Eind vorig jaar opende Chavez opnieuw het debat over een nieuwe, kleine maar belangrijke grondwetsherziening. Tot nu toe kunnen presidenten in Venezuela slechts twee opeenvolgende mandaten uitoefenen. Dit zou betekenen dat Hugo Chavez na 2012 een stap opzij zou moeten zetten. Een verandering van de grondwet kan hier wel verandering in brengen. Het voorstel van het parlement voorziet de afschaffing van de beperking op het aantal keer dat de president herverkozen kan worden. In referendum spreekt het volk zich hierover uit in februari of maart. In de media wordt dit dan voorgesteld alsof Chavez een hervorming wil om ‘president voor het leven' te worden. Deze journalisten staan echter niet stil bij het feit dat in talrijke landen (Duitsland, Groot-Brittannië enz.) staatshoofden ook een onbeperkt aantal mandaten kunnen opnemen. Waarom zou Chavez dan niet kunnen genieten van dezelfde democratische rechten als Merkel of Gorden Brown! En in verschillende Europese landen, zoals Spanje, Nederland en ook België, is het staatshoofd zelfs niet verkozen. Het gaat om de gekroonde staatshoofden die deze functie uitoefenen zonder de minste democratische verkiezing, maar omdat ze het kind zijn van... het vorige staatshoofd.
Wij steunen dus zonder schroom deze grondwetswijziging in Venezuela. Wel denken we dat de revolutie dringend nieuwe stappen moet zetten om vooruit te gaan. Hieronder lees je het manifest van de Revolutionaire Marxistische Stroming (CMR, onze Venezolaanse zusterorganisatie) over het grondwettelijke amendement.
Wil het grondwettelijke amendement slagen, dan moet de bourgeoisie onteigend worden.
1. De recente regionale verkiezingen tonen aan dat een immense meerderheid van de bevolking aan de kant staat van de revolutie en wenst te evolueren naar het socialisme. Dit bleek ondermeer uit de vooruitgang van één miljoen stemmen in vergelijking met het referendum van 2007. Maar tegelijkertijd was duidelijk dat ook een belangrijk deel van de bevolking (twee miljoen kiezers) die voor het socialisme stemde tijdens de presidentiële verkiezingen van 2006, niet meer zal gemobiliseerd kunnen worden enkel en alleen door toespraken. Daden en concrete resultaten zijn nodig. Dit hebben we een jaar geleden reeds voorspeld. Een belangrijk deel van de chavisten onthoudt zich als gevolg van hun ontevredenheid over de huidige bureaucratie. Dit is een ernstig waarschuwingssignaal dat wijst op het gevaar van een toenemende onverschilligheid en ongeloof in de revolutie bij een deel van de massa's. Om dit gevaar te bestrijden, moeten er ingrijpende maatregelen tegen het kapitalisme getroffen worden en dienen de dringende problemen van de mensen opgelost te worden. Dit zal ook de enige manier zijn om de stemmen terug te winnen van diegenen die anders thuis zouden blijven of liever gaan wandelen in het park.
2. De oppositie gebruikt alle vormen van strijd (ook geweld) om de revolutionaire beweging de kop in te drukken. Vóór de verkiezingen verklaarden wij dat als de oppositie de verkiezingen won, zij deze als basis zou gebruiken voor een reactionaire aanval tegen de revolutie. In enkel een paar dagen tijd, zagen wij de bevestiging van dit perspectief. Zo kwam er op de plaatsen waar de oligarchie won een contrarevolutionaire aanval door fascistische milities. Ze werden gesteund door de politie en waren gericht tegen de misiones, de Cubaanse artsen, de lokale raden en tegen alle andere revolutionaire verworvenheden.
3. Een nieuwe periode is aangebroken in de revolutie. Deze wordt gekenmerkt door een intensivering van de strijd tussen de revolutie en de contrarevolutie. Tegelijkertijd is er een verhoogde polarisatie binnen de Bolivariaanse beweging zelf, tussen reformisme enerzijds en revolutie anderzijds. De diepgaande crisis van het wereldkapitalisme, die ook Venezuela enorm beïnvloedt, intensifieert elk van deze tegenstellingen.
4. De uitdagingen van de Bolivariaanse revolutie zijn dan ook groot. Vandaag, meer dan ooit, moeten de arbeiders, de revolutionaire jeugd, boeren en de volksleiders (de dynamische krachten van de maatschappij) vechten voor de overwinning van de Bolivariaanse revolutie. Dit uitgerust met een duidelijk marxistisch programma dat hen zal toelaten om de bureaucratie effectief te bestrijden. Daarnaast kan enkel een marxistisch programma de PSUV en de jongerenbeweging omvormen tot echte hefbomen om het kapitalisme voor eens en altijd af te schaffen en te starten met de bouw van een socialistische maatschappij.
