Ondanks al het geblaat over ‘schurkenstaten’ en ‘massavernietigingswapens’ maakten de acties van de VS, de grootste militaire vechtersbaas ter wereld, hen voor honderden miljoenen mensen ‘schurkenstaat’ nummer 1. Terwijl ze cynisch Irak proberen te verpletteren met een blokkade en een vliegverbod, doen ze of hun neus bloedt wanneer de Israëlische staat de Palestijnen bloedig verdrukt. Ondertussen stierven ontelbare Irakese kinderen of lijden ze aan ondervoeding door het imperialistisch embargo.
Maar voor de heersers van Amerika, deze ‘christelijke’ dames en heren, mag niets in de weg van hun almacht staan. De arrogantie en het cynisme van het Amerikaans imperialisme is echt verbluffend. Bush heeft nu een nieuwe militaire doctrine bedacht die aan de VS toelaat om toe te slaan bij elke mogelijke bedreiging van hun belangen.
Het is ongelooflijk maar oppositie tegen Bush komt van binnenin zijn eigen Republikeinse Partij en van leden van de vorige regeringen. Delen van de heersende klasse, de meer doordachten, hebben zich gerealiseerd dat een oorlog tegen Irak niet makkelijk zal zijn. Het zal een vuil karwei worden die uitbarstingen in heel het Midden-Oosten zal veroorzaken, beginnend met Jordanië en zelfs Saoedi-Arabië. In heel de regio is er geen enkel stabiel regime. Oorlog kan resulteren in de omverwerping van een reeks onstabiele pro-Amerikaanse dictaturen en sociale revolutie uitlokken.
Zelfs Henry Kissinger heeft aangemaand tot voorzichtigheid, hoewel deze man onmiskenbaar in het kamp van Bush zit, getuige zijn vroegere uitspraak over Chili (“We kunnen niet toestaan dat een land communistisch wordt vanwege de onverantwoordelijkheid van zijn bevolking.”) En senator Hagel, een van de eerste stemmen die de aanpak van Bush in vraag stelde, zei dat de CIA “absoluut geen bewijs” heeft of Irak nucleaire wapens bezit of binnenkort zal bezitten. Hij zei dat het beleid van Bush, namelijk een van ‘preventieve aanvallen’ tegen regeringen die massavernietigingswapens bezitten, India zou kunnen aanzetten om Pakistan aan te vallen en Israël kan voorzien van een politieke dekmantel om de Palestijnen te verjagen van de Westbank en Gaza. “Je kan een land heel snel naar een oorlog leiden, maar je kan je niet zo snel terugtrekken,” aldus Hagel.
Vanzelfsprekend betreffen deze zorgen niet de toestand van de Irakese bevolking noch de toestand van de onderdrukte massa’s in de wereld. Verre van. Het gaat hier om machtspolitiek. De zorgen betreffen simpelweg de beste manier om de mondiale belangen van het Amerikaans imperialisme na te jagen.
Deze aarzelingen worden echter afgewimpeld door George Bush en aan deze zijde van de Atlantische Oceaan door zijn dichte bondgenoot Tony Blair. Geen wonder dat 54 procent van de stemmers in een peiling van de Britse krant The Daily Telegraph geloofden dat “Mr. Blair steeds meer lijkt op de poedel van president Bush.” De VS heeft Groot-Brittannië militair niet nodig. Hun bijdrage zou onbetekenend zijn. Wat Bush wil, is Blairs politieke steun als dekmantel voor het unilateraal militair avontuur van Amerika. En Blair is de stroman van Bush.
De vraag is hier niet, zoals sommigen ter linkerzijde staande houden, of de Verenigde Naties hun goedkeuring moeten geven voor Irak aangevallen mag worden. De VN heeft nooit een belangrijk internationaal conflict kunnen oplossen. Het is een forum van overwegend kapitalistische landen. Van tijd tot tijd is het gebruikt als vijgenblad voor imperialistische agressie wanneer gemeenschappelijke overeenkomst kan bereikt worden, zoals bij de Golfoorlog. We mogen zeker niet vertrouwen op de VN.
De arbeidersbeweging moet een eigen onafhankelijke klassenpolitiek hanteren, zowel in oorlog als in vredestijd. Ze moet zich baseren op internationale klassensolidariteit met de verdrukte volkeren van de wereld. De afzetting van Saddam Hoessein – die gesteund werd door het westen toen het hen uitkwam, bijvoorbeeld tijdens de oorlog tussen Irak en Iran – of de omverwerping van door het imperialisme gesponsorde dictaturen in het Midden-Oosten en elders, is niet de verantwoordelijkheid van het imperialisme. De afzetting van het Taliban-regime en de oplegging van een Amerikaansgezinde regering hebben de problemen van de Afghaanse bevolking niet opgelost. De verdrukte volkeren zijn zelf verantwoordelijk om te beslissen over hun eigen lot. De westerse arbeidersbeweging moet hen de hand van solidariteit reiken en hen steunen in die taak.
Dit is een aangepaste en ingekorte vertaling van de oproep van de redactie van ons Brits zusterblad Socialist Appeal, gepubliceerd op www.marxist.com.
