Op 28 november werd in het wijkcentrum "de Groene Loper" een avond over Latijns-Amerika georganiseerd door de plaatselijke SP-afdeling. Er waren een aantal sprekers uitgenodigd en een deel van de film van Handen Af van Venezuela, No Volveran, werd vertoond. Onder de sprekers bevonden zich naast de ambassadeurs van Bolivia en Venezuela ook Rodrigo Rojas van de Bolivariaanse kring en Riekje Camara, een medewerkster van een SP-parlementariër. Onder de 22 aanwezigen bevond zich nog een andere SP-parlementariër.
De avond begon met het verhaal van Riekje: zij was in Bolivia aanwezig in augustus 2008 als waarneemster voor het referendum. Voordien had zij vooral veel gereisd in West-Afrika en ze vertelde hoeveel beter Bolivia ontwikkeld was. Wat haar vooral opviel was het schril contrast tussen de hongerstakers van La Paz tegen de oligarchie en het "Amerikaanse" Santa Cruz, bolwerk van de oppositie, dat er veel rijker en hoger opgeleid uitzag. Zij besloot haar uiteenzetting met de bedenking dat er wel iets voor decentralisatie van onderwijs en gezondheidszorg te zeggen was in Bolivia, hoewel het natuurlijk ook opvallend is dat de oppositie net die gebieden wil afsplitsen waar de bodemschatten zich bevinden. Als Vlaming in Nederland kan ik in elk geval uit de eerste hand vertellen dat het overhevelen van bevoegdheden naar deelstaten waar rechts heerst een zeer slecht idee is, maar dat terzijde.
Vervolgens werd de film No Volveran getoond, tenminste de eerste drie kwartier ervan wegens tijdsgebrek. Meteen daarna kwam de ambassadeur van Bolivia aan het woord die vertelde over het op poten staande referendum over een nieuwe grondwet. Hij vertelde verder dat Bolivia een arm land is en dat er een beweging voor autonomie is in de rijkere provincies. Ook sprak hij over de overeenkomst met de oppositie die stelt dat Morales slechts twee ambtstermijnen mag vervullen. Tot slot wees hij er kort op dat Bolivia hoopt nieuwe relaties met de VS aan te knopen met het aantreden van Obama.
Nadien kwam de ambassadeur van Venezuela aan het woord en hij maakte meteen het compliment dat No Volveran een zeer goede film was die geen propaganda is, maar gewoon de waarheid. Hij gaf een reeks cijfers over de laatste verkiezingen om aan te tonen dat Venezuela misschien wel het meest democratische land ter wereld is en stond kort stil bij de misiones. De ambassadeur sloot af met een overzicht van de sleutels van de Bolivariaanse revolutie: sociale betrokkenheid van de mensen, een sociale economie die via interne ontwikkelingen tot stand moest komen en het opbouwen van de staat.
Rodrigo Rojas hield het wegens tijdsgebrek (het was al half elf) kort, en wees erop dat we niet alleen naar Venezuela moeten kijken, maar andere Zuid-Amerikaanse landen niet mochten vergeten: Bolivia, Ecuador, Mexico enzovoort.
Na dit alles werd een borrel voorzien. Tijdens deze borrel kon Handen Af van Venezuela rekenen op de goedkeuring van de aanwezigen voor de film. We konden dan ook enkele brochures verkopen en een aantal emailadressen ophalen van mensen die op de hoogte wilden blijven.
Een beweging zoals Handen Af van Venezuela is immers nodig om de solidariteit met de revolutie in Latijns-Amerika te blijven organiseren. Daarbij willen wij ook oog hebben voor de problemen van de revolutie en niet enkel een zoet verhaal over de revolutie vertellen. De sociale programma's zullen komend jaar onder druk komen te staan door de daling van de olieprijs. De vraag is hoe ze dan betaald zullen worden. Volgens ons moet dat gebeuren met het nationaliseren van de belangrijkste economische sectoren en hen te integreren in een democratisch opgesteld productieplan. De belangrijkste les is dat een revolutie niet halfweg kan stoppen. Het is alsof je een straat half zou oversteken: ofwel loop je door, ofwel keer je terug, maar als je blijft staan zal je geraakt worden door een auto.