5. Het hele debat rond de presidentiële herverkiezing is inmiddels ook geopend. De marxisten nemen samen met de massa's het voortouw in het debat en de campagne voor de herverkiezing van ‘Comandante Chavez'. We baseren ons daarbij op de ideeën van het revolutionaire marxisme en strijden tegen de ideeën van het reformisme, zoals de ‘gemengde economie' en het verzet tegen de nationalisering van de productiemiddelen. Wij begrijpen net zoals de massa's zeer goed hoe belangrijk het is dat de bourgeoisie het presidentschap niet afneemt.
6. De enige manier om de overwinning van de presidentiële herverkiezing te waarborgen is, tegelijk met deze (beginnende) campagnes, maatregelen te treffen die het kapitalisme definitief beëindigen. Wat is de beste manier om de herverkiezing te waarborgen, stemmen terug te krijgen en te strijden tegen het fascisme? Onteigen de belangrijkste hefbomen van de economie, ze zijn in de handen zijn van de kapitalisten, die deze gebruiken om het fascisme op grote schaal te organiseren. We hebben het dan over de grote industrie, de banken en het land.
7. De marxisten strijden voor de onteigening van de grote industrie. Ze vechten ervoor om deze uit handen van de kapitalisten te nemen, evenals de monopolies. Ze eisen de instelling van arbeiderscontrole over de productie. Arbeiders, open de boeken van de bedrijven! De enige manier om te verhinderen dat de genationaliseerde bedrijven in de handen van bureaucraten vallen, is door arbeiderscontrole over productie, met name door fabrieks- en arbeidersraden. Op deze manier kunnen de bedrijven maximum renderen en dit op basis van een democratisch productieplan, dat bepaald wordt door de arbeiders zelf en het georganiseerde volk op basis van de behoeften van de meerderheid. De prioriteiten kunnen democratisch worden bepaald, evenals de prijzen (door de arbeiders en het volk, in plaats van de kapitalisten en de bureaucraten). Dat waarborgt de bevoorrading van fundamentele en noodzakelijke goederen aan de hele bevolking. We kunnen een grondig plan ontwerpen voor huisvesting, modernisering van de industrie, jobcreatie, verbetering van arbeidsvoorwaarden enzovoort.
8. Wij vechten eveneens voor de onteigening van de banken. Ze moeten onder controle komen van de arbeiders via arbeiders- en gebruikersraden. Op basis van diezelfde arbeiderscontrole en de controle van de bevolking over het financiële systeem, kan een sociale mision opgericht worden. Deze kan voor goedkope kredieten en een eenvoudige financiering zorgen van de kleine ondernemingen en handelaren (die tot nu toe voortdurend door het grootkapitaal getroffen en geruïneerd worden). Enkel zo kunnen we de speculatie van de banken beëindigen. Het is de beste waarborg voor de beveiliging van het geld van de arbeiders, evenals dat van de gehele bevolking. Dit is ook de beste manier om de middenklasse onder de vlag van de revolutie te krijgen. Zo vertelt de contrarevolutie hen bijvoorbeeld dat kleine bedrijfseigenaars en handelaars door de revolutie en het communisme hun bezit zullen afpakken. Door de voorgestelde oplossing kunnen de kleine ondernemers hen daarentegen vertellen dat zij betere kredietmogelijkheden en -voorwaarden hebben en dat al hun problemen opgelost worden. Dit is hoe men de middenklasse kan overtuigen, met name door hen aan te tonen dat de werkende klasse ook hun problemen kan oplossen.
9. Om de sabotage door de bourgeoisie en landeigenaars te beëindigen, is het noodzakelijk om de agro-productieve apparaten en de zogenaamde ‘latifundios' te onteigenen zodat ook deze onder de controle komen van de landarbeiders en boeren. Zo kan de bevolking voedsel aan lagere prijzen kopen. Hiervoor zouden bevoorradingscommissies moeten opgericht worden, waar de afgevaardigden van de gemeenschaps- en de boerenraden aan kunnen deelnemen. Deze raden zullen de distributie en de verkoop van de producten controleren om de sabotage van de contrarevolutie te beëindigen door middel van hamsteren, speculatie, gebruik van tussenpersonen enzovoort.
10. De internationale crisis van het kapitalisme kent ook zijn weerslag in Venezuela. De daling van de grondstoffenprijzen beïnvloedt de olieprijs. Dit zal een effect hebben op de nationale begroting. Het zal steeds moeilijker zijn om het historische tekort aan goederen op de interne Venezolaanse markt met olieopbrengsten op te vangen. Dit tekort is het resultaat van een gebrek aan investeringen door de bourgeoisie. De enige manier waardoor de nationale productie opgeheven kan worden is op basis van de controle van arbeiders over alle bedrijven van het land en volgens een democratisch plan, dat tegemoet komt aan de vraag naar producten in Venezuela.
