De marxistische theoreticus Alan Woods maakte de afgelopen maand een tournee door Venezuela met een reeks publieke bijeenkomsten. Als oprichter van de internationale campagne ‘Hands of Venezuela!’ was Alan uitgenodigd voor het buitengewoon congres van de Venezolaanse socialistische partij PSUV. Hij maakte van deze gelegenheid gebruik om de marxistische ideeën met betrekking tot Venezuela te verdedigen die hij ontwikkelde in zijn boek ‘Reformism or Revolution: Marxism and Socialism in the XXI century (reply to Heinz Dietrich)’. Hij sprak er op verschillende publieke bijeenkomsten en vergaderingen van de PSUV in Caracas, Barinas, Portugesa, Mérida, Bolivar, Maturin en Anzoategui. In totaal waren er ongeveer 2.500 aanwezigen op de twaalf bijeenkomsten die werden gehouden.
Alan Woods was ook uitgenodigd voor een publieke bijeenkomst in Barinas die werd voorgezeten door Adan Chavez, de broer van de Venezolaanse president. Alan sprak er over de crisis van het kapitalistische systeem en over de burgerlijke economen die het hebben over de zogenaamde ‘heropleving van de economie’. Hij benadrukte dat 20 jaar na de val van de muur van Berlijn, alle propaganda over het ‘einde van de geschiedenis’ en het ‘einde van het socialisme’ verdwenen is. Verder had Alan het over het conflict tussen Venezuela en Colombia. Hij legde uit dat de grootste bedreiging voor de Venezolaanse revolutie niet komt uit Colombia en zijn militaire bases, maar vanuit Venezuela zelf, waar de kapitalistische klasse bij een eventuele militaire agressie de Colombiaanse en imperialistische heersende klassen zal steunen om de revolutie te verpletteren. Hij zei nog: “Het is belangrijk dat de revolutie zich bewapent. Er is nood aan volksmilities samengesteld uit arbeiders, boeren, studenten, zowel vrouwen als mannen. Elk bedrijf, elke volkswijk, elk dorp en elke universiteit moet een revolutionair bataljon oprichten. Er zijn genoeg gekwalificeerde officieren in het Venezolaanse leger die de massa’s een militaire vorming kunnen geven.”
Alan sprak eveneens op een bijeenkomst van 250 arbeiders in de staalfabriek SIDOR, in de provincie Bolivar. SIDOR is de op één na grootste staalfabriek van Latijns-Amerika met 15.000 arbeiders. Het bedrijf werd genationaliseerd in april 2008, na een schitterende strijd van de arbeiders. Alan, die voordien ook al eens in SIDOR was, zei er: “Van mijn vorig bezoek herinner ik me het enorme enthousiasme die de verklaring van Chavez teweegbracht over de noodzaak van een socialistisch bedrijf, beheerd en geleid door de arbeiders zelf. Eén jaar later moet er echter een balans opgemaakt worden. Sommige kameraden vertellen mij dat de bureaucraten van voorheen nog steeds de leiding hebben over de fabriek. Dit is niet de goede weg. We moeten strijden voor werkelijke arbeiderscontrole. De arbeiders zijn in staat om deze fabriek zelf te leiden”. Dit idee werd zeer goed onthaald door de aanwezigen. “Ik ben geen extremist”, zei Alan Woods nog. “Ik beschouw mezelf als een zeer gematigd man. Ik wil niet dat kleine bedrijfjes of de kleine boeren genationaliseerd worden. Ik stel enkel de nationalisatie voor van drie sectoren: de latifundia, de banken en de industrie”.
De tournee van Alan Woods kwam uitgebreid aan bod in de Venezolaanse media.
