Het spook van het communisme waart door Venezuela: de hetze tegen Alan Woods

De voorbije weken is Alan Woods, de Britse marxist en hoofdredacteur van de website Marxist.com, het mikpunt geworden van een hetze vanwege de rechterzijde in Venezuela. De mediastorm rond deze kwestie is illustratief voor de verhoogde klassentegenstellingen in het land.

Sinds begin november wordt Alan Woods in verschillende Venezolaanse oppositiekranten omschreven als de “buitenlandse adviseur” van president Hugo Chavez. Woods zou verantwoordelijk zijn voor de linkse koers van de president en wordt voorgesteld als een communistische extremist.

Alan Woods publiceerde verschillende boeken over Venezuela en was de initiatiefnemer van de internationale campagne Hands Off Venezuela, die wereldwijd de verworvenheden van de Venezolaanse revolutie verdedigt en die ook in België actief is. In zijn boeken pleit Woods voor de onteigening van de oligarchie en voor het tot stand brengen van een democratische, socialistische, geplande economie.

Op 21 november bracht El Universal, de grootste Venezolaanse oppositiekrant, het verhaal over de vermeende invloed van Woods op haar voorpagina en wijdde er binnenin een volledige pagina aan. Ook volgens het Britse zakenblad The Economist volgt Chavez het advies van “Mr Woods, a Welsh Trotskyist who is better known in Caracas than Cardiff” om de banken en de belangrijkste bedrijven te onteigenen (1).

Al deze berichten gaan terug op een persconferentie van Ramón Muchacho, de leider van de grootste oppositiepartij Primero Justicia, waarin Woods’ artikel “Where is the Venezuelan Revolution going?” werd bekritiseerd (2). In deze persconferentie werd Alan Woods omschreven als “een Engels politicus, leider van de Internationale Marxistische Tendens, een persoonlijke vriend van de president en de belangrijkste ideoloog van de Socialistische Partij van Venezuela”. Via paniekzaaierij over “buitenlandse inmenging” en “communisme” probeert Muchacho een sfeer van angst te creëren onder de Venezolaanse bevolking. Hij aarzelt daarbij ook niet om de standpunten van Woods te verdraaien. Volgens Muchacho zou Woods pleiten voor de nationalisatie van de volledige economie (tot en met de kappers, suggereert Muchacho) en voor een totalitair systeem zoals dat bestond in de USSR. De volledige persconferentie van Muchacho kan online bekeken worden via Youtube (3).

Alan Woods kreeg vervolgens de gelegenheid om te reageren in de meeste Venezolaanse media (4), in enkele Britse media (waaronder een interview voor de BBC dat online te beluisteren is (5)) en hij schreef zelf ook een uitgebreide reactie op de hele kwestie voor Marxist.com (6). Woods ontkent daarin ten stelligste dat hij een raadgever zou zijn van de president. Hij neemt duidelijk afstand van het stalinistisch totalitarisme van de USSR en benadrukt voorstander te zijn van een nationalisatie onder arbeiderscontrole van de sleutelsectoren van de economie: de grote landeigenaars, banken en monopolies. Hij wijst op de hypocrisie van de Venezolaanse oppositiepartijen, die in april 2002 een staatsgreep organiseerden en zich vandaag voorstellen als “de grote democraten”. In de interviews lanceert Woods ook verschillende voorstellen om de Venezolaanse staat te democratiseren: alle mandatarissen en belangrijke ambtenaren zouden verkiesbaar en permanent afzetbaar moeten zijn, en zij behoren geen lonen te krijgen die hoger zijn dan die van een geschoolde arbeider.

De hetze tegen Alan Woods valt samen met een versnelling van het revolutionair proces in Venezuela. Op basis van een nieuwe kaderwet onteigende Chavez de voorbije weken verschillende grootgrondbezitters en enkele in het oog springende bedrijven werden genationaliseerd. Daaronder ook Sanitarios Maracay, het bedrijf waarrond Hands Off Venezuela vier jaar geleden een campagne startte om de noodzaak van nationalisaties onder arbeiderscontrole onder de aandacht te brengen (onder meer via de documentaire No Volveran). 

De hele situatie doet denken aan de beroemde woorden uit het Communistisch Manifest dat Marx en Engels schreven in 1848, maar ditmaal met betrekking tot Venezeula in de plaats van Europa: “Een spook waart door Europa – het spook van het communisme. Alle machten van het oude Europa hebben zich tot een heilige drijfjacht tegen dit spook verbonden. Uit dit feit vloeien twee dingen voort: (1) Het communisme wordt reeds als een macht erkend. (2) Het is hoog tijd dat de communisten hun opvattingen openlijk voor de gehele wereld ontvouwen en tegenover het sprookje van het spook van het communisme zelf een manifest van de partij plaatsen.”