Het Venezolaanse volk gelooft niet langer in “The American Dream”. Het ziet meer brood in echte democratie en socialisme.
Een enorme beweging van emancipatie van onderuit krijgt stap voor stap concreet gestalte en boekte al enorme successen via de zogenaamde misiones (gratis onderwijs en gezondheidszorg), vormen van democratisch zelfbestuur in wijken en zelfs de eerste bedrijven onder arbeiderscontrole. Het Venezolaanse volk breekt met haar verleden van uitbuiting en uitsluiting door te werken aan een betere wereld. Eigenlijk is het ‘Bolivariaanse project’ van president Hugo Chavez een revolutionaire beweging. Hij is de spreekbuis van de uitgebuite bevolking van Venezuela. Geen icoon dus maar het symbool van het werkelijke alternatief voor de armen: het socialisme van de 21e eeuw, zoals hij het noemt. Met de legitimiteit van 63 procent van de stemmen werd hij herkozen om de basisdemocratie verder vorm te geven.
Bush–Chavez tour: solidariteit versus concurrentie
De westerse media marginaliseren systematisch de gebeurtenissen door een politiek te voeren van beperkte en selectieve berichtgeving. Via de media vernamen we dat Bush op de hielen gezeten werd door Chavez. Zijn bezoeken aan Brazilië, Uruguay, Colombia, Guatemala en Mexico gingen telkens gepaard met massale veiligheidsmaatregelen en protest. Als kopstuk van het Amerikaanse imperialisme krijgt hij slechts steun van een beperkte elite. De tour moest de banden opnieuw aanhalen met de traditionele achtertuin van de VS en de groeiende invloed van de Bolivariaanse Revolutie tegengaan door verdeeldheid te zaaien onder de Latijns-Amerikanen.
Voor de meerderheid was Chavez echter welkom en werd in tegenstelling tot Bush massaal aanhoort. Zo verzamelden op 9 maart 40.000 mensen in het voetbalstadion ‘Cancha de Ferro’ in Buenos Aires om te komen luisteren naar de alternatieven van de Venezolanen. Door een Zuid-Zuid-samenwerking verenigen verschillende Latijns-Amerikaanse landen zich tegen de imperialistische dominantie van de VS. Het Bolivariaanse Alternatief voor de Amerika’s, of kortweg ALBA, omvat diverse akkoorden die uitgaan van samenwerking en solidariteit in plaats van concurrentie.
Dat Venezuela resoluut kiest voor internationale solidariteit blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat hun steun aan de slachtoffers van de overstroming in Bolivia het tienvoudige was van dat van de rijke Verenigde Staten. Chavez stelt dan ook duidelijk dat de bevrijdingsbeweging in de 21ste eeuw een strijd voor socialisme betekent. Hoewel verschillende experimenten een enorme vooruitgang betekenen voor het gewone volk, organiseer je socialisme niet in één land en zeker niet op één dag.
De broodprijs als graadmeter voor de revolutie
Dat de elite niet gediend is met de grondige sociale en economische hervormingen spreekt natuurlijk voor zich. Ze hebben zich jarenlang massaal verrijkt door de natuurlijke rijkdommen van Venezuela te controleren. Deze oligarchie, gesteund door de VS, organiseerde in 2002 al een staatsgreep en een patronale lockout om de Bolivariaanse Beweging te stoppen, maar dat mocht tot nog toe niet baten. Met een nieuw offensief willen ze nu een crisis veroorzaken in de voedingsindustrie.
Vlees, suiker en granen maken deel uit van de elementaire voeding die de armste lagen van de bevolking nodig hebben om te overleven. Daarom heeft de Venezolaanse regering sinds 2005 een plafond gesteld aan de prijzen van levensnoodzakelijke producten. Handelaars ontduiken echter deze vastgelegde marktprijzen en voeren een bewuste economische sabotage om de regering te laten zwichten. Ze weigeren de verkoop van die producten in de winkelketens en verkopen hun waren op de zwarte markt.
Deze kunstmatig veroorzaakte inflatie heeft tot gevolg dat de prijs van basisvoeding gemiddeld met 66 procent steeg en in sommige gevallen zelfs verdubbelde. Zo is de prijs van een kip met 110 procent gestegen en de prijs van kaas met 245 procent. “De prijsstijging sinds januari en begin februari is in het belang van enkele voedingsleveranciers die maximaal profijt wensen te halen met het argument dat de koopkracht van de bevolking toenam”, stelt Maria Christina Iglesias, de Venezolaanse minister voor lichte industrie en handel. De overheid nam onmiddellijk maatregelen om deze boycot en speculatie tegen te gaan. Door op kunstmatige wijze schaarste te creëren tracht het establishment het land opnieuw te destabiliseren. Op die manier wil de oligarchie ‘aantonen’ dat het socialisme niet werkt en enkel tot een economische catastrofe leidt.
Als antwoord op deze sabotage heeft de Venezolaanse regering meer dan 330.000 hectaren landbouwgrond in beslag genomen voor herverdeling in het kader van een landhervorming. Het betreft een reeks grote landbouwbedrijven die gigantische landerijen onbenut laten. “Vanaf vandaag wordt dit sociale eigendom om te voldoen aan de behoeften van de mensen”, aldus Chavez in het programma ‘Alo Presidente’. Wij steunen deze maatregelen en denken dat de Bolivariaanse regering alle grootgrondbezitters dient te onteigenen om de economische sabotage in de voedingsindustrie te stoppen. Boerenorganisaties kunnen zulke maatregelen steunen door de landerijen te bezetten en onder eigen controle te produceren. Hervormingen zoals land aan de coöperatieven van kleine boeren bezorgen, zijn absoluut noodzakelijk. Ze dienen wel consequent doorgevoerd te worden om tegenstellingen zo veel mogelijk te vermijden.
Kritieken en dialoog om te vermijden dat de revolutie niet in haar tegengestelde uitmondt zijn terecht, maar wie sceptisch blijft binnen de linkervleugel heeft weinig begrepen van de (r)evolutie in Latijns-Amerika. De Bolivariaanse Revolutie verdient onze actieve steun. Word daarom vandaag nog lid van de campagne ‘Handen Af van Venezuela’.
Ook na de 5de verjaardag van de staatsgreep tegen Chavez en de volksopstand die de Bolivariaanse Revolutie op de sporen zette, worden regelmatig infoavonden georganiseerd die we aankondigen op deze site. Kom vrijblijvend een kijkje nemen of steun de campagne van “Handen af van Venezuela” door een bijdrage te leveren.