11. De fundamentele opdracht van de Venezolaanse werkende klasse is de macht te grijpen over het productieapparaat van het land. Ze dient van de nationale overheid te eisen dat deze de industrie onder arbeiderscontrole plaatst en nationaliseert waardoor een economisch plan ontwikkeld kan worden. Dit is de fundamentele taak van de vakbond UNT. Op basis van de specifieke eisen van elk bedrijf en sector dient de UNT een brede nationale campagne te voeren waarbij ze de bezetting van fabrieken als middel bij uitstek promoot om het socialisme definitief te installeren in Venezuela.
12. Tezelfdertijd moeten de vakbonden zich over het hele land verspreiden. De fundamenten van de arbeidersstaat, die het burgerlijke staatsapparaat dient te vervangen, moeten door de ontwikkeling van arbeidersraden in alle sectoren opgelegd worden, zowel in het openbaar als in de privé. Zo zal ook arbeiderscontrole over de productie geïnstalleerd worden. Deze raden moeten zelfsturend zijn en georganiseerd op basis van verkozen vertegenwoordigers die permanent afzetbaar zijn.
13. De contrarevolutie probeert een deel van de officieren en generaals voor zich te winnen. Wij moeten tegen dit embryo van fascisme binnen het leger strijden door middel van de oprichting van soldatenraden die het recht hebben hun leiders te verkiezen. Dit is een efficiënt middel om de samenzwering van de fascisten te bekampen. Soldaten moeten het recht hebben om zich aan te sluiten bij de socialistische partij PSUV. Als de linkerzijde hen niet politiseert, zal rechts het doen. De grote meerderheid van de manschappen van het leger zijn zonen van arbeiders en boeren. Ze hebben niet dezelfde belangen als de bourgeoisie.
14. De oppositie creëert, financiert en organiseert fascistische milities zoals dat in Bolivia gebeurt. Ze zijn al in actie. De fascistische moord op de vakbondsleiders in Aragua is een duidelijke waarschuwing gericht aan de hele arbeidsbeweging. Wij moeten revolutionaire raden van zelfverdediging oprichten. Dit kan verwezenlijkt worden door reservebataljons in elke fabriek en werkplaats te installeren, waardoor ze een duidelijke band hebben met de revolutionaire vakbonden, fabriekscommissies, arbeidersraden en de revolutionaire militairen. De revolutionaire zelfverdedigingsraden dienen gecreëerd te worden in elk bataljon van de PSUV, in elke fabriek, dorp, stad, universiteit, buurt enzovoort.
15. Dankzij een genationaliseerde economie, gepland door het geheel van de arbeiders en het volk, kunnen we de problemen van huisvesting en de modernisering van het land oplossen. Via een planeconomie kunnen we een einde maken aan de werkloosheid, kunnen er goede arbeidsvoorwaarden en lonen bestaan, zijn er goedkope prijzen voor het voedsel mogelijk en een duidelijke controle over het financiële en kredietsysteem. Dit is het enige programma dat de immense meerderheid van de bevolking, met inbegrip van de middenklasse, voor de revolutionaire strijd kan winnen. Ook de kiezers die zich hebben onthouden of ontevreden zijn, kunnen slechts teruggewonnen worden door gerichte actie en dus niet door de zoveelste toespraak. Problemen zoals het gebrek aan huisvesting, onzekerheid, vuilnisproblemen, inflatie, speculatie enzovoort kunnen enkel definitief beëindigd worden door een economie zonder kapitalisten en die gecontroleerd wordt door de volledige werkende klasse en bevolking.
Wij roepen alle arbeiders, revolutionaire jongeren, boeren en activisten op om dit programma, het marxistische programma, over te nemen en te vechten tegen het opportunisme, het reformisme en het carrièrisme aanwezig binnen de rangen van de Bolivariaanse beweging en de PSUV. Deze reeks maatregelen zullen niet alleen de bij het referendum verloren stemmen doen terugwinnen, maar zullen er tevens voor zorgen dat wij voor tien miljoen stemmen kunnen gaan. Dit is het enige programma dat de diepste behoeften en de wensen van de mensen kan vervullen en dat tegelijkertijd de fundamenten legt van een socialistische arbeidersstaat. Een socialistisch Venezuela kan op haar beurt de arbeiders en het volk elders in de wereld oproepen om het voorbeeld van de Venezolaanse Revolutie te volgen.
