les over democratie en spreken over schurkenstaten. In het geval van Irak en Afghanistan hebben ze zelfs niet geaarzeld om deze regimes omver te werpen. De VS brengt hier echter geen democratie, verre van zelfs. Ze brengen meer doden, vernietiging en vreselijk lijden voor de lokale bevolking. In Colombia doen ze zowat hetzelfde, maar dan op een heimelijke manier. Toch is dit een fundamenteel onderdeel van dezelfde operatie. Zuid-Amerika is heel belangrijk voor hen. Het is de plicht en de taak van alle strijdende arbeiders en studenten om te protesteren tegen de behandeling van syndicalisten in Colombia.
